Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ομόνοια. Η εφημερίδα αδειάζει με ασυνήθιστα ταχύ ρυθμό, τα τελευταία κείμενα για την κυβερνητική πολιτική, για την κατάσταση στην Τουρκία στέλνονται για διόρθωση. Όλοι περιμένουν με λαχτάρα μερικές ημέρες ξεκούρασης, μια βόλτα στο χωριό, την αντάμωση με την οικογένεια και τους φίλους. Οι όποιοι μερακλήδες τον οβελία και το κοκορέτσι, οι όποιοι πιστοί την ώρα της Ανάστασης. Όπως και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα, που έχει μπαφιάσει με τις αγωνίες της δικής της καθημερινότητας, με την πάλη να πληρώνει τους λογαριασμούς, με τα ατέλειωτα σίριαλ της αξιολόγησης, με τον καταιγισμό των ειδήσεων -αληθινών και μη και συνειδητά... τρομοκρατικών- για το πού θα πέσει το αφορολόγητο, πόσο θα κοπούν οι συντάξεις, πώς και για ποιον θα έρθει επιτέλους η ανάπτυξη.
Αυτή η προσμονή για ημέρες γιορτινές δίνει σε όλους μια ανάσα, μια ανάσα που την κάνει ακόμη πιο βαθιά η φύση -ακόμη και μέσα στην τσιμεντούπολη-, που γιορτάζει με τη σειρά της την άνοιξη. Η μυρωδιά από τις ανθισμένες νεραντζιές, το λαμπρό φως που ακόμη δεν καίει τα μάτια, τα λουλούδια στα μπαλκόνια.
Αυτή η ανάπαυλα είναι και μια ευκαιρία να προσέξει κανείς την ομορφιά γύρω του -ναι, υπάρχει κι αυτή- και να αφήσει να ανθίσει η ομορφιά μέσα του. Να χαρεί με τους δικούς του, να σταθεί σ’ αυτούς που δεν έχουν κανέναν, να συμπονέσει αυτούς που βασανίζονται. Στη δική μας χώρα της κρίσης, αλλά και στις -πολύ πιο κοντινές από όσο νομίζουμε- χώρες των ερειπίων του πολέμου. Μπορεί το “επί γης ειρήνη” να είναι συνδεμένο με τα Χριστούγεννα, αλλά είναι κάθε μέρα επίκαιρο. Κι είναι ένας ιερωμένος, ο Πάπας Φραγκίσκος, που, προς τιμήν του, το θυμίζει αυτές τις ημέρες, υπογραμμίζοντας ότι “η βία δεν αποτελεί θεραπεία για τον θρυμματισμένο κόσμο μας”. Που θυμίζει ότι τις συνέπειες του πολέμου τις πληρώνουν πάντα “οι τελευταίοι, οι ανυπεράσπιστοι”. Κι επίσης, ότι “οι πόροι που προορίζονται για στρατιωτικούς σκοπούς αφαιρούνται από τις καθημερινές ανάγκες των νέων, των οικογενειών που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, των ηλικιωμένων, των αρρώστων, της μεγάλης πλειονότητας των κατοίκων του πλανήτη”. Καλό Πάσχα σε όλους, καλή Ανάσταση σε πιστούς και μη.
