- Δικαιώνεται λοιπόν η κυβέρνηση σχετικά με το ύψος του πλεονάσματος και διαψεύδονται οι ''οικονομολόγοι'' του ΔΝΤ. Ακόμα περισσότερο φαίνεται να αποσυντονίζονται οι εγχώριοι διακινητές της καταστροφολογίας, τα βαποράκια των συμφερόντων που όλο αυτό το διάστημα ασχημονούσαν δημοσίως αραδιάζοντας ανακρίβειες και ψέματα. Το πλεόνασμα τελικά είναι 3,9% και πάνω ακριβώς σ' αυτό θα στηριχθεί το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, η οποία θα περιλαμβάνει για πρώτη φορά ανακουφιστικά αντίμετρα (λιγότερα απ' όσα θα θέλαμε) αλλά και συγκεκριμένα μεσοπρόθεσμα μέτρα καθώς και οδικό χάρτη για το χρέος. Έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την επιστροφή στα δημόσια ταμεία των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων αλλά και θα ενταχθεί η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Επειδή όμως πολλά ακούγονται αξίζει τον κόπο να πούμε δυο λόγια για τον τρόπο που επιτεύχθηκε αυτό το πλεόνασμα.
- Καταρχάς με τη φορολογική επιβάρυνση κοινωνικών στρωμάτων που σε αρκετές περιπτώσεις δεν ήταν δίκαιη. Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθέναν και σκοπεύουμε να διορθώσουμε μεθοδικά και σχεδιασμένα στο πλαίσιο της δίκαιης ανάπτυξης που επιδιώκουμε και θα πετύχουμε. Κατά δεύτερο λόγο με το ουσιαστικό νοικοκύρεμα του δημόσιου τομέα, ο οποίος αργά αλλά σταθερά εξυγιαίνεται, απαλλάσσεται από τα ''πελατοκεντρικά'' του χαρακτηριστικά, περιορίζεται στον ελεγκτικό και ρυθμιστικό του ρόλο. Τρίτον, με την απομάκρυνση των πάσης φύσεως ''ημετέρων'' και τρωκτικών που για δεκαετίες ολόκληρες αμείβονταν από το Δημόσιο όχι για να παράγουν έργο αλλά για να αβαντάρουν με άρθρα, δημοσιεύσεις, διαφημίσεις, συνέδρια κ.λπ. κυβερνητικές κομματικές αλλά και εταιρικές δράσεις. Τέταρτον, με την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων προηγούμενων κυβερνήσεων και την αφαίρεση από το κόστος των έργων, της γνωστής σε όλους μίζας του 1%-2%. Πέμπτον (και σταματάω εδώ) με την ενεργοποίηση των φορολογικών ελέγχων και την αξιοποίηση των διαφόρων λιστών που είχαν ξεχαστεί σε διάφορα συρτάρια!
- Κόμμα και κυβέρνηση οφείλουν ακόμα πιο αποφασιστικά να τραβήξουν μπροστά. Με σοβαρότητα, με ολοκληρωμένο σχεδιασμό και εκκίνηση της παραγωγικής ανασυγκρότησης, με κλαδικές επιλογές και πολιτικές για κάθε κλάδο, με προσανατολισμό στην παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, με άμεσα και καινοτόμα μέτρα ανάπτυξης, με αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας χωρίς κομματικά κριτήρια αλλά και του κομματικού δυναμικού σε θέσεις όπου δοκιμάζεται το αξιακό σύστημα της Αριστεράς. Για να ανορθωθεί η χώρα, έχοντας όρθια και την κοινωνία, χρειάζεται να κρατήσει εδώ όλα τα παιδιά της. Η αιμορραγία της μετανάστευσης και μάλιστα των επιστημόνων μας πρέπει να σταματήσει. Η συνεργασία και αλληλοσυμπλήρωση κυβέρνησης και κόμματος είναι απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία των στόχων μας. Ιδιαίτερα όμως το κόμμα πρέπει να αναλάβει και δικές του πρωτοβουλίες. Να επαναφέρει ζητήματα που υποχώρησαν μπροστά στην κρισιμότητα των διαπραγματεύσεων αλλά εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, που ενεργοποιούν τις δυνάμεις μας και που γίνονται αποδεκτά από κοινωνικά στρώματα και πολιτικές δυνάμεις έξω από τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πολιτικός μας σχεδιασμός είναι καιρός να υπερβεί τα καθιερωμένα, να αντιστοιχηθεί με τους ευρύτερους και μακροπρόθεσμους στόχους μας, να προσανατολισθεί στη διαμόρφωση ενός πολιτικού τοπίου που θα διευκολύνει τις κοινωνικές συμμαχίες αρχικά και τις πολιτικές στη συνέχεια.
- Καλό θα είναι όμως να μην έχουμε αυταπάτες. Να μην πανηγυρίσουμε πρόωρα. Απέναντί μας δεν βρίσκονται μόνο αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις. Βρίσκονται κυρίως οικονομικά συμφέροντα τα οποία για πρώτη φορά φοβούνται. Δέστε τα κανάλια της διαπλοκής, το τραπεζικό σύστημα, τον ΣΕΒ, την εργατική ''αριστοκρατία'' κ.λπ. Πόσο αρμονικά συνεννοούνται και συντονίζονται στις επιθέσεις τους ενάντια στην κυβέρνηση. Πως προσπαθούν να δυσφημίσουν και στη συνέχεια να ακυρώσουν στην πράξη κάθε πολιτική μας πρωτοβουλία με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μάχη που έδωσαν για τον νόμο περί Τύπου και την πλήρη απραξία (μέχρι σήμερα) του ΕΣΡ, με συνέπεια τη συνέχιση της παράνομης λειτουργίας των σταθμών. Να αξιολογήσουμε, επίσης, τη σημερινή ηγετική ομάδα της Ν.Δ., την αρμονική συλλειτουργία νεοφιλελεύθερων και νοσταλγών της χούντας, αλλά και την πολιτική τους ταύτιση με τα απομεινάρια του Σημιτικού ''εκσυγχρονισμού''. Η συγκολλητική ουσία που ενώνει όλους αυτούς είναι ο φόβος και η αγωνία για την Αριστερά που αντέχει, που συνεχίζει, που αποκαλύπτει, που αλλάζει -έστω αργά- τους όρους του παιχνιδιού. Στα δυο χρόνια που απομένουν μέχρι τις εκλογές αυτόν ακριβώς τον φόβο τους πρέπει να εντείνουμε. Αυτή την αγωνία τους πρέπει να επιβεβαιώσουμε. Με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στις πολιτικές μας που θα αποδεικνύουν ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, ότι η Αριστερά δεν τσουβαλιάζεται με το χρεοκοπημένο τους σύστημα, ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη χώρα, ότι τα οφέλη της ανάπτυξης που θα πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα καρπωθούν οι πολλοί, η κοινωνία και δεν θα γίνουν μίζες από τη Siemens, τη Novartis, τους εργολάβους των δημοσίων έργων κ.λπ. Ότι η χώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του αλλάζει σελίδα και όλοι αυτοί που την οδήγησαν στην απαξία και την χρεωκοπία αποτελούν πλέον ένα θλιβερό παρελθόν.
* Ο Αλέξης Χριστόπουλος είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
Καλό θα είναι όμως να μην έχουμε αυταπάτες. Να μην πανηγυρίσουμε πρόωρα. Απέναντί μας δεν βρίσκονται μόνο αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις. Βρίσκονται κυρίως οικονομικά συμφέροντα τα οποία για πρώτη φορά φοβούνται
