Μήπως ήρθε, επιτέλους, η ώρα; Να «επιστρέψει» ο ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του; Όχι ότι απομακρύνθηκε δηλαδή ή ότι τις λησμόνησε. Απλώς κάποια από τα ζητήματα που απορρέουν απ’ αυτές τις αρχές, τις πάγιες, τις ιδρυτικές, τα «παραμέρισε». Για λόγους τακτικής, εκτιμώντας ενδεχομένως τους όχι και τόσο ευμενείς συσχετισμούς, τα άφησε στην άκρη. Προσωρινά. Πόσο προσωρινά όμως; Και για πόσο;
Ε, λοιπόν, μήπως είναι τώρα η ώρα να «επιστρέψει» ο ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του; Είναι, στο κάτω - κάτω, αυτός ο μοναδικός τρόπος να επανασυνδεθεί ενεργά και δυναμικά με το «μουδιασμένο» ακροατήριό του...
Τώρα λοιπόν, οπότε η κυβέρνηση της Αριστεράς βρίσκεται ήδη στο δεύτερο ημίχρονο της συνταγματικής της θητείας. Τώρα που διανύει το τελευταίο κατοστάρι για την έξοδο από τη μουντή μνημονιακή περιπέτεια και την επιστροφή στην κανονικότητα. Δεν είναι άραγε τώρα η ώρα για να διεκδικήσει, με αποφασιστικότητα και με τόλμη, και την άλλη κανονικότητα; Τη θεσμική. Τακτοποιώντας τις εκκρεμότητες εκείνες που τις έχει «στο περίμενε» δυόμισι χρόνια τώρα. Αυτές που και «θεσμικά χρέη» της Αριστεράς μπορείς να τις πεις. Και οι οποίες, βεβαίως, δεν εξαρτώνται -όπως άλλες- από την έγκριση των θεσμών. Ούτε σκοντάφτουν σε μνημονιακά «προαπαιτούμενα». Είναι δουλειά, αποκλειστικά, της ελληνικής κυβέρνησης. Εκείνη τις χρεώνεται όσο τις διατηρεί. Εκείνη θα τις πιστωθεί αν τις αναθεωρήσει.
* Είναι λοιπόν τώρα η ώρα να προχωρήσει, επιτέλους, η κυβέρνηση στην κατάργηση των στρατιωτικού τύπου μαθητικών παρελάσεων. Αυτού του μεταξικού καταλοίπου το οποίο, άλλωστε, δεν απαντάται πουθενά στην Ευρώπη. Ας ήταν αυτές, οι πρόσφατες μαθητικές παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, οι τελευταίες που είδαμε.
* Είναι τώρα η ώρα να σταματήσει, επιτέλους, ο κατ’ έτος αγιασμός στη Βουλή. Κατά την έναρξη της κάθε κοινοβουλευτικής περιόδου. Αυτή η εικόνα που ευθέως παραπέμπει σε ιρανικού τύπου θεοκρατικές κοινωνίες. Δεν έχει δε την παραμικρή σχέση με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Δεν πρόκειται δα περί συνταγματικής επιταγής ούτε απορρέει από τον κανονισμό της Βουλής. Για εθιμική «χρέωση» πρόκειται. Που καιρός είναι να τοποθετηθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορικής παράδοσης.
* Είναι τώρα η ώρα να τελειώσει, επιτέλους, και η άλλη η ανάλογη «παράδοση», με τον κατ’ έτος αγιασμό και με την καθημερινή πρωινή προσευχή στα σχολεία. Σε κοσμικό κράτος ζούμε. Να το εννοούμε κιόλας και να το αποδεικνύουμε.
*Είναι τώρα η ώρα να σταματήσει, επιτέλους, η κωμωδία της, με τιμές αρχηγού κράτους, με συνοδεία υπουργών και με «παρουσιάστε όπλα» υποδοχή του Αγίου Φωτός το Μεγάλο Σάββατο. Εικόνα που προσβάλλει την Πολιτεία όσο, εξάλλου, προσβάλλει και τη χριστιανική θρησκεία.
* Είναι τώρα η ώρα να καταργηθεί, επιτέλους, και η άλλη κωμωδία, εκείνη που προβλέπει «προστάτες αγίους» των όπλων. Άκου άγιοι προστάτες όπλων, δηλαδή φονικών μέσων. Κραυγαλέα εν προκειμένω η λογική αντινομία. Για την οποία θα έπρεπε να έχει αντιδράσει, πρώτα απ’ όλους, η Εκκλησία.
* Είναι τώρα η ώρα να αλλάξει, επιτέλους, να αναμορφωθεί, να εκσυγχρονιστεί, να εξορθολογιστεί ο αντιτρομοκρατικός νόμος, ο και τρομονόμος αποκληθείς. Ο οποίος τρομονόμος επί της ουσίας διώκει και το φρόνημα. Ή, τουλάχιστον, αφήνει περιθώρια τέτοιων ερμηνειών (και των ανάλογων αποφάσεων) στον δικαστή της κάθε υπόθεσης. Και στον οποίον «οφείλει» τον διαρκή εγκλεισμό της η Ηριάννα. Αξίζει να θυμηθούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκφράσει την κάθετη αντίθεσή του προς αυτόν, άμα τη εμφανίσει. Ε, λοιπόν, τι κάθεται και τον καμαρώνει;
* Είναι τώρα η ώρα να ξαναδεί, επιτέλους, η κυβέρνηση το ύψος των αμυντικών δαπανών της χώρας. Αυτές που μας κατατάσσουν στη δεύτερη σε συνεισφορά (μετά τις ΗΠΑ) χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ. Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι. Θα πει κανείς ότι τα κληρονόμησε ετούτη η κυβέρνηση τα σχετικά, δεν τα δημιούργησε. Ε, και λοιπόν; Ας τ’ αλλάξει. Στο χέρι της είναι.
* Είναι τώρα η ώρα να βάλει μπρος, επιτέλους, ο Αλέξης Τσίπρας και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες αναθεώρησης του συντάγματος. Μετά την πολύ ορθή και πολύ θετική δημόσια διαβούλευση. Και πολύ τις καθυστέρησε. Με στόχο τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της Πολιτείας. Και με έμφαση στην αποσαφήνιση της διάκρισης των ρόλων Πολιτείας - Εκκλησίας. Με δεδομένες δε τις χρονοβόρες επ’ αυτού διαδικασίες, ίσα που προλαβαίνουμε έως τη συνταγματική λήξη της τετραετίας. Προκειμένου η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική.
- Ναι, είναι βέβαιο πως κάποιες από τις παραπάνω θεσμικές τομές επισύρουν πολιτικό κόστος. Ναι, είναι πιθανό ότι σε πολλές απ’ αυτές θα υπάρξει πρόβλημα κυβερνητικής συνοχής, με δεδομένες τις πάγιες απόψεις των ΑΝ.ΕΛΛ. Ναι, είναι επίσης πιθανό ότι κάποιοι από τους αντιπολιτευόμενους δεν θα βάλουν πλάτη ούτε στα απολύτως αυτονόητα εξ αυτών. Το χρέος ωστόσο της Αριστεράς παραμένει. Και εκκρεμεί. Ε, ήρθε η ώρα να τολμήσει.
Άλλωστε, ως γνωστόν, ο ασφαλέστερος τρόπος για να επανασυνδεθεί η όποια πολιτική δύναμη με την κοινωνία, είναι η χωρίς όρους, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς σκοπιμότητες «επιστροφή» στις αρχές της...
