Με συντριπτική πλειοψηφία η Βουλή υπερψήφισε την Πέμπτη το βράδυ μια τροπολογία που αποκαθιστά τους απογόνους των Ελλήνων Εβραίων, που διασώθηκαν από τα στρατόπεδα των ναζί, και τους δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα.
Όταν με την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Έλληνες Εβραίοι έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής, αρκετοί βρήκαν πίσω τις οικογένειές τους και συνέχισαν να ζουν κανονικά στην Ελλάδα. Αρκετοί άλλοι, είτε επειδή δεν είχαν ούτε ένα συγγενικό τους πρόσωπο πια στην Ελλάδα είτε γιατί είχαν χάσει την περιουσία τους, επέλεξαν να ζήσουν το υπόλοιπο του βίου τους σε άλλες χώρες χάνοντας την ελληνική υπηκοότητα. Ο νόμος μέχρι τώρα αποκαθιστούσε τους διασωθέντες από τις θηριωδίες των ναζί και τους έδινε τη δυνατότητα να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα. Η νέα τροπολογία αποκαθιστά πλήρως τον κύκλο αυτόν δίνοντας την υπηκοότητα και στους απογόνους τους.
Πρόκειται για πολίτες που επέλεξαν να παραμείνουν Έλληνες στην ψυχή τους, αλλά το ελληνικό κράτος τους το είχε στερήσει από την ταυτότητά τους.
Γνωρίζοντας όλα αυτά, είναι τουλάχιστον απαράδεκτη και πρωτάκουστη η στάση της Ν.Δ. να αποφασίσει να μην ψηφίσει την τροπολογία αυτή, μαζί με τη Χρυσή Αυγή.
Την ώρα που ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και ο αντισημιτισμός αποτελούν διεθνώς μια κορυφαία πρόκληση για τις δημοκρατικές χώρες, όπου τα ακροδεξιά και νεοναζιστικά μορφώματα προσπαθούν να επιβάλουν και να μπολιάσουν τις κοινωνίες με φόβο και βία απέναντι στο διαφορετικό, η Ν.Δ. έχει τεράστια πολιτική ευθύνη για τη στάση της απέναντι στο ζήτημα αυτό.
Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τους πολίτες με δημοκρατικό αίσθημα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να στέκεται απέναντι σε όλα τα κόμματα που με ευρύτατη πλειοψηφία αποφάσισαν, έστω και τόσα χρόνια μετά, να αποκαταστήσουν θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
Με τη στάση της εκτίθεται πολιτικά, ιστορικά και ηθικά. Πόσο μάλλον όταν ο αρχηγός της πριν από λίγο διάστημα τόνιζε ότι “οι κοινωνίες προχωρούν και δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη, παρά μόνο όταν τακτοποιούν τους λογαριασμούς τους με την Ιστορία”. Πόσο μάλλον όταν ο αντιπρόεδρός της, με την ευκαιρία της μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος, ζητούσε συγγνώμη, επειδή στο παρελθόν, όπως είπε, είχε σταθεί και συνυπάρξει με ανθρώπους που έδειξαν ασέβεια στους εβραίους συμπατριώτες μας.
Δυστυχώς η διγλωσσία, ως στάση, είναι ακόμη πιο επικίνδυνη όταν ακουμπά στη μία της πλευρά την Ακροδεξιά και τον ψηφοθηρικό καιροσκοπισμό.
