Του Tάκη Κατσαρού
Ό,τι είχε να μας αφήσει ως έσχατη παρακαταθήκη ο Λεωνίδας Κύρκος το άφησε με το συγκλονιστικό μήνυμα του αποχαιρετισμού του. Συνεπώς, είναι τουλάχιστον άτοπες και απρεπείς προς τη μνήμη του οι επιχειρούμενες εικασίες από ποικίλα κέντρα για τη σημερινή του στάση στα πολιτικά πράγματα. Ο Λεωνίδας, έζησε και πέθανε ως αγωνιστής και εξέχουσα ηγετική μορφή της Αριστεράς. Τα δρομολόγια προς άλλες "Πολιτείες" ουδέποτε τον αφορούσαν (είναι άλλο θέμα το πώς έθετε κάθε φορά το ζήτημα των συμμαχιών ή την υπέρβαση του ιστορικού σχίσματος κομμουνιστών - σοσιαλδημοκρατών). Η κοσμοθεωρία του και οι ιδεολογικοί του ορίζοντες, σε σύνδεση πάντα με τις οργανωτικές-κομματικές του εντάξεις, δεν μετακινήθηκαν ποτέ από τον στόχο της καθολικής χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης. Όπως το διατύπωσε ο ίδιος στο ιδιόχειρο σημείωμα του αποχαιρετισμού του: "... γι’ αυτόν τον σοσιαλισμό, με δημοκρατία, ελευθερία και σεβασμό στον κάθε άνθρωπο, να συνεχίσετε τον αγώνα, γιατί δεν έχει άλλη λύση ο κόσμος..."
Με αυτά που γράφω δεν λέω ότι θα υποστήριζε τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. (ούτε όμως υπονοώ και το αντίθετο). Όμως, ακόμη και την αντίθεσή του θα φρόντιζε να την εντάξει σε ένα άλλο αριστερό πολιτικό σχέδιο, με αυτόνομη οργανωτική δομή και σε αντιπαλότητα πρώτα και κύρια με τις δυνάμεις της Δεξιάς. Αυτό, δηλαδή, που έκαναν πάντα οι αριστεροί και οι αριστερές όπου γης.
Ας το έχουν αυτό υπόψη τους διάφοροι πρώην αριστεροί "Σκαλούμπακες", που αυτές τις μέρες έχουν εκδράμει στο Ταλίν κι από εκεί στο Βίτσι και στον Γράμμο, οι οποίοι, συχνά -πυκνά, με όπλο τη διαστρέβλωση και την επιλεκτική μνήμη, επιχειρούν να δικαιώσουν τις σημερινές επιλογές τους και να προσθέσουν τον επιβλητικό ίσκιο του Λεωνίδα Κύρκου στο δικό τους κοντό ανάστημα.
ΥΓ.: Είχα ολοκληρώσει το παραπάνω σχόλιο, αλλά ένας φίλος με πληροφόρησε ότι και ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει γράψει άρθρο - ύμνο στον Κύρκο, σε μια από τις εφημερίδες του Μαρινάκη, με το οποίο εμμέσως επιχειρεί να μας υποβάλει την ιδέα ότι και οι δικές του επιλογές εντάσσονται σε μια κάποια "κυρκική" γενεαλογία. Το διάβασα και, μεταξύ άλλων (μετά θάνατον) καλλιγραφιών, είδα ότι ο κ. Βενιζέλος γράφει πως είχε συνδεθεί με τον Κύρκο την περίοδο της Συμμαχίας το 1977 (όταν, δηλαδή, ήταν 20 ετών). Είναι ενδιαφέρον και δηλωτικό των προθέσεών του ότι τον θυμήθηκε 40 χρόνια μετά (στα 60 του). Το πώς και πόσο τον «τίμησε» στο ενδιάμεσο... ασ ’το καλύτερα.
