Στα τηλεπαράθυρα καλούνται πολιτικοί, επιστήμονες και άλλοι, ειδικοί ή σχετικοί με το θέμα της συζήτησης.
Σε άλλες χώρες, οι συμμετέχοντες εκφράζουν μάλλον κόσμια τις απόψεις τους όσο και να διαφωνούν. Στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο.
Προσπαθώντας να βοηθήσω τους κυβερνητικούς που δοκιμάζονται ιδιαίτερα στα τηλεπαράθυρα, μπορώ να συστήσω τρόπους να αποφεύγουν τα πυρά που δέχονται από τους αντιπάλους.
Δεν θα επικαλεστώ τους πολυπληθείς κανόνες της Ρητορικής, αλλά μόνο δύο, που είναι μάλλον αρκετοί.
Η γαργάρα είναι ο πρώτος κανόνας. Να το «κάνεις γαργάρα» εννοεί ο λαός να ξεγλυστράς από την όποια κριτική σού απευθύνουν. Μπορείς να δραπετεύσεις αποφεύγοντας τελείως το θέμα. Για παράδειγμα, αν σου πουν ότι μειώνεις τις συντάξεις, μια καλή γαργάρα είναι να απαντήσεις μιλώντας για τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση των εξαγωγών. Μπορείς ακόμη να πεις ότι δεν μειώνονται, απλώς προσαρμόζονται.
Βραβείο γαργάρας παίρνει ο κυβερνητικός που, όταν τον ρώτησαν για την οικολογική καταστροφή από το ναυάγιο στον Σαρωνικό, είπε ότι «ευθύνονται οι διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες»!
Ολοταχώς στο παρελθόν είναι ο δεύτερος κανόνας για το τάπωμα του αντιπάλου. Αν γίνει, π.χ., κριτική στο εβδομαδιαίο πάρτι των μπαχαλάκηδων στα Εξάρχεια, μια καλή απάντηση είναι «στα χρόνια σας καιγόταν το Πολυτεχνείο».
Από την άλλη πλευρά, οι νουδίτες κατά κόρον καταφεύγουν στο παρελθόν, πότε με τη Θεσσαλονίκη, πότε με τον καταληψία Τσίπρα της δεκαετίας του ’90 κ.ά.
Να ομολογήσω όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει εξαιρετικά στελέχη στα τηλεπαράθυρα, που δεν έχουν ούτε ροζ ούτε μαύρο στην παλέτα των επιχειρημάτων τους. Το ίδιο και κάποιοι στην αντιπολίτευση.
Ας τελειώσω με το εριστικό ή και υβριστικό κόλπο της Ρητορικής (άριστα στον Γεωργιάδη). Εδώ εντάσσονται και οι στριγκές φωνές κάποιων κυριών που ουρλιάζουν και διακόπτουν συνεχώς τους συνομιλητές. Μεταξύ των φωτεινών εξαιρέσεων, οι κυρίες Σβίγκου και Κεραμέως.
Καλύτερα θα ήταν, σκέφτομαι, να υιοθετηθεί η καχυποψία του Πλάτωνα για τα κόλπα της Ρητορικής και να ακολουθήσουμε τον δρόμο που υποδεικνύει για την πολιτική αρετή, την ειλικρίνεια και την αναζήτηση της αλήθειας. Η πολιτική θα έβλεπε καλύτερες μέρες.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΕΜΠΙΛΑΣ
