«Αγάπα την αλήθεια, μα έχε συγκατάβαση και στην πλάνη». Την ιστορική αυτή φράση του Βολταίρου θα μπορούσε κάλλιστα να την έχει διατυπώσει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αφού στη μακρά εμπλοκή του στο ελληνικό ζήτημα φαίνεται πως η αλήθεια έχει εργαλειακό χαρακτήρα.
Το φόβητρο του Grexit, κατά πολλούς ο διαρκής πόθος του χριστιανοδημοκράτη πολιτικού, αποτελεί ένα χρήσιμο όπλο στη φαρέτρα του, που χρησιμοποιείται όποτε χρειαστεί· φυσικά χωρίς να υπολογίζει τον εμπαιγμό μιας ολόκληρης χώρας που έχει πληρώσει πολλαπλώς τις συνέπειες της κρίσης.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στη Repubblica (11.5.2017) o κ. Σόιμπλε, εκτός από το γεγονός ότι ξεδίπλωσε πλήρως το δόγμα για τη μελλοντική πορεία των πραγμάτων στη νομισματική ένωση, αναφέρθηκε και στα όσα διαδραματίστηκαν τον Ιούλιο του 2015.
«Αν μια χώρα δεν θέλει να βγει από το ευρώ, πρέπει να κάνει δομικές αλλαγές, όπως η Ελλάδα» είπε στην ιταλική εφημερίδα. Σε ερώτηση για το εάν «ήταν λάθος η πρότασή του να βγει προσωρινά η Ελλάδα από το ευρώ τον δραματικό Ιούλιο του 2015», ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών απάντησε χαρακτηριστικά: «Γνωρίζετε αυτό που είπε δημοσίως ο Ιταλός υπουργός Πιερ Κάρλο Παντοάν ότι η συντριπτική πλειονότητα των υπουργών Οικονομικών ήταν πεπεισμένη πως θα ήταν καλύτερα αν η Ελλάδα έβγαινε προσωρινά από το ευρώ. Είναι η Ελλάδα η οποία αποφάσισε κάτι το διαφορετικό».
Εμμέσως, πλην σαφώς, επιβεβαίωσε την πρόταση για προσωρινή -πενταετή- έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, που είχε αποτυπωθεί σε έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών.
Τι έλεγε, όμως, λίγο καιρό πριν; Στις 19 Φεβρουαρίου, μιλώντας στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ARD, o Γερμανός υπουργός δήλωσε. «Ποτέ δεν απείλησα με Grexit». Σημείωσε μάλιστα, ότι «η Ελλάδα είναι σε καλό δρόμο». Προφανώς το πολιτικό και επικοινωνιακό «παιχνίδι» του με την απειλή της ελληνικής εξόδου προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες. Ας δούμε τα παραδείγματα.
Τον Δεκέμβριο του 2016, σε συνέντευξή του στην Bild, ο κ. Σόιμπλε επανέφερε στο διεθνές σκηνικό, και μάλιστα έπειτα από καιρό, τη λέξη Grexit με εμφανή πρόθεση να πιέσει την Αθήνα στη διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης κι ενώ Βερολίνο - ΔΝΤ συνέχιζαν τη διελκυστίνδα για τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα και για το ζήτημα του ελληνικού χρέους.
Στις 12 Ιανουαρίου, σε δηλώσεις του στη Sueddeutsche Zeitung, ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ δήλωνε για πρώτη φορά ότι είναι θεωρητικά εφικτή η συνέχιση του τρίτου προγράμματος χωρίς το ΔΝΤ, του οποίου ο ρόλος μπορεί να αναπληρωθεί από τον ESM.
Μία εβδομάδα αργότερα, σε συνέντευξή του στο Bloomberg, σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος, διαμήνυσε ότι «χωρίς το ΔΝΤ το πρόγραμμα τελειώνει. Και πρέπει να πάρουμε άδεια από τη Βουλή για να διαπραγματευτούμε ένα νέο πρόγραμμα».
Στις 6 Φεβρουαρίου, όμως, έπειτα από ερώτημα του αναπληρωτή προέδρου του Die Linke Άξελ Τρόοστ, η νομική υπηρεσία της Bundestag «άδειασε» τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Απάντησε ότι ενδεχόμενη απουσία του ΔΝΤ από το πρόγραμμα δεν πρέπει υποχρεωτικά να συνοδευτεί από σύγκληση της ολομέλειας της γερμανικής Βουλής για να επανεξεταστεί η συμμετοχή της Γερμανίας στη χρηματοδότηση της Ελλάδας.
O Γερμανός ΥΠΟΙΚ, όμως, μοιραία υποπίπτει και σε αντιφάσεις. Μετά την πρόσφατη σύνοδο των ΥΠΟΙΚ της G7 στο Μπάρι της Ιταλίας και τη συζήτηση με τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ για το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ο Β. Σόιμπλε δήλωσε πως «είμαστε προετοιμασμένοι να μείνουμε σε αυτό που συμφωνήσαμε τον Μάιο του 2016. Αυτή είναι η βάση στην οποία δουλεύουμε. Είμαι ακόμα υπέρ του να βρεθεί λύση, τουλάχιστον μια πολιτική λύση, στο Eurogroup της 22ας Μαΐου».
Η πολιτική λύση, βεβαίως, που επεδίωκε η ελληνική κυβέρνηση στην κορύφωση της κρίσης πριν από δύο χρόνια είχε δαιμονοποιηθεί από τη γερμανική πλευρά, αφού η τελική λύση υποτίθεται ότι περνούσε από το δήθεν αποκλειστικά τεχνοκρατικό Eurogroup και όχι από τη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης ή των Ευρωπαίων ηγετών.
Στο πέρασμα του χρόνου η περίφημη «πολιτική αρχών» του Β. Σόιμπλε δεν είναι παρά «μανδύας» απόκρυψης κυνικών σκοπιμοτήτων.
