Διατηρεί σήμερα η Αριστερά στο ακέραιο το ηθικό πλεονέκτημα να ισχυρίζεται ότι παλεύει για τα πλατιά λαϊκά στρώματα; Φυσικά και ναι. Πρώτα - πρώτα γιατί κανένα από τα κορυφαία στελέχη δεν διανοήθηκε να βάλει το "δάχτυλο στο μέλι" και, δεύτερον, γιατί τα όποια οδυνηρά μέτρα έχουν ληφθεί δεν ήταν δική της επιλογή αλλά απαίτηση των δανειστών, μέσα από σκληρές διαπραγματεύσεις.
Κατά συνέπεια η Αριστερά σήμερα συνεχίζει να αγωνίζεται, να προσπαθεί, να τολμά αλλά και να ονειρεύεται έναν πιο καθαρό ουρανό για το μέλλον αυτού του τόπου.
Το απαξιωμένο πολιτικό κατεστημένο, σε αγαστή συνεργασία με τα διαπλεκόμενα ιδιωτικά (και παράνομα) κανάλια και τις βουτηγμένες στα χρέη και τα θαλασσοδάνεια εφημερίδες, δίνουν χέρι - χέρι λυσσαλέες μάχες νύχτα - μέρα για να χαντακώσουν την κυβέρνηση.
Ματαιοπονούν ωστόσο γιατί γνωρίζει πολύ καλά ο λαός ποιοι μας κυβέρνησαν μετά τη μεταπολίτευση. Τι έπραξαν. Πώς βουλιάξαμε. Γιατί χρωστάμε τόσα πολλά. Πώς διοχετεύτηκαν τα δάνεια στις τράπεζες του εξωτερικού. Πού έχουν παρκάρει εκατοντάδες δισεκατομμύρια. Πώς λειτουργούσαν επί δεκάδες χρόνια οι κρατικοδίαιτες ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ποιοι θησαύρισαν. Πώς οδηγηθήκαμε στη φτωχοποίηση. Δεν χρειάζονται άλλες αναλύσεις και βαθυστόχαστα άρθρα.
Μόνο που τώρα ο λαός θέλει να ακούει επιτέλους μόνο αλήθειες. Όχι παχιά λόγια και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Τα "θα" ανήκουν σε άλλες εποχές. Γνώμη μου είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών βλέπει και κατανοεί τις κυβερνητικές προσπάθειες. Βασικά εμπιστεύεται -ακόμα- τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που εξακολουθεί να είναι ο μεγάλος "άσος" του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλήθειες, λοιπόν, προς κάθε κατεύθυνση. Για τα κακά και για τα καλά νέα. Οι αλήθειες δεν έχουν ανάγκη από φκιασίδια και προπαγάνδα. Όσο σκληρές κι αν είναι, πρέπει να λέγονται, κοιτώντας τον κόσμο κατάματα, αφού στοχεύουν στο μυαλό και στην καρδιά της κοινωνίας.
Δεν ξεχνούν οι αριστεροί από πού ξεκίνησαν. Άγριο κυνηγητό, φυλακές, εξορίες, διάσπαση, μετεξέλιξη, ευρωπαϊκός προσανατολισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Όταν πρωτοεργάστηκα, το 1974, ως δημοσιογράφος στην "Αυγή", απευθυνόμασταν σε ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή ήταν η μαγιά για να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά 41 χρόνια, τον Ιανουάριο του 2015 και τον Σεπτέμβριο, στο 36,5% και να διαμορφώσει, με άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις, το 62% του ιστορικού "όχι" στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015.
Παρά ταύτα, μέσα στους 27 μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. έχουν καταγραφεί πολλά θετικά, αλλά και αρνητικά γεγονότα. Αναγκαστικοί συμβιβασμοί, μεταναστευτικό, αντιμετώπιση της κρίσης, σκαμπανεβάσματα, ήττες και μικρές νίκες. Ηθελημένα; Κανείς αριστερός δεν το πιστεύει αυτό (πλην... Λακεδαιμονίων). Ωστόσο, η διακυβέρνηση πορεύεται μέσα από συμπληγάδες πέτρες και κακοτράχαλα μονοπάτια.
Εκεί που φαινόταν ότι βαλτώνει η συμφωνία με τους δανειστές, ήρθε η πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα για έκτακτη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης σε περίπτωση αδιεξόδου στο Eurogroup της Μάλτας.
Ακολούθησαν ή είχαν προηγηθεί οι παρεμβάσεις σε Μέρκελ, Γιούνκερ, Μοσκοβισί και των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (οι οποίοι αναμφίβολα άσκησαν πιέσεις στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας).
Κατά συνέπεια θα πρέπει να συνεχιστεί και να διευρυνθεί αυτός ο δρόμος των πολιτικών συμμαχιών, κυρίως με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, γιατί οι "πληγές" των μνημονιακών δεσμεύσεων δεν έχουν ακόμη προσμετρηθεί στην κοινωνία και θα τις αντιμετωπίσουμε από το 2019.
Το μέγα ερώτημα για τον λαό είναι: Υπάρχει φως στο (μέχρι τώρα) σκοτεινό τούνελ για να τελειώνουν τα βάσανά μας;
Όσο κρατάει στην οθόνη αυτή η θλιβερή εικόνα της φτώχειας, της ανεργίας, των κόκκινων δανείων, των συνεχών περικοπών μισθών και συντάξεων, της μετανάστευσης 500.000 νέων επιστημόνων, του εξευτελισμού ανθρώπινων ψυχών, θα δίδονται λαβές στην αντιπολίτευση και στα ιδιωτικά κανάλια να πυροβολούν νύχτα - μέρα την κυβέρνηση στοχεύοντας ευθέως στην ηθική απαξίωσή της.
Ωστόσο, για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, ο τόπος χρειάζεται ηρεμία. Η απαίτηση του Κυρ. Μητσοτάκη για εκλογές εδώ και τώρα δεν βρίσκει λαϊκή απήχηση.
Τι χρειάζεται, επομένως, πριν από την ψήφιση μέτρων και αντίμετρων από τη Βουλή; Ένα διάγγελμα του πρωθυπουργού που θα φωτογραφίζει με ευκρίνεια την επόμενη μέρα. Θα τα περιγράφει όλα με σαφήνεια, για τις επερχόμενες φορολογικές επιβαρύνσεις, για τις πραγματικές μειώσεις των συντάξεων, για το χρέος, για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Σε δεύτερο πλάνο θα αναφέρεται στα θετικά μέτρα το ύψος μείωσης του ΕΝΦΙΑ, φορολογικών συντελεστών, φαρμάκων και εισφοράς αλληλεγγύης, σε προγράμματα απασχόλησης, επιδόματα, σχολικά γεύματα, βρεφονηπιακούς σταθμούς, κυνήγι φοροφυγάδων, πρόγραμμα αναπτυξιακής διεξόδου.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει σε πιο μαχητική προσέγγιση προς την κοινωνία, ιδού "πεδίον δόξης λαμπρόν" άσκησης πολιτικής για να αποφύγει τη φθορά του χρόνου.
Η Αριστερά έχει την ευθύνη να μην εγκαταλείψει τον κόσμο στα χέρια εκείνων που μας κατέστρεψαν και εκπροσωπούν ολοφάνερα τον άκρατο και διαπλεκόμενο φιλελευθερισμό.
Η επαναφορά στην κανονικότητα είναι μεν δύσκολη υπόθεση, αλλά και εφικτή!
