Μας αρέσει να λέμε γενικά ότι ζούμε σε έναν πολιτισμένο κόσμο. Τον παρουσιάζουμε συχνά - πυκνά ως αγγελικά πλασμένο. Όμως ξεχνάμε ότι αυτός ο “όμορφος κόσμος, ο αγγελικά πλασμένος” είναι μόνο η επιφανειακή εκδοχή του μικρόκοσμου που ζει μια μικρή μερίδα της Δύσης και άλλων ανεπτυγμένων κρατών κρατώντας πολύ καλά κρυμμένα τα μυστικά της.
Η σκοτεινή πλευρά είναι η σκλαβιά, αφού, όπως επισημαίνει η έρευνα του ΔΟΜ και του ILO, περισσότεροι από 40 εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη ζουν ως σκλάβοι και η εκτίμηση αυτή, όπως επισημαίνεται, είναι συντηρητική και δεν αποτυπώνει πλήρως τη συνολική εικόνα. Από την Ασιάτισσα νταντά που είναι κλειδωμένη σε ένα πολυτελέστατο σπίτι στη Δυτική Ευρώπη έως το μικρό κορίτσι στη Μέση Ανατολή που είναι εξαναγκασμένο να παντρευτεί από τα 9 του χρόνια, κι από τον ανήλικο εργαζόμενο σε μια φάμπρικα παραγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας έως τις σκλάβες του σεξ και τις γυναίκες που είναι δέσμιες των κυκλωμάτων της πορνείας, εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές βιώνουν το φρικιαστικό μοντέλο ανάπτυξης του σύγχρονου κόσμου.
Το πιο αποκρουστικό στοιχείο αυτής της έρευνας είναι η ανθρωπογεωγραφία του φαινομένου. Τρεις στους τέσσερις σκλάβους είναι γυναίκες και ένας στους τέσσερις είναι παιδί. Και ας αναλογιστούμε ότι αυτά τα φαινόμενα δεν είναι μακριά από εμάς. Είναι και εδώ. Ήταν στις βιοτεχνίες φασόν που αποκάλυπταν επιθεωρητές εργασίας πίσω από κλειστές πόρτες με εκατοντάδες εργαζόμενους - σκλάβους. Ήταν στην Μανωλάδα.
Ήταν μέσα στις κλειστές πόρτες κάποιων πλούσιων σπιτιών που κρατούσαν το διαβατήριο της Φιλιππινέζας “οικιακής βοηθού”. Και στα χρόνια των Μνημονίων μάθαμε πώς είναι να αντιμετωπίζεται με όρους σκλαβιάς ο εργαζόμενος, πως γίνεται να ζεις χωρίς δικαιώματα και χωρίς καμία στήριξη από τις κρατικές δομές. Επειδή μας αρέσει να θεωρούμε τους εαυτούς μας πολιτισμένους, ας ξεκαθαρίσουμε καλά μέσα μας ως κοινωνία τι είναι πολιτισμός και πώς τον διαφυλάττουμε.
