Λέτε να πέφτουμε στο αμάρτημα του λαϊκισμού, όταν, βλέποντας τι λένε και τι κάνουν κάποιοι πρώην, καταλαβαίνουμε πώς φτάσαμε στα νυν; Βλέποντας τον Σημίτη και τον Παπανδρέου, ας πούμε. Τον σοβαρό πρωθυπουργό του εκσυγχρονισμού, τρομάρα μας, και τον μεταρρυθμιστή της καρπαζιάς, και θου Κύριε... Ο ένας μας έβαλε, όπως μας έβαλε, στο ευρώ, και ύστερα παρέδωσε το δαχτυλίδι στον άλλο. Ο οποίος μας έβαλε, όπως μας έβαλε, στον λαβύρινθο των Μνημονίων, προσκαλώντας μάλιστα τον Μινώταυρο του ΔΝΤ. Α, παρεμπιπτόντως, και οι δύο είχαν συνεργάτες που κοσμούν σήμερα το ποινικό σύμπαν.
Έκαναν ό,τι έκαναν, θα τους κρίνει η Ιστορία, θα πεις. Εντάξει, αλλά, μέχρι να τους κρίνει η Ιστορία, δεν βάζουν γλώσσα μέσα. Τίποτε δεν φαίνεται να έχουν καταλάβει. Καθόλου δεν δείχνει να τους απασχολεί, αν έχουν κάποιες ευθύνες οι ίδιοι. Επ’ αυτού σιγή πεισματώδης. Ξέρουν όμως καλά, και απαντούν με την εμβρίθεια Πυθίας ο πρώτος, και με την ελαφρότητα ΓΑΠ ο δεύτερος, τι πρέπει να γίνει σήμερα. Πώς πρέπει να πορευτούμε για να μην καταστραφούμε. Και ενώ έχουν παντελή στραβομάρα για τις δικές τους ευθύνες, έχουν μάτι αετίσιο για τις ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης.
Κι έρχεται ύστερα ο Ξεκαλάκης, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, για να μας πει ότι δεν πρόκειται το κόμμα του να συνεργαστεί με το κόμμα του λαϊκισμού και της πολιτικής ψευδολογίας -τον ΣΥΡΙΖΑ. Και θα γίνουν, λέει, πρωταγωνιστές στον αριστερό - προοδευτικό πόλο! Φορτωμένοι με τους χρησμούς του Σημίτη, και με τα κολάν του Παπανδρέου. Και φυσικά με το βάρος του Βενιζέλου. Ξεκαλάκωφ η υπόθεση, δηλαδή. Αντιγράφουν τους ξεπεσμένους Ρώσους τσιφλικάδες. Με πριγκιπικές -αριστερός πόλος! - κομπορρημοσύνες, κι ας έχει χαθεί από καιρό το τσιφλίκι, και κατέληξαν θυρωροί στη δεξιά πολυκατοικία.
Κρίμα! Για όσους ελπίζουν ότι ο Εφιάλτης δεν θα φανεί και οι Μήδοι δεν θα διαβούνε. Γιατί, ανίκανο να απαλλαγεί από το -πιο πρόσφατο κυρίως- παρελθόν, το ΠΑΣΟΚ παραμένει αιχμάλωτο εκείνων που το -και μας- οδήγησαν έως εδώ. Και όταν διακηρύσσουν ότι στρατηγικός τους στόχος είναι να φύγει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ -για να έρθει ποιος;- τότε ο Κυριάκος τρίβει τα χέρια του. Κι εμείς πρέπει να τρίβουμε το κεφάλι μας, πώς θα πλησιάσουμε όσους παραμένουν ακόμα εκεί, αλλά εννοούν...
