Του Γιάννη Κουτσοκώστα
Οι Έλληνες καναλάρχες και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ δεν φαίνεται να έχουν καμία συνάφεια, ούτε ομοιότητα. Και όμως. Τελευταία ήρθαν και οι δύο πλευρές στο προσκήνιο, κάθε μια με τον δικό της τρόπο. Από τη μία οι καναλάρχες, που το ρίχνουν και πάλι στο... αντάρτικο επιδιώκοντας να ενθυλακώσουν τζάμπα τις τηλεοπτικές άδειες. Και από την άλλη ο πολύς Γερούν, που προκάλεσε «γαλάζιο»... αντάρτικο εναντίον του μετά τις δηλώσεις του για την ελληνική οικονομία και τις πρόωρες εκλογές.
Έχουν σχέση μεταξύ τους αυτές οι υποθέσεις; Φαινομενικά, όχι. Στην ουσία όμως έχουν. Είναι ο τουλάχιστον περίεργος τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι τζαμπατζήδες των καναλιών και ο Γερούν από τον... ψηλό Κικίλια, τον... βαρύ Κυριάκο και τα... ελαφρά τσακάλια της «γαλάζιας» αλλά και της «πράσινης» επικοινωνίας. «Σεμνά, ταπεινά και στοργικά» οι καναλάρχες, επιθετικά, σκληρά και άγρια ο Γερούν. Με ένα... γαλαζοπράσινο δίχτυ προστασίας οι πρώτοι, με μια -επίσης ... γαλαζοπράσινη- οργή ο Ντάισελμπλουμ. Με δύο μέτρα και δύο σταθμά, που αν μη τι άλλο δείχνουν προθέσεις, ξεσκεπάζουν διαθέσεις και αποκαλύπτουν πολιτικές επιλογές και ιεραρχήσεις. Δείχνουν όμως και πολιτικό και στρατηγικό αδιέξοδο.
Προσέξτε την πρώτη εικόνα: «Τολμά» ο πρόεδρος του Eurogroup να πει ότι η ελληνική οικονομία πάει καλά, ότι προέχει να κλείσει σύντομα η τρίτη αξιολόγηση και ότι δεν είναι ώρα για πρόωρες εκλογές και τα... τσακάλια της «γαλάζιας επικοινωνίας πέφτουν να τον φάνε ζωντανό.
Αχός βαρύς ακούγεται από τα ενδότερα των γραφείων της Πειραιώς, οι πρόθυμες... ερπύστριες της ενημέρωσης πιάνουν δουλειά και όλοι μαζί επιχειρούν να... ισοπεδώσουν τον έτσι, τον αλλιώς, που επεμβαίνει στα εσωτερικά μας, που θέλει να μας κάνει υποδείξεις, που δεν σέβεται το σύνταγμα της χώρας.
Για ποιον όλα αυτά; Για τον... ημέτερό τους Ντάισελμπλουμ, για τον οποίον οι... αδωνιστές της Ν.Δ. ορκίζονταν στο όνομά του, τον είχαν κάνει σύνθημα και του ζητούσαν να “κρατήσει γερά” τους πρώτους θερμούς μήνες της συγκατοίκησής του, με την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί ο δύσμοιρος τόλμησε να επαναλάβει όσα καταγράφουν οι στατιστικές και τα στοιχεία, όσα σημειώνουν οι περιβόητες «αγορές», όσα γράφουν οι αναλυτές ανά τον κόσμο και εν τέλει όσα λένε όλοι οι Ευρωπαίοι -και όχι μόνο- αξιωματούχοι. Από τον Μακρόν, τον Γιούνκερ και τον Μοσκοβισί μέχρι τη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τον Τόμσεν του ΔΝΤ.
Προσέξτε τώρα και την άλλη εικόνα: Τολμούν οι καναλάρχες να σηκώσουν και πάλι μπαϊράκι ζητώντας τζάμπα τις τηλεοπτικές άδειες και τα ίδια αγριεμένα με τον Γερούν... τσακάλια της Ν.Δ., γίνονται ξαφνικά... γατάκια Ιμαλαΐων. Αρνούνται οι καναλάρχες να πληρώσουν το τίμημα που οφείλουν για την εκμετάλλευση του δημόσιου αγαθού των συχνοτήτων και οι λαλίστατοι «γαλαζοπράσινοι» επιτελείς σφυρίζουν... κλέφτικα. Προσφεύγουν οι καναλάρχες στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά των αποφάσεων του ΕΣΡ, για τις οποίες τόσες «μάχες» υποτίθεται ότι έδωσαν, και αυτό χαρακτηρίζεται από τον Κικίλια... σεβαστό δικαίωμα άμυνας.
Ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης δικαίως εξερράγη χθες στη Βουλή, όταν υπογράμμισε ότι η στάση των καναλαρχών απάδει της δημοκρατικής και θεσμικής λειτουργίας του τόπου και ότι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι δυνατόν να γίνει ανεκτή από τη Βουλή και το πολιτικό σύστημα.
Και όμως, υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να την ανεχθούν. Που, στη σύγκρουση δικαίου και αυθαιρεσίας, επιλέγουν την αυθαιρεσία και αντί για δύναμη του δικαίου υιοθετούν το δίκαιο της δύναμης, το «δίκιο» του καναλάρχη εν προκειμένω. Δεν το κάνουν εν κρυπτώ, ούτε έστω σιωπηρά. Το κάνουν πρόθυμα και φωναχτά, για να καταγραφούν και η προθυμία και η φωνή και να ακολουθήσει η... εξαργύρωση.
Όλα αυτά θα ήταν αστεία, αν δεν ήταν σοβαρά. Και είναι σοβαρά γιατί αφορούν την οικονομία και τη διεθνή θέση της χώρας, αλλά και την εσωτερική πραγματικότητα και την ποιότητα της δημοκρατίας της. Η ευθύνη γι’ αυτά ασφαλώς ανήκει στην κυβέρνηση, που υλοποιεί τη λαϊκή εντολή. Αφορά όμως και την αντιπολίτευση, πρωτίστως την αξιωματική, η οποία, δυστυχώς, δεν δείχνει ούτε ευθύνη ούτε σοβαρότητα ούτε συνειδητοποιεί ότι κανέναν δεν έβλαψε η προσαρμογή στην πραγματικότητα. Προφανώς γιατί έχει συνειδητοποιήσει κάτι άλλο: ότι η επιβίωση χωρίς τον Γερούν είναι εφικτή. Χωρίς τους καναλάρχες όμως;
