Ήταν τόσο ενδιαφέρουσα η επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα και τόσο επικίνδυνη για την ευρύτερη γειτονιά μας η αναγνώριση από τον Τραμπ της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, ώστε να περάσουν αυτές τις μέρες στα ψιλά πολλές κρίσιμες δηλώσεις και ανακοινώσεις για το μέλλον της Ευρώπης. Ωστόσο, την ερχόμενη εβδομάδα, στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε., οι οσονούπω "27" θα πρέπει να τοποθετηθούν επί των προτάσεων Γιούνκερ, π.χ. για τη μετατροπή του ESM (του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης) σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, ώστε να μη χρειάζεται πια η συμμετοχή του ΔΝΤ στη διαχείριση οποιασδήποτε ευρωπαϊκής κρίσης. "Είναι πλέον καιρός να πάρουμε το μέλλον της Ευρώπης στα χέρια μας", τόνισε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος που πολιτικοποίησε περισσότερο από κάθε άλλον την Κομισιόν, ενώ και ο τεχνοκράτης Κλάους Ρέγκλινγκ του ESM υποστήριξε ότι είναι απολύτως εφικτό στο μέλλον τα όποια προγράμματα "διάσωσης" να τρέχουν οι Ευρωπαίοι, χωρίς την εμπλοκή των υπαλλήλων από την Ουάσιγκτον.
Ο Γιούνκερ ξέρει καλά ότι η Ε.Ε. δεν μπορεί πλέον να λειτουργεί με τον αυτόματο πιλότο, βλέπει τις πληγές, τις ανισότητες και τις εντάσεις που έχει ανοίξει η διαχείριση της κρίσης μέχρι τώρα στην Ευρώπη, καθώς και την ενίσχυση των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, και πιέζει τους "27" να κινηθούν γρήγορα. Και δεν θέλει να τα βάλει όλα στον πάγο μέχρι να καταφέρει ο ισχυρότερος εταίρος, η Γερμανία, να σχηματίσει επιτέλους κυβέρνηση. Μάλιστα, οι κακές γλώσσες στο Βερολίν, λένε ότι ο Γιούνκερ θα κάνει το παν για να καλύψει το κενό εξουσίας που έχει προκύψει από την "παράλυση" της μετεκλογικής Γερμανίας, σε ένα βαθμό συντονισμένος με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, που βιάζεται να προχωρήσει το δικό του όραμα για την Ευρώπη πριν αποδυναμωθεί εντελώς μέσα στην ίδια του τη χώρα.
Οι Γιούνκερ και Μακρόν, πάντως, έχουν ένα σύμμαχο στο Βερολίνο, ενδεχομένως και εταίρο της μελλοντικής κυβέρνησης, ο οποίος αίφνης εμφανίζεται ακόμη πιο... ενθουσιώδης. Στόχος είναι, λέει ο Μάρτιν Σουλτς να μεταλλαχθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση σε "Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης" μέχρι το 2025.
Κάτι κινείται, με λίγα λόγια -και σίγουρα με πολλά εμπόδια-, γι' αυτό και κάθε... γκρίνια για τις συχνές επαφές του Τσίπρα με τις χώρες του Νότου και την ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά είναι τουλάχιστον ανόητη. Είναι επείγουσα υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης της Αριστεράς να προσπαθήσει να συνδιαμορφώσει το μέλλον της Ε.Ε. Στο μέτρο των δυνατοτήτων της και πάντα προς όφελος των αδυνάτων.
