του Σεραφείμ Κοτρώτσου
Στην υπόθεση της διακρατικής συμφωνίας με τη Σαουδική Αραβία, η Ν.Δ. «ονειρεύεται» ένα ειδικό δικαστήριο με τον Πάνο Καμμένο στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τα «όνειρα» δεν είναι κακό πράγμα. Τουναντίον, αποτελούν μια... φυσική και ανθρώπινη διεργασία, αναμφίβολα λιγότερο επώδυνη, όταν διαψεύδονται, από άλλες «διεργασίες», όπως η διαφθορά και οι κοινωνικές ανισότητες.
Οι προμήθειες εξοπλιστικών συστημάτων υπήρξαν, άλλωστε, πεδίο πολιτικών συγκρούσεων αρκετές φορές κατά την τελευταία 30ετία. Το ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με προμήθεια, αλλά με προσπάθεια πώλησης -που, μάλιστα, δεν τελεσφόρησε- είναι κάτι που ουδόλως ενδιαφέρει την αντιπολίτευση. Ενα ειδικό δικαστήριο, έστω και εν αναμονή, είναι πάντοτε ένα ειδικό δικαστήριο.
Από το μακρινό -και κοντινό- 1989 μέχρι σήμερα κατατέθηκαν πολλές προτάσεις για σύσταση εξεταστικής ή προανακριτικής επιτροπής για τέτοια θέματα. Πλην του Άκη Τσοχατζόπουλου, ουδείς άλλος πολιτικός πέρασε το κατώφλι της φυλακής, αν και είναι εδραία η πεποίθηση ότι περί τα εξοπλιστικά έγινε ένα φαραωνικών διαστάσεων πλιάτσικο στο δημόσιο χρήμα, σχεδόν πάντοτε συνδεδεμένο με εξωτερικό δανεισμό της χώρας. Οι ειδικοί έχουν τεκμηριώσει ότι περίπου το 25% του δημοσίου χρέους αφορά σε προμήθειες εξοπλισμών, υπερτιμολογήσεις και μίζες.
Στην αγορά των υποβρυχίων Τ-214, για παράδειγμα, δαπανήθηκαν 2,3 δισ. και χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια (!) για να παραληφθεί ένα, το «Παπανικολής», που κι αυτό... έγερνε.
Στη σύμβαση του 2002, επίσης, για την «ανακαίνιση» τριών παλαιού τύπου υποβρυχίων (Τ-209) έχει ειπωθεί ότι το ποσό που διατέθηκε ισοδυναμούσε με την αγορά τριών του ιδίου τύπου, αλλά «του κουτιού».
Δύο χρόνια νωρίτερα, πάλι, έγινε αγορά 50 μαχητικών F-16, χωρίς να έχει προβλεφθεί στην παραγγελία η προμήθεια... κινητήρων και συστημάτων αυτοπροστασίας.
Αποκορύφωμα της προσπάθειας του πολιτικού συστήματος να... ρίξει φως σε τέτοια σκάνδαλα ήταν η περίφημη εξεταστική επιτροπή για τους πυραύλους TOR-Μ1 που κατέληξε σε παρωδία, με αριθμούς λογαριασμών να «βαφτίζονται» -μεταξύ αστείου και σοβαρού- αριθμοί τηλεφώνων (!) και σημερινούς κήνσορες να διαρρηγνύουν τότε τα ιμάτιά τους για την αθωότητα Τσοχατζόπουλου.
Στα δε κατά καιρούς ΚΥΣΕΑ ουδείς είχε αντιληφθεί το «πάρτι» με τις μίζες και τους πραγματικούς τότε μεσάζοντες, κλινικάρχες, κατασκευαστές, μιντιάρχες και άλλους.
Αυτά, προς ενεργοποίηση της μνήμης των περιφερόμενων χρυσόψαρων...
