Ναι, αυτή είναι η Δεξιά.
Σε όλες της τις εκδοχές, και τη νεοδημοκρατική και τη χρυσαυγίτικη.
Αυτή η οποία είτε απειλεί να γκρεμίσει το σπίτι του Μπελογιάννη.
Είτε τον χαρακτηρίζει συμμορίτη, σφαγέα, προδότη, κατάσκοπο.
Όπως ακριβώς κι εκείνη, η προπατορική Δεξιά που τον εκτέλεσε.
Η σημερινή Δεξιά πάντως δεν δολοφονεί με τις σφαίρες των αποσπασμάτων, αυτό να το πούμε.
Ούτε κατεβάζει τανκς.
Τα σύγχρονα μέσα, από κανάλια μέχρι μονοπώλια και τράπεζες, προσφέρονται περισσότερο.
Κάνουν, σίγουρα, καλύτερα τη δουλειά, και «καθαρότερα».
Αλλά, ναι, φοβούνται ακόμη τον Μπελογιάννη.
Τρέμουν τ’ όνομά του, τον «ίσκιο» του, τον θρύλο του.
Την ημέρα που σύρεται σε προανακριτική, με ενδείξεις βαρύτατης ενοχής, ένα των επιφανέστερων στελεχών του.
Διάλεξε ο Κώστας Σημίτης για να μας κουνήσει, γι’ άλλη μια φορά, το δάχτυλο.
Δίχως ίχνος αυτοκριτικής, ούτε όσο πατάει η γάτα.
Όπως ούτε για τον Άκη, ούτε για τον Μαντέλη, ούτε για τον Τσουκάτο, ποτέ για τίποτα.
Μια ανάληψη στοιχειώδους «πολιτικής ευθύνης», βρ’ αδερφέ.
Ε, κατόπιν τούτου, και το Ευαγγέλιο να μας διαβάζει, μειωμένη η αξιοπιστία του, από χέρι.
Και είναι κρίμα, πολύ κρίμα.
Γιατί, κατά τα άλλα, άξιζε καλύτερης (και ευρύτερης) αναγνώρισης.
Και κοίτα να δεις που, κατά τη συζήτηση για την προανακριτική, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ έδειχναν να μην τους αφορά το ζήτημα, στο ελάχιστο.
Διότι, αφού υπερψηφίζουν, καθάρισαν.
Ότι, ας πούμε, και τα δυο κόμματα γεννήθηκαν όλως προσφάτως, με τον Κυριάκο και με τη Φώφη.
Εντάξει, παιδιά, «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», κατά την πιραντελλική εκδοχή του πράγματος.
Αυτό όμως που το ΚΚΕ τιμά και τον Μπελογιάννη και τον Ζαχαριάδη, πολύ ροκ κατάσταση, έτσι;
Όπως και να το δεις, απ’ όπου και να το πιάσεις, σε ξεπερνάει.
Εντάξει, ο Καμμένος θαυμάζει τον Ντόναλντ Τραμπ, δικαίωμά του, γούστο του και καπέλο του.
Γούστο του και καπέλο του επίσης να νοσταλγεί το Σχέδιο Μάρσαλ και το Δόγμα Τρούμαν.
Για δες όμως που ένα σωρό κόσμος καλείται να απολογηθεί για λογαριασμό του.
Δίχως να φταίει σε τίποτα.
Ή μήπως φταίει;
Και να που φτάνει, οσονούπω, και η ώρα του Αγίου Φωτός με τιμές Αρχηγού Κράτους!
Για τρίτη αριστερή χρονιά.
Όπως για τρίτη αριστερή χρονιά καμαρώσαμε και τις μαθητικές παρελάσεις.
Κι όλη η ντροπή δική μας, καταδική μας.
Τι λέτε; Να περιμένουμε; Την αναθεώρηση τουλάχιστον;
Αν πάντως ο Μπουτάρης καταργήσει μονομερώς, κατά πώς υπόσχεται, στη Θεσσαλονίκη τις μαθητικές παρελάσεις.
Να του βγάλουμε το καπέλο, ανεπιφύλακτα.
Και να δεις για πότε ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος θα παρελαύνει μπροστά-μπροστά, σημαιοφόρος.
Επί κεφαλής των ταγμάτων εφόδου της Χ.Α., πιθανότατα.
Λες να ‘ταν αυτό που κουβέντιασε με Μιχαλολιάκο και Ζαρούλια κατά την, προχθεσινή, εγκάρδια συνάντησή τους;
Για τις λεπτομέρειες του τελετουργικού ίσως.
Ούτε έναν ούτε δύο, πέντε παρακαλώ νεοδημοκράτες πρώην υπουργούς «δείχνει» ο φάκελος της δικαστικής έρευνας για τις ρεμούλες στο Ερρίκος Ντυνάν.
Ο οποίος παραπέμφθηκε στη Βουλή από τον Σταύρο Κοντονή διά τα περαιτέρω.
Εκκρεμεί δε και ο άλλος φάκελος, για τα εν γένει σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας.
Χώρια ο βορβορώδης ογκόλιθος της Novartis.
Εδώ είμαστε, την υγειά μας να χουμε, και γερό στομάχι επίσης.
Εντάξει, να συμπαρασταθούμε ολόθερμα στην εισαγγελέα Ράικου.
Όμως, ονόματα και διευθύνσεις, κυρία μου.
Γιατί, χωρίς αυτά, μηδέν εις το πηλίκον.
Και η Ραχήλ Μακρή έφτιαξε κόμμα, δικό της κόμμα.
«Μέτωπο Νίκης» με τ’ όνομα.
Ατρόμητη προ του γελοίου, ως συνήθως.
Ο Πάπας Φραγκίσκος συνεχάρη και ευχαρίστησε τον Τσίπρα εκεί στη Ρώμη.
Για τη φροντίδα του προς τους αδύναμους, τους φτωχούς και τους πρόσφυγες.
Βλέπεις ο Κουτσούμπας, ο Λαφαζάνης και η Ζωή μπορεί να μην αναγνωρίζουν στον Τσίπρα το ταξικό πρόσημο της πολιτικής του.
Του το αναγνωρίζει όμως ο Πάπας!
Κάτι είναι...
Κάπως σαν «κοινωνικό φαινόμενο» βλέπει την πολιτική διαφθορά ο Κώστας Σημίτης.
Για το οποίο, εννοείται, κανένας δεν φταίει.
Πάλι καλά να λες, που δεν τη χαρακτήρισε «φυσικό φαινόμενο».
Εξ’ ουρανού ένα πράμα, εκ Θεού.
Κάτι σαν τους σεισμούς, τους καταποντισμούς και τα τσουνάμια.
Για την πυρκαγιά στο τζαμί Βαγιαζήτ, μάθαμε τίποτα ως προς τα αίτια;
Α μπα, τίποτα.
Ας ελπίσουμε πως δεν πρόκειται για το χειρότερο.
Καταλαβαινόμαστε, έτσι;
Σήμερα λοιπόν ο Γιάννης Στουρνάρας δεν μίλησε πουθενά.
Περίεργο, πολύ περίεργο, είναι καλά; Να το ψάξουμε.
Άλλος ένας που θεωρεί ότι δεν οφείλει εξήγηση καμία και πουθενά.
Ότι όλα καλά καμωμένα για λογαριασμό του.
Ε, ναι, θα γίνει τελικά στη Θεσσαλονίκη το Μουσείο του Ολοκαυτώματος.
«Έπεσαν οι υπογραφές» από Τσίπρα και Μπουτάρη.
Τι είπες; Άργησε λιγάκι;
Σιγά μωρέ, καμιά εβδομηνταριά χρονάκια. Μόνο.
Πώς συνδέονται ο Αρτέμης Σώρρας και ο χαμός για το Survivor;
Ε, για σκέψου το λιγάκι και θα καταλάβεις.
Τη δεκαετία του 1960 ο Διονύσης Σαββόπουλος μελαγχολούσε επειδή «στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει».
Ε, λοιπόν, σήμερα, κάπου 55 χρόνια μετά, «στο Survivor η Ελλάδα αναστενάζει».
Καλύτερα; Ό,τι πεις...
