«Περίμενα να μας κατατεθούν σήμερα οι προτάσεις, κάτι που δεν έγινε. Πρέπει να τις καταθέσουν μέχρι την Παρασκευή και είναι η τελευταία ημερομηνία. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κανένα ενδεχόμενο, ούτε αυτό του Grexit, για το οποίο η Κομισιόν έχει προετοιμαστεί λεπτομερώς». Σας θυμίζει κάτι η φράση; Την είπε δημόσια ο πρόεδρος της Κομισιόν στις 8 Ιουλίου 2015, λίγα 24ωρα μετά το δημοψήφισμα, ως τελεσίγραφο προς την ελληνική κυβέρνηση. Ο Γιούνκερ ήταν εμφανώς οργισμένος, αλλά και κατηγορηματικός. Το ίδιο και ο Τουσκ, που εμφάνισε την αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ενδεχομένως και από την Ε.Ε., περίπου ως κλείσιμο του διακόπτη ή αποσύνδεση από την πρίζα. Τόσο απλά.
Το περίφημο αναλυτικό σχέδιο της Κομισιόν -εκατοντάδων υποτίθεται, σελίδων, για 1.000 είχε μιλήσει ο Γιούνκερ, για 3.000 γράφτηκε πρόσφατα!- παραμένει το απόλυτο μυστήριο εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Κανείς θνητός δεν το έχει δει, κανείς από τους «ιερείς» που το επικαλούνται δεν το έχει επιδείξει. Την ύπαρξή του επιβεβαίωσε προ εβδομάδων ο επίτροπος Μοσκοβισί, απαντώντας σε επιστολή της Άννας Διαμαντοπούλου που ζητούσε τη δημοσιοποίησή του. Αίτημα που απορρίφθηκε με επιχειρήματα του τύπου ότι «περισσότερο μπορεί να προκαλέσει προβλήματα, παρά να βοηθήσει», «το δημόσιο συμφέρον υπηρετείται καλύτερα με τη μη αποκάλυψη» ή ότι κάτι τέτοιο το απαγορεύουν οι κοινοτικοί κανονισμοί.
Αλλά, πότε ακριβώς προετοιμάστηκε το μυστηριώδες σχέδιο; Μέσα στις δύο εβδομάδες από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος; Ή στις λίγες ώρες από τη γνωστοποίηση του αποτελέσματος; Ποιες υπηρεσίες της Ε.Ε. πέτυχαν αυτό τον άθλο; Οι ίδιες που απαντούν στις ερωτήσεις των ευρωβουλευτών με καθυστέρηση έως πέντε μηνών; Ή μήπως το «λεπτομερές σχέδιο» της Κομισιόν άρχισε να εκπονείται την επαύριο των εκλογών της 25ης.1.2015 ή έναν μήνα αργότερα, όταν ο Μοσκοβισί διαβεβαίωνε ότι «έχει απαγορεύσει ρητά έστω και να μελετηθεί κάτι τέτοιο»; Με εντολή ποιου θεσμικού οργάνου της Ε.Ε έγινε; Και, τελικά, υπήρξε πράγματι αυτό το σχέδιο; Ή είχε όση υπόσταση είχαν οι προχειρογραφίες- non paper του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, με τα ευφάνταστα σενάρια πενταετούς εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, που δεν είχαν το παραμικρό σημείο επαφής με το δαιδαλώδες πλαίσιο των ευρωπαϊκών συνθηκών;
Θα μου πείτε: Πού τα θυμήθηκες τώρα αυτά; Ποιον ενδιαφέρουν πια; Τα θυμήθηκα διότι η επίσημη εκκίνηση των διαπραγματεύσεων Βρετανίας - Ε.Ε. για την αποχώρηση της πρώτης, ανεξάρτητα από το αν πιστεύει κανείς ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει «ζωή εκτός ευρώ και Ε.Ε.»- αποκαλύπτει ότι ο οδικός χάρτης αυτής της διαδικασίας δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα fake news -για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του συρμού- των Βρυξελλών το καλοκαίρι του 2015 περί το Grexit και οποιοδήποτε άλλο exit.
Με την υποβολή του επίσημου αιτήματος της βρετανικής κυβέρνησης για ενεργοποίηση του Άρθρου 50 της Συνθήκης της Ε.Ε., της μοναδικής πρόβλεψης εθελοντικής αποχώρησης κράτους - μέλους, η Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ακόμη πολλά θεσμικά όργανα πλημμύρισαν τον ευρωπαϊκό και διεθνή Τύπο με αναλυτικές, νηφάλιες πληροφορίες για το περιεχόμενο, τη διάρκεια, τη διαδικασία και τις συνέπειες των ευρω-βρετανικών διαπραγματεύσεων. Μαθαίνουμε απ’ αυτές τις λεπτομερείς πληροφορίες ότι δεν υπάρχει κανενός είδους αυτοματισμός σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη διαδικασία, ότι θα διαρκέσει δύο χρόνια, ότι στο διάστημα των διαπραγματεύσεων οι ευρωπαϊκές συνθήκες ισχύουν στην υπό αποχώρηση χώρα, άρα διαθέτει χρόνο μετάβασης, ότι η ίδια η Βρετανία φιλοδοξεί να κάνει μέρος του «παζαριού» τη μελλοντική της σχέση με την Ε.Ε. («βαθιά και ειδική εταιρική σχέση» θέλει η Τερέζα Μέι), ότι η Ε.Ε. ζητάει από τη Βρετανία να πληρώσει 50 δισ. στερλίνες που της αναλογούν, αλλά κι αυτό είναι κάτι που θα παζαρευτεί τελικά, κι ότι μπορεί η βρετανική ηγεσία να επιδιώκει ένα ανώδυνο Brexit και η Ε.Ε. των 27 να απειλεί μ’ ένα «τιμωρητικό» σκληρό Brexit, αλλά στο τέλος όλα κρίνονται στη διαπραγμάτευση.
Δεν προσπαθώ να εξωραΐσω το Brexit, να το παρουσιάσω ως υγιεινό περίπατο. Προφανέστατα στο μακρόχρονο παζάρι θα εκτυλιχθεί ένα σκληρό παιχνίδι ισχύος, εκβιασμών, αλληλουπονομεύσεων. Η Βρετανία έχει μεγάλο ειδικό βάρος, έχει και τη στερλίνα της, ενώ η Ε.Ε. είναι αυτοπαγιδευμένη στους άκαμπτους, ατελείς και γραφειοκρατικούς κανόνες της. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, η όλη διαδικασία δεν έχει καμιά σχέση με τον «ακαριαίο θάνατο» με τον οποίο εκβιάστηκε μια ολόκληρη χώρα χάρη στα fake news των Βρυξελλών το καλοκαίρι του 2015. Κατά κάποιον τρόπο το Brexit αποκαλύπτει τον μηχανισμό ψεύδους και παραπλάνησης με τον οποίο το ευρωπαϊκό ιερατείο χειραγωγεί τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
