Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.7°C
3 BF 55%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
19.7°C24.9°C
1 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C21.6°C
4 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
3 BF 33%
Το θρασύ κλάμα
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Το θρασύ κλάμα

Η προφανώς θετική διαπραγμάτευση στο Eurogroup θα κακοποιηθεί από οδυρμούς της αντιπολίτευσης για την «κακή συμφωνία». Πολιτικά πρόσωπα που εξανάγκασαν τη χώρα σε υποχρεωτικό πλεόνασμα 8+ δισ. (4,5%) τον χρόνο για πάντα, θα πλαντάζουν για τα πλεονάσματα 3,5% και 2% που αποφασίστηκαν. Όμως ο δρόμος της υπεράσπισης δεν είναι να γίνεις απολογητής προσπαθώντας να υποσκελίσεις τη χοντροκομμένη αντιπολιτευτική τσιρίδα. Ούτε να παγιδευτείς αμυντικά στους όρους μιας συζήτησης η «δική μου διαπραγμάτευση είναι καλύτερη από τη δική σου». Ούτε να παιδεύεσαι στη συλλογή αριστερών ιχνοστοιχείων που ενδεχομένως σου δημιουργούν κάποια ελπίδα «μετά θάνατον» επιβεβαίωσης, ή έστω σου εξασφαλίζουν κάποια άλλοθι. Δουλειά σου είναι να θέτεις την ερμηνεία σου εκεί ακριβώς που η πραγματικότητα θέτει τους όρους της.

Ολόκληρη η πολιτική της κυβέρνησης φιλτράρεται και ενίοτε παραμορφώνεται από τους μηχανισμούς της διοίκησης και τις πολιτικές φιλοδοξίες πολλών αυτοδιοικητικών δομών και προσώπων. Υβρίζεται η κυβέρνηση για προσλήψεις όταν την ίδια στιγμή τις «δίνει» στην Αυτοδιοίκηση και όταν συχνότατα, στο πλαίσιο της τελευταίας, γίνεται μεγάλο ρουσφετολογικό πάρτι. Διορίζουν δικούς τους, τρως τη λάσπη ότι κάνεις ρουσφέτια. Ή αυξάνει η κυβέρνηση, π.χ., τα χρήματα στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, κάνουν πολιτική ανεξάρτητου κρατιδίου (με έργα στον ρουσφετολογικό σωρό), πολλές περιφέρειες και δήμοι, «εξαφανίζεται» στα τοπικά ΜΜΕ ο χρηματοδότης, μένει ο καρπωτής. Και βρεγμένη και δαρμένη η κυβέρνηση, και βρεγμένοι και δαρμένοι οι βουλευτές της.

Δεν καταλαβαίνουν (μερικοί κυβερνητικοί) ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να διορθωθούν όταν ο τάδε δήμαρχος, ο δείνα περιφερειάρχης αναγκαστεί να αναφέρει και να μην αποκρύπτει μιντιακά ότι κάποιο οικονομικό και αναπτυξιακό υπουργείο έδωσε αυτά τα λεφτά και ότι τα όποια έργα δεν αποτελούν δική του (σ.σ.: του αυτοδιοικητικού) αυτονομημένη πράξη προς το κοινωνικό σύνολο. Ούτως ή άλλως, δεν θεωρείται η κυβέρνηση καλή γιατί πληρώνει, αλλά καπάτσος ο αυτοδιοικητικός, ή ο παράγων, γιατί «της τα παίρνει».

Ο συλλογισμός είναι απλός, διαμορφωμένος από πάμπολλα χρόνια διακυβέρνησης και διαφθοράς: Η κυβέρνηση είναι ταυτόσημη με το κράτος, το οποίο με τη σειρά του είναι απέναντι από τον πολίτη, είναι κάτι ξένο, ένα βασίλειο το οποίο οφείλουμε να πιέζουμε για να πληρώνει. Τόσο απλά.

Αυτό το καθημερινό μέτωπο από τη μέση κοινή αντίληψη, που αναπαράγεται από όλες τις δομές εξουσίας και μικρο-εξουσίας (υπηρεσίες, Αυτοδιοίκηση, κεντρική διοίκηση, πολιτικά κόμματα κ.λπ.) είναι το υπερμνημόνιο, το διαρκές, κυτταρικό μνημόνιο, που δημιουργεί πολιτικές, που χτίζει συμπεριφορές και επίσης συστήνει τον κύριο πολυμηχανισμό εξουσίας, πραγματικής εξουσίας. Αυτό το ανίκητο σύστημα ακινησίας και ευνοιοκρατίας, δυστυχώς ούτε έχει συλληφθεί, κατανοηθεί, νοηθεί, και φυσικά δεν έχει εκλογικευθεί.

Η μεγάλη διαπραγμάτευση, λοιπόν, για τον χρονισμό του χρέους, για τους ρυθμούς αποπληρωμής, για ποσοστά πλεονάσματος, για αναπτυξιακές πολιτικές, για συμμετοχή ή όχι ΔΝΤ, για ονομαστικό χρέος, για τη ρήτρα ανάπτυξης, η μεγάλη μάχη για μια κρίσιμη υποσημείωση, για εξάλειψη μιας υποχρεωτικής παραμέτρου, η μαζική και συντεταγμένη άμυνα απέναντι στην πολιτική «θανάτωσης» του κυβερνητικού εγχειρήματος, του προφίλ του πρωθυπουργού, του υπουργού και των στελεχών της διαβούλευσης, η άμυνα στην πολιτική εξάχνωσης της κυβερνητικής δουλειάς, αλλά και στην πολιτική προσωπικής συντριβής και απαξίωσης κάθε βουλευτή, περνούν μέσα από το τεράστιο στρεβλωτικό φίλτρο που περιέγραψα και που αποτελεί τον βραχνά κάθε βουλευτή και κάθε τοπικού στελέχους.

Υπό τις συνθήκες αυτές, πρέπει να καταλάβουμε ότι η παγίδευση στην ηττοπάθεια και την ενοχή είναι ένα τέλειο τέχνασμα μιας χοντροκομμένης, κακομαθημένης και θρασείας βουλιμίας για την εξουσία, η οποία αντιπολιτεύεται με το βαθύ σύστημα που διαθέτει. Δεν έχει σχέση με το καλό, με το ωφέλιμο, με την αγαθή πρόθεση διόρθωσης ενός κυβερνητικού λάθους. Όπως και παλιότερα, η άσκηση εξουσίας δεν είχε καμία σχέση με το συλλογικό καλό, αλλά με το ίδιον όφελος. Αλλά ακριβώς αυτή η επιθετικότητα πρέπει να μας οδηγήσει στην τολμηρή διόρθωση και όχι στην παράβλεψη των λαθών.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL