Κοίτα να δεις που ούτε διαγγέλματα μας προέκυψαν, ούτε δημοψηφίσματα, ούτε εκλογές, ούτε αριστερές παρενθέσεις.
Κρίμα τα στησίματα, τζάμπα και βερεσέ τα σκηνικά, όλα στον κουβά.
Πάμε γι’ άλλα.
Αλλά βλέπεις, τα γνωστά χαλκεία όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν.
Και πάντα βρίσκονται πρόθυμοι ιμάντες μεταφοράς και διακίνησης.
Τα εθελοντικά κορόιδα της υπόθεσης.
Κι άντε τώρα να εφεύρει ο Κυριάκος νέο «αφήγημα».
Αφήγημα διαρκείας δε, που να μπορεί ν’ αντέξει ώς τον Σεπτέμβριο του 2019.
Να δεις που, ως προϊόν της απόλυτης στρατηγικής του αμηχανίας, θα αναβαθμίσει τις κραυγές, τα ξόρκια και τις κατάρες.
Το ξεκατίνιασμα, γενικώς.
Έμπαινε Άδωνι. Είναι η ώρα σου...
Κι εσύ, μωρέ Ρένα, να κάθεσαι και ν’ απαντάς στον Πάγκαλο.
Σε ποιον; Στον Πάγκαλο.
Ξέρω γω, τι να πω; Χαρά στο κουράγιο σου.
Παρατήρηση φίλου. Τη μεταφέρω.
Όταν ο Κυριάκος καταγγέλλει τη διαπλοκή, είναι σαν να διαμαρτύρεται ο Σάββας Θεοδωρίδης για τη διαιτησία.
Καλό έτσι;
Μάλιστα, το είδαμε κι αυτό. Οι καναλάρχες ζητούν από το ΕΣΡ να μην προχωρήσει στον διαγωνισμό για τις άδειες.
Ότι αλλάζουν, λέει, τα επιστημονικά δεδομένα, και πρέπει να περιμένουμε ώσπου (ώσπου!!!) να οριστικοποιηθούν οι αλλαγές.
Και το καλυτερότερο. Τους στηρίζει αναφανδόν ο Μητσοτάκης.
Με επιστολή του στο ΕΣΡ.
Να μη γίνει ο διαγωνισμός, τόσο απλά.
Αν μου πεις πως δεν το περίμενες, πολύ θα με απογοητεύσεις.
Μήνες το παλεύει το πράμα ο χριστιανός.
Το πόρισμα της Εξεταστικής για τα θαλασσοδάνεια, αν δεν το μάθατε, πήρε τον δρόμο της προκαταρκτικής ανάκρισης.
Καληνύχτα και καλή τύχη παιδιά.
Τα προσφυγάκια από τους καταυλισμούς που πάνε ήδη σχολείο έφτασαν τις 5.000.
Ναι, όπως τ’ ακούτε. Τα παιδάκια που, από τύχη, γλίτωσαν από τα κύματα του Αιγαίου.
Που ορφάνεψαν, που πείνασαν, που κρύωσαν, που αρρώστησαν, που φοβήθηκαν.
Έχουν τώρα κάπου ν’ ακουμπήσουν την ελπίδα τους.
Από τα πιο σημαντικά δεδομένα των ημερών μας, ίσως το πιο ευοίωνο.
Και ναι, ενεργοποιήθηκε, επιτέλους, ο αντιρατσιστικός νόμος.
Για την ακροδεξιά καφρίλα του Ωραιοκάστρου.
Καιρός ήτανε.
Αν δεν το είδατε, αναζητήστε την «Εφ.Συν.» του περασμένου σαββατοκύριακου.
Για να διαβάσετε την αρθρογραφική παρέμβαση του καθηγητή Γιάννη Γιαννουλόπουλου.
Με τίτλο «Της εθνικοφροσύνης ήλιε νοητέ».
Και ως υπέρτιτλο: Ένα «πολιτικά ορθό» ξαναγράψιμο της νεοελληνικής ιστορίας.
Θα δείτε, θα μάθετε, θα καταλάβετε, μπορεί και να ξαφνιαστείτε.
Προπάντων θα το απολαύσετε.
Και μέσα στη σύγχυση, έρχεται ο Λεβέντης και μας λέει πως θέλει να γίνει υπουργός των Οικονομικών.
Ναι, ο Βασίλης Λεβέντης, ο γνωστός.
Άμα όμως έχει αυτογνωσία ο άνθρωπος...
Ο Φίλης πρώτος το εισήγαγε επισήμως στη δημόσια συζήτηση.
Το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ.
Θέμα που θα έπρεπε, από καιρό, να αποτελεί αντικείμενο δημόσιου διαλόγου και προβληματισμού, έτσι κι αλλιώς.
Ακόμη και προς αντιστοίχιση με τα νέα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Θετική η συζήτηση, σε κάθε περίπτωση, όπου κι αν βγάλει.
Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, κάποιοι από κείνους που ενοχλήθηκαν από την παρέμβαση των Συριζαίων βουλευτών, για την προστασία των αρχαιοτήτων του Ελληνικού.
Είναι οι ίδιοι μ’ εκείνους που πολύ «χαλάστηκαν» με την άρνηση της Ακρόπολης στον Γκούτσι.
Οι «επενδύσεις» να μην παρεμποδίζονται, κι όλα τ’ άλλα τα βρίσκουμε.
Ότι, ας πούμε, αν δεν οριοθετηθούν από τώρα οι αρχαιότητες του Ελληνικού.
Θα κληθούμε, βάσει συμβολαίου, να πληρώσουμε αύριο θηριώδεις αποζημιώσεις στον ανάδοχο.
Ούτε που τους περνάει απ’ το μυαλό.
Ή, πιθανώς, τους αφήνει παγερά αδιάφορους.
Όσο για τον Παρθενώνα, δίκιο έχουν, γιατί όχι;
Εδώ η Χούντα έδωσε το Ηρώδειο για την εκλογή της Μις Υφήλιος.
Ε, πάθαμε τίποτα;
Κάπου 4,5 εκατομμύρια επέστρεψε στο δημόσιο ταμείο, κάποιο παλικάρι, από κείνα με τις μίζες για τα εξοπλιστικά.
Και προ μηνών, είχαν επιστραφεί άλλα 7,5, για τον ίδιο λόγο, απ’ την ίδια πηγή.
Σήμερα συμβαίνουν όλ’ αυτά έτσι; Όχι χθες, ούτε προχθές, σήμερα.
Οι καναλάρχες - μέτοχοι της Digea, απειλούν να κόψουν τον «αέρα» του Mega.
Εμ βέβαια, ένας παίχτης λιγότερος, κορόιδα είναι;
Όταν όμως φώναζε ο Παππάς για τη μετοχική ανορθοδοξία της Digea, όλοι στα κεραμίδια.
Πρωτοστατούντος τότε του Mega, παρακαλώ.
Όχι, δεν ήταν αυτή η καταλληλότερη στιγμή για ν’ αποφασίσει η κυπριακή Βουλή ό,τι αποφάσισε.
Να γιορτάζεται στα σχολεία η επέτειος του ενωσιακού δημοψηφίσματος του 1950.
Τώρα, οπότε έχουμε μπροστά μας την ευκαιρία για τη λύση.
Και που δύσκολα θα βρεθεί επόμενη.
Τ’ αποτελέσματα τα βλέπουμε, μπλόκο (πόσο προσωρινό;) στις διαπραγματεύσεις.
Και είναι κρίμα, πραγματικά κρίμα.
Αλλά βλέπεις, υπάρχουν κάποιοι, και απ’ τις δυο μεριές, που εννοούν να σαμποτάρουν την όποια προοπτική.
Κάποιοι που ποντάρουν στο ναυάγιο.
Και, πού είσαι, το νου σου. Μακριά από αλατόνερα.
Ο Μητροπολίτης Γλυφάδας δεν αστειεύεται, αφορίζει...
