Μια υπόθεση που θα μπορούσε να αποτελέσει σταθμό για την ελληνική Δικαιοσύνη και ορόσημο για το κράτος δικαίου στη χώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μελάνωμα ενός εκ των βασικών πυλώνων της Δημοκρατίας και να διαρρήξει τη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών, με τη χθεσινή του απόφαση, έστειλε πίσω στη φυλακή την Ηριάννα και τον Περικλή, παρά τα ανεπαρκή στοιχεία που οδήγησαν πρόσφατα στην καταδίκη τους σε κάθειρξη 13 ετών. Ήταν η δεύτερη αίτηση των δύο νέων που απορρίφθηκε, καθώς έχει προηγηθεί αρνητική απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου τον περασμένο Ιούλιο με το σκεπτικό ότι δεν υφίστανται ανεπανόρθωτη βλάβη από την κράτησή τους στη φυλακή.
Η αίτηση αποφυλάκισης της Ηριάννας στηρίχτηκε στη βλάβη που προκαλεί η κράτησή της στη διδακτορική εργασία της, ενώ η αίτηση του Περικλή βασίστηκε σε σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, το οποίο επιδεινώνεται στις συνθήκες της φυλακής.
Η Δικαιοσύνη χθες απέρριψε το αίτημα και των δύο κλείνοντας όχι μόνο τα μάτια αλλά και τα αυτιά της στο κίνημα συμπαράστασης που αναπτύχθηκε υπέρ των δύο νέων τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, από διανοούμενους, πανεπιστημιακούς, ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και του αθλητισμού, συλλογικότητες και πολιτικές οργανώσεις που αμφισβήτησαν τόσο την πρωτόδικη καταδίκη τους με το σκεπτικό των ανεπαρκών στοιχείων όσο και την τιμωρητική επιμονή όσων αρνούνται πεισματικά την προσωρινή αποφυλάκισή τους. Χθες, οι βασικές αρχές της Δικαιοσύνης, του κράτους δικαίου και του ανθρωπισμού δεν “ζύγισαν” όσο σε περιπτώσεις προσώπων που έχουν καταδικαστεί σε πολυετείς ποινές και έχουν απολαύσει το ευεργέτημα της αναστολής της ποινής. Η γενναία απόφαση που η κοινωνία περίμενε χθες από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών ανεστάλη για μια ακόμη φορά φέρνοντας τη Δικαιοσύνη σε πλήρη αναντιστοιχία με το κοινό περί δικαίου αίσθημα όπως αυτό έχει καταγραφεί στη συνείδηση της κοινωνίας για την Ηριάννα και τον Περικλή.
Στην “τυφλή” Θέμιδα δεν είναι δεδομένη και η τυφλή εμπιστοσύνη των πολιτών καθώς οι αποφάσεις τής πρώτης βρίσκονταν, βρίσκονται και θα βρίσκονται υπό την κρίση της κοινωνίας και της Ιστορίας, που θα αποτιμήσει κάποια στιγμή και αυτή με τη σειρά της τη στάση που ορισμένοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης κράτησαν απέναντι σε αυτούς τους δύο νέους ανθρώπους που, παρά τις απορρίψεις, θα συνεχίσουν να διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή και στο μέλλον.
