Στη Γαλλία, οι τουρίστες ξεπέρασαν τον παραδοσιακό αριθμό των 89 εκατομμυρίων και οδεύουν προς το νούμερο των 100 εκατομμυρίων - όπως αναγγέλλει η κυβέρνηση για το έτος 2020...Ο αριθμός είναι συγκλονιστικός εάν συγκριθεί με δεδομένα παρελθουσών εποχών και ιδιαίτερα με αυτό της δεκαετίας του '80, όταν το σύνολο των ξένων επισκεπτών προς τη Μεσόγειο μόλις έφτανε τον αριθμό των 100 εκατομμυρίων...
Ο παλιός τουρισμός εμπεριείχε ικανή δόση περιηγητισμού και μεγάλο αριθμό ανθρώπων της περιπέτειας. Τώρα φαίνεται πως τα ποσοστά αυτά έχουν τροποποιηθεί, οι «συνετοί οικογενειάρχες» παίζουν τον ρόλο τους αλλά και οι οπαδοί του «εξτρέμ τουρισμού» δεν απουσιάζουν από τη γοητευτική επίδειξη προσόντων. Το πνεύμα αυτό της συναρπαστικής συνάντησης με τον κίνδυνο θα εκφράσει -προκειμένου για τα επικίνδυνα ορεινά σπορ- ο Denis Bertrand, ο οποίος και θα σκιαγραφήσει τον Βert Lenar*, μια «αδελφή ψυχή» της ορειβασίας: «Ονειρεύεται επικίνδυνα σχέδια. Το πρόβλημα είναι ότι έξι μήνες αργότερα τα πραγματοποιεί... Πετάει με ελικόπτερο. Πηδάει με αλεξίπτωτο. Παίρνει θέση και κατεβαίνει με snowboard. Ξανακατεβαίνει στον αέρα. Κάθε εργαλείο είναι ένα άγνωστο, αλλά ελκυστικό αντικείμενο... Τα εξαρτήματά του ανήκουν στην τελευταία υψηλή τεχνολογία. Το βουνό δεν είναι παρά μια πρόφαση για περιπέτεια».
Αλλά το Παρίσι δεν είναι τόπος που επιδέχεται τέτοιες επικινδυνότητες. Έχοντας αυξήσει κατά 8% τις φετινές αφίξεις του, συναγωνίζεται με άλλους προορισμούς στην προσφορά παραδοσιακών θεμάτων αλλά και νεωτερίζουσας κατάστασης. Το Παρίσι των γοητευτικών μίκυ - μάους για παιδιά όλων των ηλικιών συναγωνίζεται το Παρίσι του Λούβρου με τις αναγεννησιακές φόρμες και τη Νίκη του Σαμοθράκης- κατάλοιπο ληστρικών επεμβάσεων του Σαμπουαζό (1863) στην Ανατολή...
Η πόλη, απελευθερωμένη από την αγωνία του ISIS, φαίνεται να μπορεί να στηρίξει μεγάλες φιλοδοξίες παρά το ότι τα προβλήματα στον ευρωπαϊκό χώρο δεν λείπουν. Στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία αναπτύσσεται ένας δυϊσμός των ευρωπαϊκών πόλεων που δημιουργεί εστίες έντασης. Η φτωχοποίηση μεγάλων μαζών του πληθυσμού απειλεί το μέλλον της τουριστικής κίνησης ή την ωθεί σε όλο και φθηνότερες λύσεις. «Ο τουρίστας της εποχής του νεοφιλελευθερισμού» έλκεται σε μικρότερα κέντρα ή σε κέντρα προσιτά για το βαλάντιό του ή για λιγότερο χρόνο.
Τι θα γίνει; Θα καταπιεί η νεοφιλελεύθερη αγορά τη νέα πρόκληση παγιώνοντας μια κατάσταση «ταξικής διάκρισης» σε μετόχους ή μη μετόχους του θεσμού; Ή θα περάσουν στο προσκήνιο οι ταξικά εκτροχιασμένοι προλετάριοι και νεόπτωχοι, απαιτώντας συμμετοχή στα οφέλη της τουριστικής βιομηχανίας;
* Από το βιβλίο «Τα βουνά του κόσμου»
