Τι θέλει, τι περιμένει και τι περίμενε ο λαός από την κυβέρνηση της Αριστεράς;
Γιατί η ελπίδα, η αισιοδοξία και η αγωνιστική διάθεση των πρώτων μηνών υποχώρησαν και η δυσαρέσκεια είναι το κυρίαρχο στοιχείο;
Δικαιολογημένα τα ερωτήματα, αλλά και η αγωνία που εκφράζουν.
Κατ' αρχάς, δεν πρόκειται για εξαπάτηση των ψηφοφόρων. Η κυβέρνηση αυτή, άλλωστε, υπέγραψε μια συμφωνία που δεν την ικανοποιούσε απόλυτα, αλλά την έφερε προς έγκριση στον λαό, ο οποίος και την ενέκρινε.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. παρέλαβε μια χώρα εν χρεοκοπία, με διαλυμένη τη Δημόσια Διοίκηση, τραυματισμένο το ασφαλιστικό σύστημα, πρωταθλήτρια Ευρώπης στις ανισότητες, κοινωνικές και περιφερειακές.
Η παγκόσμια κρίση που εκδηλώθηκε το 2008 είχε τις συνέπειές της στη χώρα. Κερδοσκοπικά κεφάλαια που είχαν επενδυθεί εδώ στράφηκαν εν ριπή οφθαλμού στην ασφάλειά τους, στις χώρες του Κέντρου (ΗΠΑ, Ελβετία, Γερμανία κ.ά.).
Έτσι, η εκτεθειμένη στην υπερχρέωση Ελλάδα εισήλθε σε παρατεταμένη ύφεση. Και άλλες χώρες κλονίστηκαν, αλλά η Ελλάδα ήταν η χώρα που επλήγη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Αυτό συνδέεται και με τα δικά της προβλήματα, αλλά και με την ίδια την προβληματική αρχιτεκτονική του ευρώ.
Στη συνέχεια, οι συνταγές που εφαρμόστηκαν ήταν βαρύτατες για τη χώρα μας. Οδήγησαν σε μεγάλη απώλεια εισοδήματος, εκτίναξη της ανεργίας σε πρωτοφανή ύψη, λουκέτο σε χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ φέρουν βαριά την ευθύνη για τα αρνητικά αποτελέσματα που επέφεραν με την πολύχρονη θητεία τους στη διακυβέρνηση του τόπου. Είναι βεβαρημένοι διπλά: Και για το πώς μας οδήγησαν στην κρίση που έφερε το πρώτο Μνημόνιο, αλλά και για τη διαχείριση της ίδιας της κρίσης.
Ξαναγυρίζουμε στο σήμερα.
Η Αριστερά δεν κρύβεται: Αν είπαμε πολλά για το πόσα μπορούμε να κάνουμε, αν πέσαμε έξω στις εκτιμήσεις των δυνάμεών μας, δεν έχουμε παρά να το δεχτούμε και, με βάση την πραγματικότητα, να ενεργήσουμε συλλογικά μέσα σε κλίμα εποικοδομητικό.
Αν έχουμε καθυστερήσει να δράσουμε εκεί όπου μπορούσαμε και δεν το κάναμε (π.χ., η αγορά τροφίμων και οι εργασιακοί χώροι), ζητούμε συγγνώμη και παίρνουμε κάθε δυνατό μέτρο να προχωρήσουμε.
Όταν λέμε καθημερινότητα, εννοούμε ό,τι επηρεάζει θετικά ή αρνητικά τον πολίτη στην καθημερινή ζωή του, στις σχέσεις του με το κράτος και τους άλλους πολίτες. Καθετί που κάνει τον πολίτη πιο παραγωγικό.
Ας δώσουμε τη μάχη αυτή, αξιοποιώντας το κόμμα, τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ και τη Νεολαία.
Άλλωστε, ο κόσμος που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω δυσαρεστημένος και αγωνιών για το μέλλον, δεν μετακομίζει σε άλλες κάλπες, αλλά κρατά στάση αναμονής...
Ο κόσμος αυτός γνωρίζει τι διακυβεύεται με μια ενδεχόμενη παλινόρθωση της Δεξιάς για χιλιάδες οικογένειες...
