Αυτή η βδομάδα αφήνει βαριά παρακαταθήκη στην ιστορία του κινήματος “Δεν υπάρχει” .
Η νέα εκδοχή του κοινωνικοπολιτικού ρεύματος γεννήθηκε μέσα από τη φράση του Μ. Ραχόι στο διάγγελμα της προηγούμενης Κυριακής, όταν μιλώντας για το καταλανικό δημοψήφισμα είπε: “Δεν υπάρχει”. Το κίνημα φούντωσε με τις τοποθετήσεις της Ιεραχίας στο νομοσχέδιο που αφορά την ταυτότητα φύλου και στις δηλώσεις του Γ. Ραγκούση.
“ΔενΥπαρχιστές”... υπήρχαν παντού και πάντα. Ήταν και είναι κάτι σαν εν υπνώσει πυρήνες που ξεπετάγονται σαν μανιτάρια δίπλα μας σε διάφορες εποχές. “Η Γη είναι τετράγωνη, πολύγωνη, επίπεδη, είναι το κέντρο του κόσμου” και άλλα πολλά.
Για να γίνεις “ΔενΥπαρχιστής” πρέπει να έχεις πλήρη βεβαιότητα για τον γνωστό ορατό κόσμο και αδιαμφισβήτητη σιγουριά ακόμη και για τον αόρατο κόσμο.
Πρέπει να κατέχεις τη μόνη αλήθεια. Να μην είσαι κάτι “που φέρνει σε test αλήθειας” αλλά να είσαι ΤΟ test σε έκδοση ανθρώπου. Βασικό επίσης τα όρια της αντιληπτικότητάς σου να είναι κόκκινη γραμμή και για τους άλλους. Κανείς δεν πρέπει να τα ξεπεράσει ή να τα αμφισβητήσει. Ούτε η επιστημονική έρευνα.
Αν για παράδειγμα είσαι “ΔενΥπαρχιστής - Flintstones”, τότε η πατροπαράδοτη πρόταση γάμου είναι να χτυπάς με το ρόπαλο έξω από τη σπηλιά την καλή σου με την προϋπόθεση ότι φοράτε και οι δυό δέρμα ζώου για να φαίνεται όλη η τριχοφυϊα και του άρρενος και του θήλεος, ώστε να ξέρουν και οι δύο τι παντρεύονται.
Αν είσαι “ΔενΥπαρχιστής - Jurrasic”, τότε μπορείς να αναγνωρίσεις ως ζώα μόνο τον κροκόδειλο, την πράσινη χελώνα και τις κατσαρίδες γιατί μόνο αυτά επέζησαν από την Ιουρασική περίοδο. Όλα τα άλλα φυτά και ζώα που αναπτύχθηκαν μετά δεν υφίστανται.
Τέλος, κάθε γνήσιος “ΔενΥπαρχιστής” ξεκινά από το “υπάρχει ό,τι ξέρουμε εμείς” και καταλήγει πάντα στο “υπάρχουμε μόνο εμείς”. Όλοι οι άλλοι στις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού ή στη Νικολούλη!
Γι' αυτό, όπως καταλαβαίνετε, εγώ δεν προσχωρώ στο κίνημα “Δεν υπάρχει” αλλά στο κίνημα “Δεν... υπάρχουν, βρε συ, αυτοί!”.
