Μενίδι όπως Άγιος Παντελεήμων. Κάπως έτσι δεν μοιάζει το έργο;
Εκεί όπου κάνει παιχνίδι η Χ.Α., παρέα με τα φοβικά σύνδρομα μερίδας των κατοίκων της περιοχής.
Διότι, όπως πολύ σωστά έλεγε παλιότερα η Σοφία Βούλτεψη.
«Δίπλα στους Ρομά μένουν άνθρωποι»!
Δεν ξέρω μόνο αν δίπλα στη Βούλτεψη μένουν άνθρωποι.
Όπου ο Βορίδης χρέωσε τον τραγικό θάνατο του παιδιού «στην ανικανότητα της κυβέρνησης»!
Και ο Κυριάκος επανέφερε, δόξη και τιμή, το δόγμα «νόμος και τάξη».
Οι πατριάρχες του αντιλαϊκισμού, ξέρεις...
Άσε που το «άβατο» του Μενιδίου θα το καθαρίσει ο αρχηγός αμέσως μετά τα Εξάρχεια.
Ο μαύρος σίφουνας!
Φαιός στην καλύτερη περίπτωση.
Αλλά μήπως ξεχάσαμε ότι ο Σαμαράς θα «απελευθέρωνε τις πόλεις» από τους μετανάστες;
Και προς επίρρωσιν εγκαινίασε τα σαρωτικά πογκρόμ του «Ξενίου Διός».
Αυτοί ήταν, αυτοί είναι, αυτοί θα είναι...
Κάποια σχέση άραγε οι αδέσποτες του Μενιδίου με τις μπαλωθιές της Κρήτης;
Α, μπα, καμία σχέση.
Άλλωστε στο Μενίδι κατοικούν Ρομά, ενώ στην Κρήτη άνθρωποι!
Μανώλης Γλέζος - Ζωή Κωνσταντοπούλου. Οι δύο κόσμοι της Αριστεράς.
Οι δύο όψεις της κοινωνίας μας.
Ως γνωστόν, η «άγνοια νόμου» απαγορεύεται.
Και τιμωρείται.
Όχι βέβαια αν πρόκειται για μεγαλόσχημους παράγοντες του δημοσίου βίου.
Ας ήταν κανένας φτωχοδιάβολος και θα σου 'λεγα.
Και ποιους δεν νίκησε ο Τζέρεμι Κόρμπιν.
Την αλαζονεία των συντηρητικών αντιπάλων του.
Τις δημοσκοπήσεις και τα κάθε λογής προγνωστικά.
Την εναντίον του εκστρατεία σχεδόν του συνόλου των βρετανικών μέσων.
Εν πολλοίς και το ίδιο του το κόμμα.
Κάποια παλαιάς κοπής στελέχη του οποίου τον πολέμησαν σκληρά και συστηματικά.
Εκείνα που επεχείρησαν δυο-τρεις φορές να τον ανατρέψουν.
Πάνω απ’ όλα όμως έσωσε την τιμή (και την ταυτότητα) των Άγγλων Εργατικών.
Την παντελώς απολεσθείσα από την εποχή του Τόνι Μπλερ.
Και τι κρίμα που η Βρετανία δεν είναι πια στην Ε.Ε., πραγματικά κρίμα.
Θα μπορούσε να κάνει πράγματα εκεί ο Κόρμπιν.
Είπε να το προλάβει το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ο Βενιζέλος.
Κι έστησε δικό του, εντελώς προσωπικό, να 'χει να παίζει.
Όπου κατέθεσε την -πασίγνωστη εξάλλου- πρότασή του για συνεργασία των κεντρώων με τη Ν.Δ. του Κυριάκου.
Με δικά του λόγια έστω, έτσι κάπως πιο περί διά γραμμάτων.
Και την ονείρωξή του για έναν «ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ».
Λέτε να τα 'κανε όλα αυτά προκειμένου να προκαταλάβει τις αποφάσεις του συνεδρίου της Φώφης;
Α, μπα, η ιδέα σας.
Άλλωστε, δεν είναι τέτοιος άνθρωπος.
Α, ναι, στο συνέδριο Βενιζέλου παρέστη και ο -παντός καιρού- Στέλιος Ράμφος.
Όπου, φυσικά, φιλοσόφησε δεόντως.
Διόλου μετ’ ευτελείας πάντως.
Για το άλλο δεν ξέρω...
Μετά το Mega, μετά τον ΔΟΛ, ο Πήγασος.
Και ο επί μήνες απλήρωτος κόσμος του.
Εκεί (και εκεί μάλλον) όπου τα αφεντικά ζούσαν και πορεύονταν και πλούτιζαν με τα θαλασσοδάνεια «του αέρα».
Και από τη στιγμή που αυτά κόπηκαν, αποκαλύφθηκε μεγαλοπρεπώς η γύμνια τους.
Και η φτήνια τους...
Τσαντίστηκε που λέτε ο Σόιμπλε, που ο Τσίπρας τηλεφωνιέται με τη Μέρκελ και όχι μαζί του.
Και το είπε δημοσίως.
Ότι, ας πούμε, η Μέρκελ και όχι εκείνος είναι ομόλογη του Τσίπρα τού λέει κάτι, ή μπα...
Ανακάλυψε, κατόπιν τούτου, τις πλούσιες αρετές του Τσακαλώτου.
Αλλά και την ελλιπή εμπιστοσύνη του Τσίπρα προς τον υπουργό του!
Να δεις λοιπόν που ο Γερμανός ενημερώνεται από τον ελληνικό αντιπολιτευόμενο Τύπο.
Κατά την κιτρινότερη εκδοχή του δε.
Ο οποίος ανιχνεύει διαφωνίες και κόντρες των δύο Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή.
Σε μεγάλα κέφια και τις Κυριακές.
Σσσς ... ησυχία. Το ΕΣΡ κοιμάται.
Μην το ξυπνάτε, αμαρτία.
Όταν μπροστά σε μια θεομηνία το κράτος ολιγωρεί.
Τα ΜΜΕ φρικιούν, ξεσηκώνονται, καταγγέλλουν.
Και καλά κάνουν.
Όταν το κράτος είναι απίκο, με αμεσότατες και πολύ θετικές αντιδράσεις.
Όπως καλή ώρα τώρα στη Μυτιλήνη, ούτε το παίρνουν χαμπάρι.
Παρά το γεγονός ότι οι ντόπιοι έχουν να το λένε.
Εντάξει, παιδιά, δεν πειράζει, η δουλειά να γίνεται.
Και καλή καρδιά...
Να κινήσει τη νομική διαδικασία κατά της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Τσεχίας αποφάσισε η Κομισιόν.
Επειδή δεν εφαρμόζουν την ευρωπαϊκή συμφωνία για τη διασπορά προσφύγων στα εδάφη τους.
Είδες λοιπόν που γκρίνιαζες; Μονάχα κάνα-δυο χρόνια άργησε η Κομισιόν να το καταλάβει.
Τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα.
Και, επιτέλους, αμεσότερα ανακλαστικά είχε ο Ραν Ταν Πλαν;
Σταύρο Θεοδωράκη, περαστικά. Γερός και δυνατός...
