Έχοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα αυτού που περιγράφεται από τη Νέα Δημοκρατία ως “νέο θετικό αφήγημα”, μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε ότι αυτό στερείται των δύο βασικών του χαρακτηριστικών: «νέο» και «θετικό».
Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει τίποτα νέο. Ό,τι ανέφερε ο Κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του και στη συνέντευξη που έδωσε στο πλαίσιο της ΔΕΘ είναι γνωστό από παλιά. Το μοναδικό εντυπωσιακό στοιχείο είναι η αποκάλυψη που έκανε για το πόσο γρήγορα θα τρέχει να ικανοποιήσει τους επιχειρηματίες να ξεπερνούν οποιοδήποτε εμπόδιο θεωρούν πως έχουν.
Τώρα, όσον αφορά το δεύτερο στοιχείο, για να είναι “θετικός” ένας νόμος, μια απόφαση ή ένα πρόγραμμα, επειδή στην πολιτική η αναφορά γίνεται στην κοινωνία, πρέπει να θεραπεύει ή να βελτιώνει τη ζωή της πλειονότητας των πολιτών ή μιας μικρότερης ομάδας που το έχει ανάγκη, διορθώνοντας κοινωνικές ανισότητες.
Όμως, όλες οι αναφορές του Κ. Μητσοτάκη, από το Δημόσιο έως τις “ιδιωτικές επενδύσεις” και από την ιδιωτική εκπαίδευση έως τη φορολογία, αν αποκωδικοποιηθούν από το αποτέλεσμα που θα παράγουν, μπορούμε να πούμε πως το καθαρά “θετικό” στοιχείο αφορά τους λίγους, έως τραγικά λίγους.
Ένα ενδιαφέρον στοιχείο από τη ΔΕΘ είναι ότι ο Κ. Μητσοτάκης προσπάθησε μεν να φορέσει τον μανδύα του κεντρώου σε επίπεδο λεκτικό, δυστυχώς, όμως, για τον ίδιο, δεν μπόρεσε να τον κρατήσει για πολύ πάνω του. Πιστός στις αρχές της νεοφιλελεύθερης ζούγκλας, δεσμεύτηκε για μια κοινωνία ανισοτήτων επικαλούμενος την... “ανθρώπινη φύση”, όταν θα έπρεπε να γνωρίζει πολύ καλά ότι οι έννοιες της ισονομίας, της ισοπολίτειας, της αλληλεγγύης και των δικαιωμάτων αφορούν τις πολιτισμένες κοινωνίες και τα δημοκρατικά πολιτεύματα. Εκτός αν το αγνοεί ή δεν τον ενδιαφέρει να το μάθει.
Ο Κ. Μητσοτάκης είναι η δεύτερη φορά που μιλά απαξιωτικά για τον ρόλο της κοινωνίας και για τον λόγο που οργανώθηκε θεσμικά στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες. Η ιδεολογικοποίηση της ανισότητας των πολιτών, με την αναφορά που έκανε για τη φύση, έφερε την πολιτική συζήτηση πριν από τη Γαλλική Επανάσταση.
Έτσι, καθαρά πια έχουμε την εικόνα της Ν.Δ. τοποθετημένης στον στενό κύκλο μιας πολύ μικρής ελίτ, μέσα από ένα σκληρά νεοφιλελεύθερο κόμμα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, που μέχρι στιγμής χαρακτηρίζεται από πολιτικό μετεωρισμό, κάνουν την ολοκλήρωση της αποστολής της σημερινής κυβέρνησης ακόμη πιο σημαντική.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης πρέπει να εντατικοποιηθεί και να προχωρήσει σε όλες τις τομές που έχει ανάγκη η κοινωνία. Αυτή είναι άλλωστε και η αποτελεσματικότερη ασπίδα από τη νεοφιλελεύθερη αντεπίθεση που γίνεται με τον μανδύα της Ν.Δ.
