Μπορεί το ενδιαφέρον των αναγνωστών της "Αυγής" της Κυριακής να επικεντρώθηκε στο αναπτυξιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης και το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας για την αντιμετώπιση της ανεργίας, καθώς αυτό αναγνωρίζεται ως το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, εκείνο, όμως, που πραγματικά σόκαρε τον αναγνώστη ήταν οι ανησυχητικές έως τρομακτικές προβλέψεις για τη δημογραφική προοπτική της χώρας, που είναι άμεσα και αναπόφευκτα συνδεδεμένη με την όποια προσπάθεια απεγκλωβισμού της Ελλάδας από την κρίση.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι θεσμοί που μελετούν τους σχετικούς δείκτες προβλέπουν πως η Ελλάδα ενδέχεται να μετατραπεί σε χώρα γερόντων τις επόμενες δεκαετίες και τη Δευτέρα το απόγευμα η Eurostat ήρθε, με τα στοιχεία που αφορούν στο 2016, να μας “προετοιμάσει” για το τι έπεται εάν η δημογραφική μας πορεία δεν αναστραφεί.
Κατά 2,5‰ μειώθηκε ο πληθυσμός της Ελλάδας το 2016, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Eurostat, η οποία δημοσίευσε τα στοιχεία για τον πληθυσμό της Ε.Ε. ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Πληθυσμού, την Τρίτη 11 Ιουλίου. Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, ο πληθυσμός της Ελλάδας την 1η Ιανουαρίου 2017 ήταν 10.757.300 και 10.783.700 την 1η Ιανουαρίου 2016. Ειδικότερα, εκτιμάται πως το 2016 οι θάνατοι έφτασαν τους 118.800 και οι γεννήσεις τις 92.800.
Ως μια βραδυφλεγή βόμβα που μπορεί να εκραγεί με δραματικές συνέπειες για την προοπτική της χώρας, χαρακτηρίζουν κυβερνητικοί κύκλοι το δημογραφικό πρόβλημα, καθώς τα στοιχεία είναι σοκαριστικά. Ο ρυθμός γεννητικότητας, ενώ βρισκόταν στα επίπεδα του 1,5 παιδιά ανά γυναίκα στην περίοδο προ κρίσης, το 2014 έφτασε στο 1,3 με πτωτική τάση. Σύμφωνα με διεθνείς εκτιμήσεις, τα επόμενα 40 χρόνια ο πληθυσμός της χώρας κινδυνεύει να μειωθεί δραματικά, με τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις να υπολογίζουν πως το 2050 ο πληθυσμός της χώρας θα είναι περίπου 8,3 εκατ., ίδιος με αυτόν του 1961.
Αυτά τα νούμερα και αυτοί οι αριθμοί δεν μπορούν να περνούν πλέον στα ψιλά. Ούτε της επικαιρότητας, ούτε της πολιτικής ατζέντας. Λιγοστεύουμε. Και στα χρόνια της κρίσης λιγοστεύουμε επικίνδυνα. Και όσο λιγοστεύουμε, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της λιτότητας. Και για να πάψουμε να λιγοστεύουμε, χρειάζονται κίνητρα, αλλά κυρίως ελπίδα.
