Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.0°C25.9°C
3 BF 34%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.4°C26.5°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.0°C24.4°C
2 BF 51%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.7°C21.0°C
2 BF 71%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
24.0°C24.0°C
1 BF 40%
Κάτι σαν... Ολλανδία του Νότου
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Κάτι σαν... Ολλανδία του Νότου

Η πανευρωπαϊκή ανακούφιση από τα αποτελέσματα της ολλανδικής κάλπης δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τον νικητή. Μονάχα με τον ηττημένο. Γιατί ο Μαρκ Ρούτε, ο νικητής, ε, δεν είναι και ό,τι καλύτερο για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη, κάθε άλλο. Ούτε, πολύ λιγότερο, για ένα ελπιδοφόρο ευρωπαϊκό μέλλον. Σκληρός νεοφιλελεύθερος ο περί ου ο λόγος, συνεπές παρακολούθημα του Βόλφγκαν Σόιμπλε, του οποίου υπήρξε πάντα ο πιστότερος σύμμαχος. Συχνά και ο βραχίονας των επιλογών του. Εναντίον δε, σταθερά εναντίον, και των δικών μας συμφερόντων, μην ξεχνιόμαστε. Και είναι επιπλέον ο Μάρκ Ρούτε εκείνος που, πρόσφατα, πρωτοστάτησε στον επιθετικό ευρωπαϊκό αντιτουρκισμό, τον άκρως επικίνδυνο έτσι κι αλλιώς. Επιχειρώντας, στο όνομα της κάλπης, να υπερκεράσει τον ακροδεξιό Χέερτ Βίλντερς, υιοθετώντας μέρος της ατζέντας του.

Οι Ολλανδοί μπορεί, λοιπόν, να απέτρεψαν, με την ψήφο τους, το χειρότερο, παρέμειναν όμως στα ίδια. Στα γκρίζα και στα μίζερα. Και, ίσως, στα λίγο χειρότερα. Γιατί μπορεί μεν ο εκλογικός καταποντισμός της «πασοκόμορφης», της σταθερά συμπορευόμενης με τη Δεξιά, ολλανδικής Σοσιαλδημοκρατίας του Γερούν Ντάισελμπλουμ να ήταν ό,τι της άξιζε. Όμως δεν ήρθε κάτι καλύτερο αντ’ αυτής. Και μονάχα αν πάρουν το μήνυμα οι ίδιοι και οι όλοι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες, ίσως βγει κάτι καλό από την ιστορία.

Και μένει ως μόνο φωτεινό σημείο της ολλανδικής κάλπης, πέραν της ήττας της Ακροδεξιάς, η εκτόξευση της Πράσινης Αριστεράς. Η οποία, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να εγγράφει ελπιδοφόρες υποθήκες για το μέλλον...

Εικόνα του είναι...

«Οι Ολλανδοί κατατρόπωσαν τον κακής ποιότητας λαϊκισμό» δήλωσε, το βράδυ των εκλογών, ο Μαρκ Ρούτε. Που πάει να πει ότι, κατά την άποψή του, υπάρχει και «καλής ποιότητας» λαϊκισμός. Δίχως, βέβαια, να τον προσδιορίσει, και πώς θα μπορούσε άλλωστε. Σημαίνει επίσης ότι προπάντων λαϊκισμό έχει να καταλογίσει ο Ρούτε στον Βίλντερς. Και όχι την επιθετικά Ακροδεξιά του ατζέντα. Με όλα τα ρατσιστικά και αντιευρωπαϊκά συμπαρομαρτούντα. Υπήρξαν, βλέπετε, συνοδοιπόροι οι δυο τους κατά το παρελθόν. Ασχέτως αν τα σπάσανε για, μάλλον, «τεχνικούς» λόγους.

Έσπευσε δε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να δώσει τη δική του «ιδιοτελή» εκδοχή επί των ολλανδικών. Προφητεύοντας πως, «Μέσα στο 2017 ο λαϊκισμός θα ηττηθεί παντού στην Ευρώπη, και στην Ελλάδα». Κι εδώ έχουμε, βεβαίως, να κάνουμε με μείζονα πολιτική απρέπεια. Ιστορικά, και λογικά μετέωρη πολιτική απρέπεια. Αφού ο πρόεδρος της Ν.Δ. επιχειρεί, για -προφανείς- κοντόφθαλμα μικροπολιτικούς λόγους, να εξομοιώσει τον Αλέξη Τσίπρα με τον Χέερτ Βίλντερς. Πώς; Γιατί; Γιατί έτσι θέλει. «Άσπρος σκύλος-μαύρος σκύλος, όλοι οι σκύλοι μια γενιά» κατά το παλαιοκομμουνιστικό «δόγμα». Το καταδικασμένο, πάντως, από την ίδια τη ζωή δόγμα. Και κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει πως το ελληνικό «αντίστοιχο» του Βίλντερς δεν είναι η Χρυσή Αυγή (την οποία έχουν, από χρόνια, απομονώσει οι Ευρωπαίοι λεπενιστές), αλλά ο Άδωνις, ο Βορίδης, ο Πλεύρης. Τα δικά του παιδιά, τα χαϊδεμένα καμάρια του κόμματός του.

Αλλά και η Ν.Δ. στο σύνολό της δεν είναι άραγε που, από καιρό, προσομοιάζει όλο και περισσότερο προς τις λαϊκίστικες πρακτικές της ολλανδικής Ακροδεξιάς; Αρκεί να θυμηθούμε την «απελευθέρωση των πόλεων» από τον Σαμαρά ή τα τύπου «Ξενίου Διός» αντιμεταναστευτικά πογκρόμ του Δένδια. Κι ακόμη τις επίμονες προτροπές για χρήση βίας κατά των προσφύγων της Ειδομένης. Για να φτάσουμε στο τελευταίο, το «εκ παραδρομής» (!!!) σχετικό κρούσμα, το οποίο μαρτυρεί εντυπωσιακά περί τούτου. Όταν η Ν.Δ. του Μητσοτάκη αρνήθηκε ψήφο στην απόδοση ιθαγένειας στους Έλληνες Εβραίους της διασποράς και στους απογόνους τους. Εκείνους των οποίων είχε αφαιρεθεί η ιθαγένεια από τις κατοχικές κυβερνήσεις. Εκεί όπου, σε αντίθεση με το σύνολο (πλην της Χ.Α. φυσικά) πολιτικών δυνάμεων της χώρας, η Ν.Δ. επέλεξε το λευκό. Το λευκό που ξεχωρίζει. Το λευκό της ντροπής.

Ε, αν δεν είναι αυτή η στάση, αυτή η πολιτική επιλογή ο - α λα Βίλντερς- ορισμός του λαϊκισμού, του ρατσιστικής αναφοράς λαϊκισμού, τότε τι είναι;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL