Στη μικρή και προβληματική μας Ελλάδα ποτέ δεν πλήττεις. Από όλα έχει το σούπερ μάρκετ μας. Ένας ιδιοκτήτης ομάδας μπάσκετ, έπειτα από τόσες ήττες που σημείωσαν οι παίκτες του, τους συμπεριφέρεται σαν να είναι μικρά παιδιά, όχι ώριμοι επαγγελματίες και εργαζόμενοι αθλητές. Οι κακόμοιροι που ξενιτεύτηκαν στον Άγιο Δομίνικο δηλώνουν ότι χάσανε κιλά, ενώ τρώνε στα κρυφά σαντουιτσάκια που τους προμηθεύει το συνεργείο. Για να δώσουν μάχη επιβίωσης, φτάνει να μένουν στο Αιγάλεω με 300 ευρώ τον μήνα και όχι να είναι μίζεροι. Χάσανε και τη λίγη αξιοπρέπεια που τους είχε μείνει, αφού κουτσομπολεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και παίζουν στα κρυφά την εξαργύρωση της “εμπειρίας” στα διάφορα ΜΜΕ. Θα γίνουν “αστέρια” για λίγες ημέρες, αφού μετά θα τους ξεχάσει και η μάνα που τους γέννησε. Γιατί “λυγίζουν” όταν αντικρίζουν την οικογένειά τους στην οθόνη δικτυακής επικοινωνίας; Τους υποχρέωσε κάποιος να φύγουν;
Η αξιολόγηση τέλειωσε. Με το πιστόλι στον κρόταφο συνεχίζουμε και η Ν.Δ. ακόμα να αποφασίσει. Πότε θα δοθούν αυτά τα λεφτά που ουσιαστικά θα ξαναγυρίσουν στους δανειστές μας; Ο πρωθυπουργός αντιστέκεται σθεναρά και αναγνωρίζει δημοσίως ότι 42 καινούργια πράγματα προστέθηκαν στα ήδη πάρα πολλά και απαράδεκτα που απαιτούνται κάθε ημέρα που περνάει. Κάθε ημέρα η επικαιρότητα προβάλλει καινούργια γεγονότα που χρήζουν ανάλυσης και ενδελεχούς μελέτης.
Σε μια κοινωνία που πάλλεται από τα επακόλουθα της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, ο κόσμος μετατρέπεται σε ένα απίθανο σούπερ μάρκετ. Οι εσωκομματικές διαμάχες με πολλούς οπαδούς να κατεβαίνουν από το τρένο δεν έχουν τελειωμό. Η μηχανοδηγός έχασε την επαφή με την πραγματικότητα και τελικά θα μείνει μόνη της στα άδεια βαγόνια. Στη Ν.Δ. κόλλησε η βελόνα στις εκλογές και στη Βενεζουέλα. Δεν υπάρχουν, πράγματι, ουσιαστικά προβλήματα του τόπου; Δεν κάνουν μια βόλτα στην επαρχία (πώς ζουν οι δικοί μας με λίγες δεκάρες) και δεν μετράνε τα δικά τους “φαούλ” πριν μιλήσουν για μια ξένη χώρα που αντιτίθεται στην αμερικανική επιβολή.
Η χώρα μας είναι ένα μικρό και γραφικό σούπερ μάρκετ. Χρωστάει πάρα πολλά στις προηγούμενες κυβερνήσεις που την πουλήσανε και τη γονάτισαν. Ακόμα ελεύθερο, αλλά πολιορκημένο από τα ξένα συμφέροντα. Μερικά ράφια είναι φορτωμένα με υπερτιμημένα και υποτιμημένα προϊόντα. Θα πουληθούν; Και με ποιο κόστος; Τι αξίζει να μείνει και τι να φύγει; Πώς θα το προστατεύσουμε από τη λεηλασία των “φίλων” μας; Πολλά κομματικά προϊόντα είναι ληγμένα και πρέπει να απαλλαχτεί από αυτά. Για να επιβιώσει και να λειτουργήσει αυτό το κατάστημα, πρέπει να υπάρχει μια κοινή πολιτική και μια εθνική κοινή στάση απέναντι στον κίνδυνο του αφανισμού της.
