Ανδρέας Κούμπος, 63 ετών, βιοτέχνης. Πυροβολήθηκε στη λεκάνη στις 18 Νοεμβρίου καθώς περπατούσε. Τον πυροβόλησαν από τανκ με μυδράλιο στη συμβολή των οδών Γ’ Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου και πέθανε λόγω του τραύματος δύο μήνες μετά, στις 30 Ιανουαρίου του 1974. Και στη δική του περίπτωση σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας του ΕΙΕ και του Λεωνίδα Καλλιβρεττάκη τα δεδομένα διαστρεβλώθηκαν αρχικά.
Στην αναφορά της στις 12 Ιουλίου του 1974 η Γενική Ασφάλεια παρουσιάζει ότι έγινε άλλη μέρα και σε άλλο σημείο η δολοφονία του Ανδρέα Κούμπου. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, είχε καταγραφεί ότι το θύμα “ετραυματίσθη με πυροβόλον όπλον την 17.11.1973 εις τα γεγονότα του ΕΜΠΑ”. Στοιχεία που δεν ίσχυαν όπως προέκυψε στην πορεία από το πόρισμα του Δημ. Τσεβά, ο οποίος είχε αναφέρει ότι ο Ανδρέας Κούμπος τραυματίστηκε περπατώντας την οδό Καποδιστρίου περίπου στις 11 το πρωί της 18ης Νοέμβρη.
Αντίστοιχη ήταν η εισήγηση του αντιεισαγγελέα Ιωάννη Ζαγκίνη στις 28 Ιουλίου του 1975, στην οποία αναφέρεται το θύμα ως “πυροβοληθείς υπό στρατιωτικού την 18.11.1973 και αποβιώσας την 30.1.1974, εκ του προκληθέντος εις αυτόν τραύματος”.
Στην κατάθεσή του ο γιος του θύματος Στέλιος Κούμπος, 26 ετών, είχε αναφέρει ότι ο πατέρας του είχε φύγει στις 18 Νοεμβρίου το πρωί από το σπίτι για να πάει προς το κέντρο της Αθήνας. Τις απογευματινές ώρες της ίδιας ημέρας η οικογένεια του πληροφορήθηκε ότι στις 12 το μεσημέρι, «καθ' ην ώραν βρισκόταν στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, εκτυπήθη από ένα άρμα και ετραυματίσθη στη λεκάνη, μετά δε από δύο μήνες απεβίωσε συνεπεία του τραυματισμού του».
Ο άλλος γιος του θύματος, Αλέξανδρος Κούμπος, 31 ετών, είχε αναφέρει στη δική του κατάθεση ότι ο πατέρας του είχε ξεκινήσει για να πάει στην πλατεία Κοτζιά: «Πράγματι επήγε εκεί και φεύγοντας περί την 11.00 - 11.30 π.μ. επήγε προς το Πολυτεχνείο. Στην οδό Καποδιστρίου εβλήθη από πίσω και ετραυματίσθη εις την λεκάνην και, αφού τον μετέφεραν στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, εν συνεχεία στο Ρυθμιστικό και μετά στο ΚΑΤ, το τραύμα του έπαθε επιπλοκή και μετά παρέλευση δύο μηνών και 15 ημερών απεβίωσε».
"Οι οπλίτες σημάδευαν τον κόσμο"
Πριν πεθάνει, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, ο Ανδρέας Κούμπος είχε πει πώς τον πυροβόλησαν: «Από το σημείο όπου βρισκόταν περνούσαν τα άρματα μάχης και πυροβολούσαν. Τα πυροβόλα τους ήταν στραμμένα προς τον ουρανό, αλλά οι οπλίτες που ήταν πάνω στα τανκς σημάδευαν τον κόσμο και πυροβολούσαν».
Πράγματι εκείνη την Κυριακή η ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου αποτελούσε μια εξαιρετικά επικίνδυνη ζώνη. Όπως σημειώνουν οι ερευνητές, την ίδια ώρα περίπου με τον θανάσιμο τραυματισμό του Ανδρέα Κούμπου εκτελούνταν εν ψυχρώ ο Μιχάλης Μυρογιάννης, ενώ λίγα μέτρα πιο κάτω (Πατησίων και Γλάδστωνος) τραυματιζόταν θανάσιμα ο Κυριάκος Παντελεάκης από τα πυρά τριών τεθωρακισμένων. Καταγράφονταν επίσης τραυματισμοί από πυρά τεθωρακισμένων στη διασταύρωση της Πατησίων με την Αλεξάνδρας.
Το Συμβούλιο Εφετών είχε παραπέμψει τους Γεώργιο Παπαδόπουλο και Δημήτριο Ζαγοριανάκο (τότε αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων) με την κατηγορία ότι «εκ προθέσεως παρέσχον συνδρομήν εις άλλους, οι οποίοι ετέλουν υπό την ιεραρχικήν τους εξάρτησιν, προς εκτέλεσιν κακουργημάτων». Όπως και τους Δημήτριο Ιωαννίδη, Κωνσταντίνο Μαυροειδή (τότε διοικητή της ΑΣΔΕΝ - Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων) και Νικόλαο Ντερτιλή (τότε επιτελή της ΑΣΔΕΝ), με την κατηγορία ότι «εκ προθέσεως προεκάλεσαν παρ' άλλοις την απόφασιν προς εκτέλεσιν ανθρωποκτονιών», με αποτέλεσμα "οι στρατιωτικοί οι οποίοι είχον τεθή υπό το γενικόν τους πρόσταγμα απέκτειναν εκ προθέσεως διά πυροβολισμών ριφθέντων εναντίον του Ανδρέα Κούμπου".
