Πέραν των καταποντισμών στο προηγμένο Τέξας και των πολεμικών βρυχηθμών Τραμπ και Κιμ στον Ειρηνικό, η πιο ενδιαφέρουσα εξέλιξη της εβδομάδας που πέρασε ήταν τα διατάγματα για αλλαγές του εργασιακού δικαίου στη Γαλλία. Αλλαγές οι οποίες εν συντομία, σύμφωνα με τα συνδικάτα διευκολύνουν τις απολύσεις και σύμφωνα με τον Εμμανουέλ Μακρόν και τους εργοδότες διευκολύνουν τις προσλήψεις.
Ο Γάλλος Πρόεδρος εξελέγη -έστω χάρη στη συσπείρωση των δημοκρατικών πολιτών κόντρα στον εφιάλτη του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν- ξεκαθαρίζοντας προεκλογικά ότι θα μεταρρυθμίσει την αγορά εργασίας στη Γαλλία, για να κάνει τη χώρα πιο “ανταγωνιστική”. Πίσω από αυτό θα μπορούσε να διαβάσει κανείς ότι στόχος του είναι να κλείσει την ψαλίδα της απόκλισης της Γαλλίας από τη Γερμανία, η οποία βάθυνε εντυπωσιακά στα χρόνια της προεδρίας Ολάντ αφήνοντας τη Μέρκελ να φαντάζει μοναδική ηγέτιδα της Ευρώπης.
Κι ο Μακρόν, που επιζητά να επαναφέρει την ισορροπία στον γαλλογερμανικό άξονα και να προωθήσει το δικό του όραμα για την Ευρώπη, εκτιμά ότι ο μόνος τρόπος να τα καταφέρει είναι να επιβάλει στη χώρα του ένα είδος Ατζέντας 2010 α λα Σρέντερ -και με μια σκανδιναβική πινελιά- θεωρώντας ότι, αφού πέτυχε το φάρμακο στον “Γερμανό ασθενή” τη δεκαετία του 2000, θα πετύχει και στον “Γάλλο ασθενή” τώρα.
Βέβαια, ο Σρέντερ και οι Σοσιαλδημοκράτες επέβαλαν μεν σχετικά εύκολα τη δική τους μεταρρύθμιση και στη συνέχεια συνετρίβησαν υπό το βάρος της. Ο Μακρόν από την πλευρά του, όμως, με το προσωποπαγές νέο κόμμα του, δεν έχει αγωνία για τα μελλούμενα. Η αγωνία του είναι για το τώρα, για το αν θα καταφέρει να επιβάλει μια αντιδημοφιλή μεταρρύθμιση σε μια χώρα που πολεμά τις επιθέσεις στον κόσμο της εργασίας στον δρόμο -μέχρι τώρα επιτυχώς.
Την αγωνία του Μακρόν μοιράζεται και ο νυν κυβερνητικός συνασπισμός στη Γερμανία. Τόσο οι Χριστιανοδημοκράτες όσο και οι Σοσιαλδημοκράτες επιθυμούν διακαώς να πετύχει ο Γάλλος πρόεδρος, αν και για διαφορετικούς λόγους. Η Μέρκελ θέλει να μπορεί να ακουμπήσει σε μια ισχυρή Γαλλία, κυρίως στο ναρκοθετημένο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής και της γεωπολιτικής. Οι Σοσιαλδημοκράτες θέλουν να μην αποδυναμωθεί με το “καλημέρα σας” ο Μακρόν, διότι εκτιμούν ότι μαζί του μπορούν να πιέσουν για μια πιο κοινωνική Ευρώπη. Κι όλοι περιμένουν να δουν πώς θα αντιδράσουν τα γαλλικά συνδικάτα.
