Μια ανάγνωση των συνεντεύξεων που παραχώρησαν χθες, εν όψει της σημερινής συνάντησής τους, ο Αλέξης Τσίπρας στο πρακτορείο Anadolu και ο Ταγίπ Ερντογάν στον ΣΚΑΪ, συνεντεύξεις που φιλοξενούνται σε διπλανές στήλες, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι στο τραπέζι των συζητήσεων θα τεθούν όλα τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος ή ενδιαφέροντος μιας εκ των δύο χωρών, χωρίς να προδικάζονται συμφωνίες ή αποδοχές των θέσεων της μίας από την άλλη.
Τσίπρας και Ερντογάν εμφανίζονται σχεδόν πεπεισμένοι ότι μπορεί σ' αυτή τη φάση να υπάρξει σύσφιγξη των σχέσεων και ενίσχυση της συνεργασίας των δύο χωρών σε διάφορα επίπεδα και, ταυτόχρονα, ιδιαίτερα επιφυλακτικοί όσον αφορά τις προοπτικές προόδου σε ζητήματα στα οποία μεταξύ των δύο χωρών υπάρχουν διαφορές δεκαετιών, στο Κυπριακό ή στο Αιγαίο.
Με δεδομένο ότι δύο ηγέτες, όταν συναντώνται, δεν μπορεί να μην μιλάνε για τα θέματα που τους ενδιαφέρουν ή τους χωρίζουν, εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης -Κουμουτσάκος (Ν.Δ.), Λοβέρδος (ΠΑΣΟΚ), Κουτσούμπας (ΚΚΕ) και Μαυρωτάς (Ποτάμι)- διατύπωσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το ερώτημα χθες "τι συζητάει ο Τσίπρας με τον Ερντογάν" εκτός από "μπίζνες", όπως είπε ο γ.γ. του ΚΚΕ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί στο προσκήνιο να συζητάει και τα λεγόμενα εθνικά θέματα, ξεπουλώντας προφανώς τα συμφέροντα της χώρας.
Να αφήνει υπαινιγμούς το ΚΚΕ, που την τελευταία εικοσαετία έχει καταγγείλει καμιά πενηνταριά φορές τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. για ξεπούλημα του Αιγαίου και της Κύπρου, θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί μια πρόοδο, αλλά να αφήνουν και οι κ. Κουμουτσάκος (εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ επί Καραμανλή, που συνήψε κουμπαριά με τον Ερντογάν) και Λοβέρδος (επιφανές στέλεχος των κυβερνήσεων Σημίτη και Παπανδρέου) είναι τραγικό.
Αν εξαιρέσουμε τους ακραίους υπερπατριώτες, που και στις δύο χώρες διαρκώς μειώνονται, οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται ότι Ελλάδα και Τουρκία, εκτός από τις πάγιες διαφορές που έχουν, μπορούν να βρουν και πολλά κοινά συμφέροντα, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η ευρύτερη περιοχή συγκεντρώνει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μάλλον είναι προφανές ότι χωρίς τη συνεργασία της Τουρκίας η Ελλάδα θα δυσκολευτεί να αντιμετωπίσει προβλήματα όπως το προσφυγικό ή να αξιοποιήσει επαρκώς τη γεωστρατηγική θέση της και είναι εξίσου προφανές ότι χωρίς την Ελλάδα η Τουρκία θα δυσκολευτεί να βρει τον δρόμο προς τη Δύση.
Υπάρχουν, βεβαίως, και τα εθνικά. Υπάρχουν δύο θέσεις της Αθήνας που είναι δεδομένες και αδιαπραγμάτευτες: α) Ο δρόμος της επίλυσης ξεκινά από την Κύπρο. β) Δεν υπάρχουν λύσεις έξω από το Διεθνές Δίκαιο και τον σεβασμό της Συνθήκης της Λωζάννης.
Εν κατακλείδι, η ενίσχυση της συνεργασίας μπορεί να είναι αμοιβαία επωφελής και η δημιουργία νέων προβλημάτων αμοιβαία ζημιογόνος.
