Υπάρχουν αυτές τις μέρες οι θεσμοί με τα θέσμιά τους, το ΔΝΤ με τα δόντια του, ο Μητσοτάκης με τα αγριωπά του, ο Ερντογάν με τα οθωμανικά του, ο Ολυμπιακός με τα πένθιμά του. Σοβαρά θέματα για συζήτηση και ανάλυση. Στα καλά καθούμενα όμως μας προέκυψε και ο Νίκος Ξυδάκης με τα ΕΡΤικά του. Ο πρώην υπουργός και νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε την ΕΡΤ τραγική και τριτοκοσμική. Κι αυτό, όπως είναι φυσικό κι επόμενο, έκανε μπαμ και άναψε φωτιές, όσες προσπάθειες -κάπως ζορισμένες, είναι η αλήθεια- κι αν έκανε ο δράστης και παθών να τα μαζέψει.
Τι δουλειά, θα πείτε, έχει ένα τέτοιο θέμα ανάμεσα σε τόσο σοβαρά άλλα της επικαιρότητας; Τι δουλειά έχει, ντε; Κι όμως παίζει δυνατά, από τα μεγάλα ΜΜΕ μέχρι τους μικρούς του διαδικτύου. Ξεσήκωσε και τις πέτρες στην ΕΡΤ, για να μην πούμε για τις αντιδράσεις της συνήθως άκρως νηφάλιας ΠΟΣΠΕΡΤ. Ξεσήκωσε ακόμα και τους αυτουργούς του μαύρου, τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη, που μας βγήκαν από πάνω, γιατί κάναμε, λέει, την ΕΡΤ τριτοκοσμική, τραγική και εν γένει συριζαϊκή. Ενώ επί των ημερών τους ήταν κοσμική, ή δευτεροκοσμική, όπως όλοι ξέρουμε. Και τελικώς αναβαθμίστηκε σε... κλειστοκοσμική.
Παίζει δυνατά, είπαμε. Όπως παίζει. Κι αυτό ο έμπειρος Νίκος Ξυδάκης όφειλε να το ξέρει όταν έλεγε όσα είπε. Και να μην έλεγε τη γνώμη του, θα πείτε; Λυπάμαι, αλλά, όταν κανείς είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ακόμα και σκέτος εκπρόσωπος, ήτοι βουλευτής, πότε και πώς λέει τη γνώμη του πρέπει να το σκέφτεται πολύ. Κι αν το έχει σκεφτεί, και το έχει πάρει απόφαση, ότι πρέπει να την πει, κι ότι αυτή είναι η στιγμή να την πει, δεν τα μαζεύει ύστερα κάτω από μια δίκαιη, ή άδικη, κατακραυγή. Γιατί τότε από την τραγική ΕΡΤ περνάμε στην κωμική Αριστερά. Με τις καρπαζιές να πέφτουν επί δικαίους και αδίκους.
Και ο Νίκος Ξυδάκης δεν είπε όσα είπε σε κάποια αντιπαράθεση, σε κάποια πολωμένη παραθυράδα, όπου ξεφεύγουν «ακρότητες» και αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι. Σε σοβαρό συνέδριο με σοβαρό πάνελ τα είπε. Τα σκέφτηκε, τα έγραψε, τα χτένισε, τα εκφώνησε. Άρα; Άρα, ξέρω κι εγώ; Τραγικό και τριτοκοσμικό, στα μούτρα μας...
