Μου είναι αδύνατο να θυμηθώ σε πόσες πορείες ειρήνης συμμετείχα από κοινού με τον Κώστα Tσιβελέκα, τον κορυφαίο Έλληνα ορειβάτη, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017, σε ηλικία 67 ετών. Εδώ και έναν χρόνο, είχε ακινητοποιηθεί μαχόμενος με γενναιότητα κατά του καρκίνου.
Συνεργαστήκαμε στενά, πάνω από τριάντα χρόνια, και μπορώ να πω ότι ο Κώστας ήταν άνθρωπος των οραμάτων, αλλά και της δράσης. Συνέδεε πάντοτε τις ορειβατικές πρωτοβουλίες του με αιτήματα υπέρ της ειρήνης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Είχε ανέβει 13 φορές στα Ιμαλάια, και στις επιπλέον 37 αποστολές του συμπεριλαμβάνονται αναβάσεις από το Κιλιμάντζαρο της Αφρικής μέχρι τις Άνδεις της Λατινικής Αμερικής.
Το 1983, όταν τιμούσαμε τα 20 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, είχε συνεργαστεί με τον Σύλλογο Δρομέων Υγείας για τη μεταφορά της Φλόγας της Ειρήνης από τον τάφο του Λαμπράκη, στο Α' Νεκροταφείο, στον Τύμβο του Μαραθώνα και την επομένη είχε τεθεί επικεφαλής με ομάδα επιζώντων της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στην ογκώδη Μαραθώνια Πορεία που είχε τότε πραγματοποιηθεί.
Το 1985, που είχε κηρυχθεί από τον ΟΗΕ Έτος Ειρήνης, είχε συγκροτήσει ομάδα στην οποία συμμετείχε από την ΕΕΔΥΕ ο αείμνηστος Γρηγόρης Πετρόπουλος και η σύζυγός του, με στόχο την ανάβαση στην πιο ψηλή κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα, όπου στήθηκε η Σημαία της Ειρήνης. Την επόμενη χρονιά, είχε λάβει μέρος σε πορεία ειρήνης από την Κερασίτσα Αρκαδίας, γενέτειρα του Γρηγόρη Λαμπράκη, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής (204 χλμ.).
Σημαντικό μέρος της δράσης του ήταν αφιερωμένο και στα βουνά της Αττικής, ιδιαίτερα στην Πάρνηθα και τον Υμηττό, για την προστασία του οποίου είχε συνεργαστεί και μαζί μου. Πέραν των δράσεων που προανέφερα, ο Κώστας είχε και καλή πένα, έχει γράψει και ωραία ποιήματα.
Υπήρξε ανεξάντλητος σε ιδέες δράσης, τις οποίες δεν άφηνε ποτέ «στα χαρτιά» και εύρισκε τρόπους να τις πραγματοποιεί, εξασφαλίζοντας και τις αναγκαίες χορηγίες. Για την πολύμορφη δράση του ως ορειβάτη, οικολόγο και ειρηνιστή είχε τιμηθεί πολλές φορές από κορυφαίους θεσμούς της ελληνικής Πολιτείας.
Χωρίς αμφιβολία, ο Κώστας Τσιβελέκας ήταν άνθρωπος της σύγχρονης Αριστεράς, αφού πάντοτε προσπαθούσε να συνδυάζει τις αξίες του εργατικού κινήματος και της ισότητας με τις εκείνες της οικολογίας, πιστεύοντας ακράνδατα ότι «η ένωση του κόκκινου με το πράσινο είναι ο δρόμος προς το μέλλον».
Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι είχε εμπνευστεί από το πρωτοποριακό ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και πίστευε ώς το τέλος στην επιτυχία της διακυβέρνησης του τόπου μας -πρώτη φορά στην Ιστορία- από τη σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά.
Αποτελεί τίτλο τιμής για μένα ότι ο Κώστας Τσιβελέκας υπήρξε στενός φίλος μου και, όπως λέει ένα τραγούδι, «τους φίλους τους διαλέγουμε», που σημαίνει ότι συχνά οι φίλοι είναι πιο πολύτιμοι και από τους συντρόφους.
Είναι βέβαιο ότι η ψυχή του θα ανεβεί πολύ πιο ψηλά και από τις πιο ψηλές κορυφές του κόσμου για να βλέπει ότι οι σημαίες της ειρήνης και της οικολογίας που ύψωσε σε αυτές, παραμένουν στη θέση τους, χάρη και στη δράση των συναγωνιστών και συντρόφων του, καθώς και των επόμενων γενεών.
Πάνος Τριγάζης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
