"Για πρώτη φορά έπειτα από πολύ καιρό, τα πολιτικά κίνητρα μεταξύ της Ελλάδας και των Ευρωπαίων πιστωτών της είναι αρκετά καλά ευθυγραμμισμένα. Αυτό κάνει μια επιτυχή έξοδο της Ελλάδας τον Αύγουστο του 2018 βασικό μας σενάριο".
Δεν είναι δήλωση ούτε του Αλέξη Τσίπρα, ούτε του Γιάννη Δραγασάκη, ούτε του Ευκλείδη Τσακαλώτου αλλά το συμπέρασμα ειδικής έκθεσης της Deutsche Bank, που είδε το φως της δημοσιότητας με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο: "Η Ελλάδα το 2018: Επιτέλους, κάποιο φως στην άκρη του τούνελ"... Ένα φως στην άκρη του τούνελ που η μόνη που δεν (θέλει να) βλέπει είναι η Ν.Δ., εξακολουθώντας μάλιστα να μιλά για 4ο μνημόνιο, όπως άλλωστε κάνουν και άλλες δυνάμεις της κεντρώας αντιπολίτευσης...
Αμφισβήτηση και καταστροφολογία, που έρχονται να ντύσουν ένα βαρύ πολιτικό κλίμα, που αυτές οι ίδιες δυνάμεις φροντίζουν να δημιουργήσουν με κάθε αφορμή, πραγματική ή και τραβηγμένη "από τα μαλλιά"... Όπως συνέβη με τη Δικαιοσύνη, όπου αντί το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων να πει το αυτονόητο -ότι στο όνομα ακριβώς της ισονομίας οι δικαστές δεν μπορεί να τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης από τους υπόλοιπους πολίτες, όπως και ότι οι κρίσεις τους κρίνονται ακριβώς όπως κρίνεται η κρίση οποιασδήποτε άλλης εξουσίας-, η αξιωματική αντιπολίτευση επέλεξε να θέσει θέμα.... παραίτησης του υπουργού Δικαιοσύνης, με τον Κυρ. Μητσοτάκη να φτάνει να ισχυρίζεται πως η κυβέρνηση δεν σέβεται τη διάκριση των εξουσιών! Καλύπτοντας ουσιαστικά ακόμα και αυτό το μείζον ζήτημα της καθυστέρησης στην απονομή δικαιοσύνης -που, όταν θέλει, γίνεται ταχύτατη...-, ζήτημα που αποτέλεσε ένα από τα βασικότερα προβλήματα που είχε αναδείξει από την πρώτη στιγμή η τρόικα, συσχετίζοντάς το με την οικονομία και την κρίση.
Οι ίδιοι άνθρωποι που αντιλαμβάνονταν ως "ευαγγέλιο" τις κατευθύνσεις της τρόικας όποτε αφορούσαν περικοπές μισθών, συντάξεων και, κυρίως, δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας, όταν οι εταίροι μιλούσαν για καναλάρχες, δικαστές, ισχυρούς και φοροδιαφυγή, έκαναν -και κάνουν- ότι δεν ακούνε...
Αυτή ακριβώς η... επιλεκτική βαρηκοΐα είναι άλλωστε το καλύτερο δείγμα γραφής για το είδος της διακυβέρνησης που ονειρεύονται στο Μοσχάτο. Δεν τους βγαίνει η οικονομική καταστροφολογία. Δεν τους βγήκε ούτε η καταστροφολογία με την επίσκεψη Ερντογάν. Οπότε, ξαναγυρνάνε στα βαθιά, επιχειρώντας να στήσουν το αγαπημένο τους σκηνικό ολοκληρωτισμού από την Αριστερά! Δεξιές ιδεοληψίες, με έναν και μοναδικό στόχο, πάντα τον ίδιο: Να μην αλλάξει τίποτε από όσα έφεραν την κρίση...
