Το “με κομμένη την ανάσα” είναι μια έκφραση που έχει χρησιμοποιηθεί πολύ από πέρσι το καλοκαίρι την προηγούμενη κάθε εκλογικής αναμέτρησης στη Δύση. Αλλά δεν έχει χρησιμοποιηθεί άδικα. Με κομμένη την ανάσα περίμενε η υπόλοιπη Ευρώπη να δει τι θα ψηφίσουν οι Βρετανοί στο δικό τους δημοψήφισμα - και όσο κι αν οι περισσότεροι ξόρκιζαν το Brexit, τελικά αυτό επικράτησε. Με κομμένη την ανάσα περίμενε όλος ο κόσμος το αποτέλεσμα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών - και όσο κι οι περισσότεροι ξόρκιζαν το ενδεχόμενο να βγει ο Τραμπ, τελικά αυτός επικράτησε. Αγωνία επικρατούσε επίσης -αν και περισσότερο στο συμβολικό επίπεδο- πριν από τις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία και τις βουλευτικές στην Ολλανδία, κυρίως επειδή υπήρχε ο φόβος επέλασης της Ακροδεξιάς, ο οποίος τελικά ούτε στη Βιέννη, ούτε στη Χάγη επιβεβαιώθηκε.
Μπροστά στις γαλλικές κάλπες, όμως, η έκφραση “με κομμένη την ανάσα” είναι μάλλον λίγη. Όχι επειδή οι Γάλλοι ψηφίζουν σε δύο δόσεις και τίποτε δεν θα τελειώσει πριν από τη νύχτα της 7ης Μαΐου. Αλλά επειδή από το ποιος -ή ποια- θα είναι ο επόμενος ένοικος στο Μέγαρο των Ηλυσίων θα κριθεί τίποτε λιγότερο από την πολύ εύθραυστη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εάν πιστέψει κανείς τις τελευταίες δημοσκοπήσεις -οι οποίες υπενθυμίζεται ότι τον τελευταίο χρόνο επιβεβαιώθηκαν μόνο στην περίπτωση της Τουρκίας-, στον δεύτερο γύρο θα περάσουν ο Εμανουέλ Μακρόν και η Μαρίν Λεπέν. Σ' αυτή την περίπτωση, οι προσευχές του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου, αλλά και της ευρωπαϊκής Αριστεράς, θα είναι για τη νίκη του Μακρόν. Όχι διότι έχει κάνει σημαία του την κοινωνική δικαιοσύνη -το πιθανότερο είναι ότι θα ακολουθήσει τη σημερινή κυρίαρχη πολιτική στην Ευρώπη-, αλλά επειδή δεν αμφισβητεί την ανάγκη ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε έχει τάσεις απομονωτισμού. Και, σε αντίθεση με τη Λεπέν, δεν είναι ρατσιστής.
Εάν επικρατήσει η Λεπέν, η επόμενη μέρα θα είναι εφιαλτική.
Εάν, πάλι, οι -πολλοί- αναποφάσιστοι κάνουν την έκπληξη και επιλέξουν να στείλουν στο δεύτερο γύρο τον υποψήφιο της αριστεράς Ζαν Λικ Μελανσόν απέναντι στη Λεπέν, και τη νικήσει, τότε μπορεί πράγματι κάτι να αλλάξει στην Ευρώπη. Δεν θα είναι απλό, αλλά μπορεί να προκαλέσει μια δημιουργική αναστάτωση.
