ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΧΠΕΚΙΔΗ*
Κάθε «αριστοκράτης», διανοητής ή πολιτειολόγος, μιλώντας για τη δημοκρατία, συνειδητά ή ασυνείδητα επιχειρεί να τη φέρει στα μέτρα του, με συνέπεια να χάνεται συχνά η ουσία της, που, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, είναι η λαϊκή κυριαρχία. Ό,τι παραγνωρίζει ή παραμερίζει αυτήν την καθοριστική βάση του δημοκρατικού πολιτεύματος μας απομακρύνει από τη γνήσια δημοκρατία, ενώ η σκοπιά από την οποία βλέπει καθένας το πολίτευμα αυτό, το καλύτερο που γνωρίζει η ανθρωπότητα, καθορίζει ή αναιρεί την έννοιά της.
Το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε υπό το βάρος της διαφθοράς, της διαπλοκής και της σήψης του συστήματος και των κομμάτων διακυβέρνησης της χώρας. Ο ελληνικός λαός, συνεπής στους αγώνες του για δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία, ψήφισε αλλαγή. Η κυβέρνηση άλλαξε, αλλά το παλιό (παρα)κράτος εξακολουθεί να αντιστέκεται. Σηκώνει το ξενοστήριχτο ανάστημά του και επιστρατεύοντας τις εφεδρείες του επιχειρεί για άλλη μια φορά να ακυρώσει τη λαϊκή κυριαρχία. Τι κι αν ο κυρίαρχος -κατά το σύνταγμα- λαός ανέδειξε δύο φορές μέσα σ’ έναν χρόνο κυβέρνηση αλλαγής, κάθαρσης, σωτηρίας της χώρας; Οι «κοτζαμπάσηδες» δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν τα προνόμιά τους, που διαιωνίζονται από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Μετά την «τέταρτη» έχουν ήδη ρίξει στη μάχη και την τρίτη εξουσία, που με αδιανόητες αποφάσεις και ανακοινώσεις αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση. Έφτασαν στο σημείο κάποιοι αθεόφοβοι να συγκρίνουν την Ελλάδα με την Τουρκία του Ερντογάν και την Πολωνία, κάτι που δεν διανοήθηκε να κάνει ούτε η έξαλλη αντιπολίτευση! Αλλά στην Τουρκία θα είχαν ήδη κλειστεί στη φυλακή, ενώ στην Πολωνία η κυβέρνηση θέλει να διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης, τη στιγμή που στην Ελλάδα κάποιοι εκπρόσωποι των δικαστών έχουν την απαίτηση να συγκυβερνούν.
Αν αυτά δεν αρέσουν σε κάποιους, ας ακούσουν τους διαφωνούντες δικαστές της μειοψηφίας, είτε του ΣτΕ είτε του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. (Αλήθεια, μήπως πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους και οι δικαστές μας για την καταστροφή που συντελέστηκε σ’αυτήν τη χώρα; Γιατί, αν οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, όπως και ο δημοσιογραφικός κόσμος, έκαναν σωστά τη δουλειά τους, κακά τα ψέματα, δεν θα μπορούσαν οι κυβερνώντες κατά τις προηγούμενες δεκαετίες να μας οδηγήσουν εκεί που μας οδήγησαν. Αλλά, ενώ τότε «δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν, δεν ήξεραν», τώρα «βλέπουν, ακούν και ξέρουν» ακόμη και τα ανύπαρκτα).
Ήδη, μέσα σε δύο μόλις χρόνια, παρά την επιτροπεία και τις ασφυκτικές πιέσεις, ένα φαύλο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που εδραιώθηκε στη διάρκεια πολλών δεκαετιών φαίνεται να καταρρέει. Οι ολιγάρχες (οι «εθνικοί νταβατζήδες» κατά Καραμανλή) και ένας διεφθαρμένος στην υπηρεσία τους κρατικός μηχανισμός παλεύουν λυσσαλέα να σώσουν τα προνόμια που απολάμβαναν εις βάρος του λαού για πολλά πολλά χρόνια. Εδώ βρίσκεται ο ρόλος του λαού μας. Τίποτε δεν γίνεται στην πολιτική από μόνο του. Στη δημοκρατία τελικός κριτής και υπεύθυνος είναι ο λαός.
Τούτη την ώρα, που με εντολή του λαού επιχειρείται μια άλλη εθνική - δημοκρατική ανόρθωση, όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες έχουν χρέος να πάρουν θέση και να επιλέξουν στρατόπεδο: με το αμαρτωλό παρελθόν ή με το ελπιδοφόρο μέλλον. Οι αντίπαλοι είναι φανεροί. Είναι αυτοί που λεηλάτησαν τον δημόσιο πλούτο της χώρας κι έβγαλαν τα χρήματά «τους» στο εξωτερικό. Και είναι όσοι στήριξαν και στηρίζουν το φαύλο και λαοκτόνο σύστημα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της ατιμωρησίας. Ουδετερότητα δεν χωρεί. Ας ακούσουμε τον Σόλωνα, που με νόμο όριζε ότι «άτιμον είναι τον εν στάσει μηδετέρας μερίδος γενόμενον». Παίζονται ύψιστα συμφέροντα του λαού και του έθνους. Ένα πισωγύρισμα τις κρίσιμες αυτές ώρες θα ήταν καταστροφικό. Ας το ξανασκεφτούν όσοι εγκατέλειψαν. Όποιοι πιστεύουν στη δημοκρατία καλούνται να συμβάλουν με οποιονδήποτε τρόπο στην οικοδόμηση του αύριο που ξεκίνησε για εμάς και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.
*Ο Αντώνης Σαχπεκίδης είναι κλασικός φιλόλογος - συγγραφέας
