Κανένα «je suis» για τα παιδιά της Συρίας;
Α, μπα, τίποτα, πουθενά. Πάμε παρακάτω...
Βενεζουέλα παντός καιρού, διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.
Αλάνθαστη συνταγή αμυντικής πολιτικής αμηχανίας της πάσης Δεξιάς.
Και των παρακολουθημάτων αυτής, τύπου Βενιζέλου ας πούμε.
Σε κάθε στρίμωγμα, σκανδαλιστικές αποκαλύψεις, λαμογιές, προανακριτικές, εξεταστικές και τέτοια.
Να σου την η Βενεζουέλα να ξεπροβάλλει θεαματικά, με τον Μαδούρο καπέλο.
Να απολογηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, για το τι γίνεται σήμερα στη Βενεζουέλα.
Ή το ταξίδι του Παππά το 2013!
Περσινά ξινά σταφύλια; Εντάξει, και τι πειράζει;
Αυτά έχουμε, μ’ αυτά πορευόμαστε.
Αλλά, μη νομίζεις, και ο Ραχόι στην Ισπανία τη Βανεζουέλα κραδαίνει κατά του Podemos.
Παντού τα πάντα, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τα χαΐρια τους.
Για την Καραϊβική και για την «κλιματική της αλλαγή», πάντως, κανένα ενδιαφέρον από τη Ν.Δ.
Πέφτει εκτός Λατινικής Αμερικής βλέπεις.
Θα μπορούσε να έχει τη μαύρη μοίρα του Παύλου Φύσσα ο Αλέξης Λάζαρης.
Έτυχε και δεν την έχει, απλώς έτυχε.
Αλλά βλέπεις, εκείνη η έρμη η δίκη της Χ.Α. σέρνεται και σέρνεται, και σέρνεται επ’ αόριστον.
Και οι άλλοι βρίσκονται εκτός Κορυδαλλού, με περιοριστικούς όρους, λέει.
Βρίσκονται εκτός και μακελεύουν κόσμο.
Λοιδορώντας τη Δημοκρατία, κανονικά.
Άσε που η Χ.Α. «καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».
Καταδικάζει τη βία η Χ.Α. Μάλιστα, τ’ ακούσαμε κι αυτό.
Που ζει, υπάρχει, τρέφεται και συντηρείται από τη βία.
Η Χ.Α., με τον ορισμό της βίας, της εκ της ιδεολογίας της εκπορευόμενης, παραμάσχαλα.
Αυτά τα περί καταδίκης της βίας άκουσε, φαίνεται, ο Άνθιμος.
Και κορνιζάρισε τη φωτογραφία...
Η τιμωρία του η απολύτως αρμόζουσα.
Του Πάγκαλου, που εξέμεσε χυδαιότητες, για τον Μπελογιάννη αυτή τη φορά.
Δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του, όπως ακριβώς του αξίζει.
Να φανταστείς ότι περισσότερο ενδιαφέρον προκάλεσαν τα περί Μπελογιάννη ανάλογα του Καλαβρύτων Αμβροσίου.
Ε, λοιπόν, Θόδωρε, παρακάτω δεν έχει.
Τι είπε πάλι ο Καμμένος;
Ότι φταίμε όλοι μας, είπε, που ο Σημίτης κυκλοφορεί ελεύθερος.
Το καλό που σου θέλω υπουργέ, μη σκαλίζεις το ποιος θα έπρεπε να κυκλοφορεί ελεύθερος και ποιος όχι.
Το καλό που σου θέλω, δεν σε παίρνει.
Κύρτσος, Σπυράκη, Κεφαλογιάννης, από κοντά και η Καϊλή η κεντροαριστερή!
Την πέσανε στο Ευρωκοινοβούλιο στον Μοσκοβισί.
Που τόλμησε να υπερασπιστεί την Ελλάδα ως προς τη διαπραγμάτευση.
Και ν’ αφήσει αιχμές για τη στάση του ΔΝΤ.
Εμ, βέβαια, από πού κι ώς που τα ιερά και τα όσια;
Και ποιος είναι ο Μοσκοβισί στην τελική;
Με δύο χρόνια καθυστέρηση επιμέτρησε τις ποινές το ΕΣΡ.
Για τη στάση των καναλιών στο δημοψήφισμα του 2015!
Οπότε άνετα μπορούμε να περιμένουμε σε κανά - δυο χρονάκια και τις άδειες.
Καλά είναι.
Ο Κοντονής, που λέτε, ξανανοίγει τον φάκελο της Μανωλάδας.
Για τα φραουλοχώραφα του αίσχους.
Μετά τη βαριά (και άκρως ταπεινωτική) καταδίκη τους, Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Μπας και ξεπλυθεί κομματάκι η ντροπή της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Και, για να μην ξεχνιόμαστε, εκείνοι οι δικαστές που «αθώωσαν» τότε δικάζουν ακόμη.
Μα τέτοια ευρωλαγνεία ο Κουτσούμπας, το περίμενες;
Ότι, ας πούμε, ο αρμαγεδών έρχεται έτσι και το κουνήσουμε από την Ευρωζώνη.
Εντάξει, δεν λέω, προσωπικώς συμφωνώ.
Άσε που δικαιώνει απολύτως τον Τσίπρα για την επιλογή του το καλοκαίρι του 2015.
Το ερώτημα είναι πώς και δεν συντάχθηκε με το «Μένουμε Ευρώπη» στο δημοψήφισμα.
Φανερά εννοώ...
Ε, ναι, το χουμε γράψει και ξαναγράψει σ’ αυτήν εδώ τη στήλη.
Ο Τσοχατζόπουλος έπρεπε να είναι έξω από καιρό.
Με όρους ανθρωπινούς δε.
Η Δημοκρατία δεν εκδικείται και πολύ καλά κάνει.
Και, επιτέλους, ας σταματήσει η σπέκουλα με τις αποφυλακίσεις και τον Νόμο Παρασκευόπουλου.
Τα σχετικά ισχύουν πριν καν γεννηθεί ο Παρασκευόπουλος.
Εδώ και 100 χρόνια, σου λέει.
Εκτός ΔΟΛ ο Ψυχάρης, ο μοιραίος άνθρωπος.
Να δεις ότι μπορεί και να στρώσει τώρα το πράμα.
Η Ελλάδα πρώτη, απ’ όλη την Ε.Ε., σε απορρόφηση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.
Πώς γινόταν παλιά, επί των προηγούμενων; Καμία σχέση.
Το είδατε πουθενά γραμμένο;
Όχι δεν το είδατε, πουθενά.
Τον μήνα Μάρτιο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εργάνης, κατεγράφησαν 38.000 θέσεις εργασίας περισσότερες στο ισοζύγιο με τις απολύσεις.
Το είδατε πουθενά γραμμένο;
Καλά, μην κουράζεστε, ούτε κι αυτό το είδατε, πουθενά.
Είδατε όμως, σίγουρα είδατε και ακούσατε, ότι και πάλι πλακώνονται ο Τσίπρας με τον Τσακαλώτο.
Εμ, βέβαια, τι διάολο, τέτοια λαβράκια;
Για τον Γιάννη Στουρνάρα πάλι, τι να πω, μακάρι να του βγει.
Αυτό που έχει βάλει στο μυαλό του τέλος πάντων.
Να τονε καμαρώσουμε αρχηγό ας πούμε.
Στο κάτω-κάτω, τι μας κόφτει;
Η Φώφη κι ο Σταύρος ας προσέξουν.
Άσχετο. Μήπως να έψαχναν και για τον Αρτέμη Σώρρα σε καμιά ντουλάπα;
Έτσι, μια ιδέα λέω...
