Η ευρωβουλευτής του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος (το σημειώνω ολογράφως για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ) Εύα Καϊλή αποφάσισε να βγάλει από μέσα της ένα οικογενειακό δράμα. Με άρθρο της σημείωσε με φανατισμό και φρασεολογία Χρυσαυγίτικη: “Κοντονή, ακούς; Κομμουνιστές εγκληματίες σκότωσαν τον παππού μου. Ακούς; Κομμουνιστές εγκληματίες έκαψαν το σπίτι της οικογένειάς μου, αφού το καταλήστεψαν...”. Και όλα αυτά με αφορμή το συνέδριο που έγινε στο Ταλίν της Εσθονίας με θέμα τα εγκλήματα του κομμουνισμού, με στόχο να ταυτιστεί με τον ναζισμό. Πόσο αλήθεια και πόσο ψέμα έχει η ιστορία της, δεν είναι θέμα μείζονος σημασίας, λόγω έλλειψης βαρύτητας λόγου και ήθους.
ΣΕ ΜΙΑ χώρα που μάτωσε και βασανίστηκε να κλείσει τις πληγές του εμφυλίου, όπου οι απελευθερωτές βρέθηκαν κατηγορούμενοι και δεν λυτρώθηκαν με θάνατο, αλλά υπέφεραν με ανείπωτα βασανιστήρια και εξορίες, η κ. Καϊλή βρήκε -όπως νομίζει- τη στιγμή, όχι για να βγάλει ένα βάρος από πάνω της, διότι αν επρόκειτο για κάτι τέτοιο θα το είχε κάνει προ πολλού, αλλά για να επιτεθεί για μια ακόμα φορά στην κυβέρνηση. Επιχείρησε να ανοίξει πληγές. Πληγές που ο ιδρυτής του κόμματος στο οποίο κάνει καριέρα είχε καταφέρει να τις κλείσει σε μεγάλο βαθμό.
ΤΟ ΟΠΟΙΟ συνέδριο στο Ταλίν υποβαθμίστηκε τελικά από όλες τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Ήταν μια κραυγαλέα και ανιστόρητη προσπάθεια των κυβερνήσεων της Ανατολικής Ευρώπης, στο έδαφος των οποίων φύονται και ευδοκιμούν νεοναζιστικά προϊόντα, να νομιμοποιήσουν και ιστορικά τις σημερινές αντιδημοκρατικές επιλογές τους. Και δεν είναι ανέκδοτο το αίτημα της κυβέρνησης της Ουγγαρίας να απαιτήσει από την ολλανδική Χάινεκεν να βγάλει το κόκκινο αστέρι από την ετικέτα της μπύρας, διότι είναι -είπαν- κομμουνιστικό σύμβολο! Ούτε είναι ιστορικά άγνωστη η συμμετοχή της Εσθονίας που πολέμησε στο πλευρό του Χίτλερ όταν αυτός εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση.
ΑΥΤΗ η έξαρση της Καϊλή δεν ήταν η πρώτη στη θητεία της στις Βρυξέλλες. Τον Οκτώβριο του 2016, χωρίς να υπάρχει προσωπικό θέμα, επιτέθηκε στον επίτροπο Μοσκοβισί που δήλωσε ικανοποίηση για την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, ενώ τον Απρίλιο του 2017 ξεπέρασε και τους Νεοδημοκράτες ευρωβουλευτές σε επιθετικότητα διότι η Κομισιόν εκδήλωσε τη συμπαράστασή της στις προσπάθειες επανόδου της ελληνικής οικονομίας στην κανονικότητα!
ΟΥΔΕΜΙΑ συναίσθηση των ευθυνών του κόμματος που εκπροσωπεί στη χρεοκοπία της χώρας και στο οποίο κόμμα βρήκε στέγη και έκανε καριέρα χάρη στο σπρώξιμο του μέντορά της Ευάγγελου Βενιζέλου και στην αδυναμία των Ελλήνων να προτιμούν τις όμορφες νεαρές, ακόμα και στις πολιτικές επιλογές τους, και ας έχουν μεσάνυχτα από πολιτική και ιστορία. Το θέμα όμως, με αφορμή την κ. Καϊλή, έχει μια ιδιαίτερη σημασία και αξία για το πώς αναδείχτηκαν στελέχη και καταληψίες θέσεων με πλουσιοπάροχες αμοιβές, χωρίς να έχουν την παραμικρή σχέση με την πολιτική ταυτότητα του φορέα στον οποίο εισέβαλαν με ρουσφέτια.
ΣΕ ΕΝΑ κόμμα που έλαμψαν προσωπικότητες όπως η Μελίνα Μερκούρη, η Σίλβα Ακρίτα, η Αμαλία Φλέμινγκ και που έκανε τιμητικά βουλευτή Επικρατείας τον Μάρκο Βαφειάδη, αρχηγό του Δημοκρατικού Στρατού, είναι στοιχείο παρακμής να φιλοξενεί και να ανέχεται τέτοιες ακροδεξιές και μισαλλόδοξες υστερίες. Είναι επίσης χαρακτηριστικό του αμοραλισμού του Ευάγγελου Βενιζέλου, για τον τρόπο που προωθούσε φιλικά του πρόσωπα σε ένα κόμμα με το οποίο, όπως αποδεικνύεται, ποτέ δεν ταυτίστηκε και που χώθηκε στο πιο σύγχρονο όχημα για τα πιο στενά προσωπικά συμφέροντα του. Την εξουσία και τις ηδονές της.
ΑΥΤΟ το ΠΑΣΟΚ και οι εκτσογλανισμένοι ακόλουθοι του Βενιζέλου (δικός του είναι ο χαρακτηρισμός) δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση για οποιοδήποτε πολιτικό κοκτέιλ που να μπορεί να καταναλωθεί, όσους μαϊντανούς και αν βάλεις μέσα. Η κάθαρση σε ένα κόμμα αρχών, μετά τη σκληρή τιμωρία του από την κοινωνία, δεν είναι υπόθεση που μπορούν να χειριστούν οι υπεύθυνοι για την εξαέρωσή του και μάλιστα, χωρίς να έχουν ζητήσει ποτέ συγγνώμη, να απαιτούν με θράσος άφεση αμαρτιών και ανάθεση της εξουσίας χωρίς συμβόλαιο δεσμεύσεων.
