Κάπου διάβαζα τις προάλλες πως η Ντόρα Μπακογιάννη είναι ό,τι πιο φιλελεύθερο διαθέτει σήμερα το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Το διάβαζα και αναρωτιόμουν αν το σχόλιο αναφερόταν στην ίδια Μπακογιάννη που πριν από εννέα χρόνια ζητούσε από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να βγάλει τον στρατό και τα τανκς στους δρόμους να αντιμετωπίσει τα 18χρονα ή επρόκειτο περί συνωνυμίας. Ένας φιλελευθερισμός της βιτρίνας είναι αυτός που κρύβει την πραγματική ταυτότητα της σημερινής Νέας Δημοκρατίας. Μιας βιτρίνας που συμπάσχει μόνο για βιτρίνες.
Η ιστορία το ήθελε από εκείνον τον Δεκέμβρη και μετά κάθε 6 του μήνα να αντικρίζουμε δυο κόσμους. Από τη μια μεριά ένας κόσμος που εξεγέρθηκε ενάντια στις δολοφονικές σφαίρες της αστυνομίας και από την άλλη ένας κόσμος που θρηνούσε σπασμένες βιτρίνες, ζητούσε να βγει ο στρατός στους δρόμους να επιβάλει την τάξη και αναρωτιόταν “τι ήθελε το κωλόπαιδο στα Εξάρχεια;” για να δικαιολογήσει τον δολοφόνο. Δύο κόσμοι που πέρα από κάθε ιδεολογία τούς χωρίζει και η αντίληψη για την αξία της ανθρώπινης ζωής.
“O Δεκέμβρης ήταν ερώτηση. Σε όλη τη διάρκεια της κρίσης, η νέα γενιά, ο λαός μας έδωσε και δίνει έναν δημιουργικό αγώνα ενάντια στον φόβο, χωρίς κουκούλες, με καθαρό πρόσωπο, για μια πιο δίκαιη κοινωνία”, σχολίασε χθες στο Τwitter ο Έλληνας πρωθυπουργός. “Επεισόδια, μολότοφ, σπασίματα μαγαζιών - για μια ακόμη φορά εικόνα χάους στο κέντρο της Αθήνας. Είναι 'τα δικά τους παιδιά', όπως είπε χθες ο κ. Δραγασάκης, γι’ αυτό προφανώς δεν αφήνουν την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της”, ήταν ό,τι επέλεξε να γράψει στο δικό του Τwitter ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στην επέτειο της δολοφονίας ενός παιδιού. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει να το υπερασπίζεται, έχει αφήσει πίσω του νεκρούς και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν όσοι χαμηλοφώνως ή πιο εμφατικά ζητούν να εφαρμοστεί απέναντι σε αυτό που ονομάζουν “γενικευμένη ανομία” κόβοντας και ράβοντας το σενάριο κατά περίσταση. Όταν γίνονται επεισόδια, φταίει η κυβέρνηση που ανέχεται την ανομία. Όταν δεν γίνονται επεισόδια, είναι που οι “μπαχαλάκηδες” είναι τα “παιδιά του Δραγασάκη” και κάθονται στ' αυγά τους.
Και έτσι και γιουβέτσι αρκεί να ανεβαίνει το έργο στη μικρή οθόνη.
