Θα είμαι ξεκάθαρος από την αρχή. Τα Θρησκευτικά να μείνουν με τα Θρησκευτικά και η μουσική με τη μουσική. Τα Θρησκευτικά, και μάλιστα του σχολείου, ας μείνουν με την αμιγώς θρησκευτική μουσική και η μουσική που δεν είναι θρησκευτική να μείνει με τις νότες και τους στίχους τους. Γιατί μετά το πράμα μπλέκει.
Είναι η Ριάνα ορθόδοξη ή ουνίτισα; Ιδού το ερώτημα και η... Ρόδος!
Η “Συννεφούλα” κρύβει άλλα μηνύματα πέρα από τα προφανή ερωτικά; Γιατί να με βάλουν να αναρωτιέμαι αν οι στίχοι του Σαββόπουλου, που συνόδευσαν τα νιάτα μου και όχι μόνο, έχουν κρυφό μήνυμα για τον κίνδυνο από την κλιματική αλλαγή ή αν είναι μπηχτή για τις αποτυχίες των μετεωρολόγων να προβλέψουν από το 1966 τη φετινή ξηρασία;
Για λίγο πάντως έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται μετά τις εισηγήσεις των ιεραρχών για τα τραγούδια αν όλα αυτά που ξέρουμε για πολλά γνωστά τραγούδια ισχύουν ή κρύβουν κάτι.
Η “Συννεφιασμένη Κυριακή” ήταν για τη συννεφιά της Κατοχής του ‘40 ή είναι σαφέστατη αιχμή κατά της λειτουργίας την ομώνυμη ημέρα;
Γιατί ο Χατζιδάκις μελοποίησε τον Γκάτσο που έγραψε “Μια Παναγιά, μιαν αγάπη μου έχω κλείσει”; Τι ήθελε να πει; Πού αποσκοπούσε;
Επειδή δεν έχω απαντήσεις για όλα, γκούγκλαρα επί ώρες για να βρω τραγούδια που να εκπέμπουν μια σιγουριά. Μια αίσθηση ότι δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό που λένε. Και ναι, υπάρχουν πολλά που μπορεί να μην άκουγα στα νιάτα μου, αλλά έχουν σαφέστατο νόημα και δεν χωράνε αμφισβήτηση. Ποια;
Μα το “Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη Γη μας” του Γιώργου Πολυχρονιάδη και το “Πίσω από το ποτάμι που τρέχει” του Τόνυ Βαβάτσικου.
Υπάρχουν και πολλά δημοτικά στο Google που είναι τόσο καθαρά, που δεν χρειάζεται να μπεις στην αμφιβολία. Το πιο χαρακτηριστικό είναι το “Μη με δέρνεις, μωρέ μάνα, που ‘σπασα καινούργια στάμνα”.
Θα μου πείτε φυσικά ότι τα τραγούδια που έχουν μια “αμφιβολία”, μια διπλή και τριπλή ερμηνεία, είναι πιο ωραία. Και θα συμφωνήσω!
Α, και για να μην το ξεχάσω. Οι ιερείς να μείνουν στο ιερό τους έργο και η Πολιτεία στο έργο που πρέπει να επιτελεί.
