Αν στα πολλά παραδείγματα που υπάρχουν το τελευταίο διάστημα προσθέσετε τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ν.Δ. με αφορμή το νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης για την ταυτότητα φύλου, φαίνεται ξεκάθαρα ότι συνεχώς έρχεται στην επιφάνεια ένα καίριο πρόβλημα στρατηγικής που υποβόσκει τόσο καιρό στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Ιδιαίτερα και με αφορμή το τελευταίο παράδειγμα, το πρόβλημα δεν είναι η ταυτότητα φύλου αλλά η ταυτότητα της Ν.Δ., ιδιαίτερα μετά την εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη στην ηγεσία του κόμματος.
Συγκεκριμένα ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει δημιουργήσει στην πράξη μια τρισυπόστατη Δεξιά. Επί της αρχής επικαλείται την παράδοση του Κ. Καραμανλή, στην πολιτικοοικονομική ατζέντα είναι συνεχιστής της παράδοσης του Κ. Μητσοτάκη και προσπαθεί να τα επιτύχει στηριζόμενος ολοένα και περισσότερο στην ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του.
Τα τρία αυτά στοιχεία δεν είναι απλώς διαφορετικά, αλλά και αλληλοσυγκρουόμενα, σε σημαντικό βαθμό, ιδεολογικά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ολοκληρωμένη πολιτική ταυτότητα. Ως μείγμα πολιτικής θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς καιροσκοπικό πολιτικό αλληθωρισμό που εμπίπτει στη γνωστή λαϊκή ρήση “δεν μπορείς να κρατάς πολλά καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη”.
Όμως, επειδή στη χώρα μας έχουμε δει πολλά, ακόμη κι αυτή η συνταγή του Κυρ. Μητσοτάκη θα μπορούσε να είναι λειτουργική. Και μπορεί να γίνει καταρχάς με την κόλλα της εξουσίας, που σε κόμματα όπως η Ν.Δ. μπορεί να λειτουργήσει ενωτικά.
Όμως, δυστυχώς για τον Κυρ. Μητσοτάκη, η κόλλα αυτή δεν κάνει το θαύμα της και γι’ αυτό οι πολυαγαπημένες του δημοσκοπήσεις στις οποίες έχει κεντρική αναφορά δεν καταγράφουν τη διάθεση της κοινωνίας να συνηγορήσει προς τον στόχο του να καταλάβει την εξουσία. Έτσι οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις βγαίνουν προς τα έξω και γίνονται πλέον εμφανείς και ο ίδιος δεν φαίνεται να μπορεί να τις υπερβεί.
Δυστυχώς για τη Ν.Δ. είναι τόσο διαφορετικοί οι κόσμοι εντός της. Και με τρεις ραχοκοκαλιές δεν γίνεται, γιατί καταλήγει να είναι χωρίς ραχοκοκαλιά.
