Μα είναι δυνατόν; Ο Τσίπρας ούτε τον έφτυσε ούτε τον χαστούκισε τον Τραμπ.
Απαράδεκτος, προσκυνημένος.
Πού είσαι, νιότη πού ’δειχνες πως θα γινόταν άλλος.
Αλλά πάλι πού ξέρεις, μπορεί και να σκέφτηκε πως αυτός είναι τώρα ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο πλανητάρχης, τι να κάνουμε;
Κακός, ψυχρός, όμως αυτός είναι.
Δεν τον διαλέξαμε, μας έλαχε.
Και ο ίδιος, εκτός από αρχηγός αριστερού κόμματος, είναι και πρωθυπουργός της Ελλάδος.
Αν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται τα αυτονόητα, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια.
Έτοιμες τις είχαν τις ανακοινώσεις κάποια κόμματα.
Έτοιμα τα είχαν τα «ρεπορτάζ» αλλά και τον σχολιασμό κάποια έντυπα, κάποιες τηλεοράσεις, κάποια ραδιόφωνα, κάποιες ιστοσελίδες.
Σιγά μην περίμεναν να δουν και ν’ ακούσουν.
Τι θα πει ο Τραμπ, τι θα πει ο Τσίπρας, τι προέκυψε εντέλει.
Στον ίδιο κι απαράλλαχτο τυφλοσούρτη δε.
Τα δώσαμε όλα, δεν πήραμε τίποτα.
Και ούτε που είπαν να ρίξουν μια ματιά στο πώς εκτίμησαν οι ξένοι το ταξίδι και τη συνάντηση.
Όλα τα ξένα μέσα, τα δίκτυα, τα πρακτορεία, όλα.
Εντάξει, παιδιά, ό,τι πείτε.
Και καλή καρδιά επίσης...
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν γκρέμισε, τελικά, το καθεστώς την Κυριακή 15 Οκτωβρίου.
Και ο Βασίλης Λεβέντης δεν παραιτήθηκε τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου.
Πού βαδίζομεν, κύριοι;
Τώρα στα σοβαρά, αν κάποιος πίστεψε ότι όντως ο Λεβέντης θα παραιτείτο.
Υπάρχει πρόβλημα, να το κοιτάξει...
Ναι, πράγματι, η Δικαιοσύνη έμεινε απ’ έξω.
Έξω, πολύ έξω, πολύ μακριά από την αίθουσα που εκδικαζόταν η υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή.
Είναι βέβαιο πως δεν μπορούμε, ακόμη, να πούμε κι εμείς εδώ την εμβληματική φράση.
Πως «στην Ελλάδα υπάρχουν δικαστές»!
Ίσως κάπου υπάρχουν βέβαια, αλλά άντε να τους βρεις και να τους ξετρυπώσεις.
Όσο για την οργισμένη (για τα μέτρα του ρόλου του) αντίδραση του υπουργού Σταύρου Κοντονή.
Ναι λοιπόν, καλά το λένε. Η κυβέρνηση ελέγχει και ποδηγετεί τη Δικαιοσύνη...
Πουτζδεμόν την είδε ο Τζαβάρας.
Και ζητάει δημοψήφισμα για την απόσχιση της Ηλείας από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος.
Σωστός και αρκούντως φιλόδοξος ο τύπος, έχει στόχους, πώς το λένε.
Όμως, να, και του Καταλανού δεν φαίνεται να του πολυφτουράει και τόσο.
Ας το ξανασκεφτεί.
«Οι επόμενες εκλογές θα είναι ντέρμπι για τρεις», δηλώνει η Φώφη Γεννηματά.
Λογαριάζοντας και το δικό της κόμμα στην κούρσα των πρωτοπόρων.
Εντάξει, όνειρο ζει, μην την ξυπνάτε.
Δύο ειδήσεις που δεν βρήκαν χώρο στα περισσότερα (και τα μεγαλύτερα) ελληνικά μέσα.
Οι 300 νεκροί της Σομαλίας και ο εκλογικός θρίαμβος του Μαδούρο.
Έτσι που λέτε, 300 νεκροί από τη βομβιστική επίθεση στη Μογκαντίσου.
Και ούτε που ίδρωσε το αυτί μας, ούτε που «γίναμε όλοι Σομαλοί».
Nα ’τανε σε Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο, Βρυξέλλες, εντάξει, κάνει κάπως σικ.
Αλλά Μογκαντίσου από πού κι ώς πού; Decadence...
Όσο για τη Βενεζουέλα, τι κι αν κέρδισε ο Μαδούρο 17 από τις 23 πολιτείες;
Να κέρδιζε η δεξιά αντιπολίτευση μάλιστα, θα γινόταν εδώ ο κακός χαμός.
Μονοθεματικά θα το παίζανε οι πάντες όλοι.
Ενώ τώρα; Μούγκα στη στρούγκα.
Και πλερέζες, πολλές πλερέζες.
Ήθελε κι ο Αμβρόσιος να βάλει να χτυπάνε πένθιμα οι καμπάνες.
Αλλά το ξανασκέφτηκε κι είπε να μην το χοντρύνει.
Δεν κατάλαβα, προς τι η τσαντίλα της Ν.Δ. για τη ρήτρα εισοδήματος στα νέα πρόστιμα της τροχαίας;
Μωρέ τι είναι τούτοι; Μη δουν να επιβαρύνονται κάπως οι έχοντες.
Αναφυλαξία βγάζουν.
Ή, απλώς, αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση.
Της φτήνιας δε, της δεκάρας.
Όπως και με τα ηλεκτρονικά εισιτήρια στα σταθερής τροχιάς.
Όπως και με τη φαρμακευτική κάνναβη.
Εντάξει, εδώ μπαίνει και ιδεολογικά το ζήτημα.
Τι θα πει ο Ιερώνυμος;
Και να δεις τι έχει να γίνει τώρα που το υπουργείο Δικαιοσύνης αρχίζει να κουβεντιάζει την ευθανασία.
Όι όι μάνα μου, ας κάνει κανά ξόρκι ο Κοντονής, καλού κακού.
Άκου να δεις, αγαπητέ Γιώργο Μουζάλα, μπορεί να κρατάει ακόμη το καλοκαίρι.
Όμως που θα πάει, χειμώνας έρχεται.
Και οι πρόσφυγες δεν γίνεται να βγάλουν και φέτος τον χειμώνα όπως πέρυσι.
Δεν γίνεται, με τίποτα.
Οπότε κάνε τα κουμάντα σου.
Νέα ήθη στον χώρο του Τύπου, μετά την εισβολή Μαρινάκη.
Προχωρημένα ήθη, και βάρβαρα να τα πεις μέσα είσαι.
Τις είδατε τις αποικιακές συμβάσεις των εργαζομένων που εμπνεύστηκε ο δικός σου.
Όπου το «αποικιακές» δεν αποδίδει, υπολείπεται της πραγματικότητας.
Όσο για τη μετεκλογική Αυστρία, τα ’δατε τα καζάντια μας.
Ωλαρία ωλαρά, κανονικά.
Καληνύχτα, Αυστρία.
Καληνύχτα, Ευρώπη...
Σας το ’λεγα ότι «στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δικαστές».
Κι ότι κι αν υπάρχουν, κάπου είναι κρυμμένοι.
Ε, στα λόγια μου έρχεστε.
Καθ’ ότι, ναι, «νόμος είναι το δίκιο των δικαστών».
Και σήμερα και χθες και αύριο και πάντα.
Τι δεν καταλαβαίνεις;
