Πολλοί τη θεωρούν κομψή, κάποιοι τη βρίσκουν ακόμα και γοητευτική, οι περισσότεροι όμως, τουλάχιστον στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δεν φαίνονται γοητευμένοι από τη... γοητεία της και της το κόλλησαν το προσωνύμιο: Δρακουλέσκου. Άδικο; Μπορεί. Υπερβολικό; Ίσως. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Όπως και στη ζωή έτσι και στην πολιτική, ο καθείς εισπράττει το αντίτιμο των επιλογών του, κοινώς όπως στρώνει κοιμάται. Η εκ Καρπαθίων ορμώμενη Ρουμάνα οικονομολόγος Ντέλια Βελκουλέσκου... απέκτησε με το σπαθί της τον τίτλο του... θηλυκού δράκουλα, με τη μεταφορική έννοια βεβαίως. Το απέκτησε λόγω καταγωγής αλλά και λόγω... προσόντων. Αδιάψευστος μάρτυρας το βιογραφικό της. Από τα καλά σχολεία της Ρουμανίας μεταπήδησε με υποτροφίες σε κολέγια των ΗΠΑ, εκπόνησε μελέτες για χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, ενώ ειδικεύτηκε στην... αναδιάρθρωση των ασφαλιστικών συστημάτων και σε ενεργειακά θέματα, γεγονός που εξηγεί πώς και γιατί βρέθηκε στα μέρη μας. Πρώτα στην Κύπρο όπου εμπνεύστηκε το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο και... κέρδισε επάξια το παρατσούκλι «Δρακουλέσκου» και από το 2015 στην Ελλάδα ως εκπρόσωπος του ΔΝΤ στο καουαρτέτο των δανειστών μας. Και μπορεί οι Κύπριοι να κατάφεραν να... απαλλαγούν σχετικά γρήγορα από τη σκληρή της γοητεία, εμείς όμως θα δυσκολευτούμε.
Η Ντέλια και τα... τέλια
Για να είμαστε δίκαιοι, δεν μας δυσκολεύει αυτή καθαυτή η 42χρονη σήμερα Ντέλια Βελκουλέσκου, που εδώ και περίπου δύο χρόνια έχει μπει στη ζωή μας και έχει αναλάβει να μας φέρει στον ίσιο δρόμο. Η Ντέλια απλά εκτελεί εντολές, τα... τέλια τα βαράνε άλλοι. Τα βαράει το ίδιο το ΔΝΤ, το οποίο μπλοκάρει, με τις απαράδεκτες απαιτήσεις του στα εργασιακά και όχι μόνο, την ολοκλήρωση της τεχνικής συμφωνίας για τη δεύτερη αξιολόγηση του Ελληνικού προγράμματος. Επιμένει μεθοδικά, μονότονα και κυνικά σε ένα φονικό κοκτέιλ μέτρων, που θα προκαλέσει σοκ και θα αποσαθρώσει ακόμα περισσότερο την ήδη διαλυμένη αγορά εργασίας. Στην Ελλάδα του... ορέγεται το ΔΝΤ όποιος θέλει θα απολύει όποιους, όσους και όποτε θέλει, η ανταπεργία, το lock out θα είναι νόμιμο και ηθικό, οι συλλογικές συμβάσεις παράνομες και... ανήθικες, το ίδιο και το δικαίωμα στην απεργία. Η ηγεσία του ΔΝΤ, η ίδια η Κρ. Λαγκάρντ, ο πολύς Πολ Τόμσεν και από κοντά και η Ντέλια με τα τέλια της, γράφουν στα... άγραφα Συντάγματα, νόμους και συμφωνίες και απειλούν να μετατρέψουν μια ολόκληρη χώρα σε εργασιακή ζούγκλα, πάντα για το... καλό της.
Κατεδαφίζουν το ευρωπαϊκό κεκτημένο
Σε συμπαιγνία με τον Σόιμπλε και τις δικές του εμμονές και υπό την ανοχή ή την αδράνεια των υπολοίπων Ευρωπαίων απειλούν να κατεδαφίσουν αυτό για το οποίο σχεδόν όλοι στην Ευρώπη κοκορεύονται: το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Απειλούν να μετατρέψουν ολόκληρη την Ευρώπη σε εργασιακή ζούγκλα γιατί ό,τι κατεδαφίζεται σε μια χώρα αργά ή γρήγορα θα κατεδαφιστεί και στις υπόλοιπες. Γι’ αυτό και είναι υπόθεση ολόκληρης της Ευρώπης, των κυβερνήσεων και των λαών της να επαναφέρουν και να διαφυλάξουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την εργασιακή νομιμότητα.
Με αυτή την έννοια ορθώς η κυβέρνηση θεωρεί ότι στις διαφωνίες με το ΔΝΤ υπάρχει περιθώριο πολιτικής διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη. Οι ιδεολογικές εμμονές του ταμείου δεν είναι πλειοψηφικές μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών και θεσμών. Οι απαιτήσεις του για να κλείσει η αξιολόγηση έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τη συμφωνία του 2015 για την ανάγκη να εφαρμοστούν στην Ελλάδα οι βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, ενώ αντιβαίνουν ευθέως με το κοινοτικό κεκτημένο για το καθεστώς των ομαδικών απολύσεων και των συλλογικών συμβάσεων. Κυρίως έρχονται σε αντίθεση με τη λογική. Γιατί δεν μπορεί κανείς να προωθεί τις ομαδικές απολύσεις σε μια χώρα με 23% ανεργία. Ούτε να απαιτεί νέες μειώσεις συντάξεων σε μια χώρα που οι συνταξιούχοι της βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης.
Το ΔΝΤ παίζει... καθυστερήσεις
Αλλά είπαμε. Ό,τι κάνει το ΔΝΤ το κάνει για το καλό μας. Επιχειρεί να δοκιμάσει και δοκιμάζει πάνω στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας ό,τι πιο σκληρό και άγριο μηχανεύονται οι νεοφιλελεύθεροι εγκέφαλοί του. Και όλα αυτά τα ονομάζει μεταρρυθμίσεις, που προωθούνται για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την απελευθέρωση της οικονομίας. Μόνο που όλα αυτά μόνο την ελληνική οικονομία δεν εξυπηρετούν. Αντίθετα μπλοκάρουν τις προοπτικές της, δεν την αφήνουν να ανασάνει, να αποκτήσει ορίζοντα σταθερότητας. Οι εμμονές του ΔΝΤ το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καθυστερούν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Το θέμα είναι η καθυστέρηση αυτή να μην ξεπεράσει τα όρια. Να ολοκληρωθεί μέσα στα χρονοδιαγράμματα προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για να προωθηθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους και την ένταξη της χώρας στο σύστημα της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Τότε θα έχει ανοίξει και ο δρόμος για την αναπτυξιακή αναδιοργάνωση της χώρας. Και η Ντέλια Βελκουλέσκου να επιστρέψει στη Λατινική Αμερική. Γιατί όχι και στα Καρπάθια;
