Και τώρα τι; Εντάξει, η κυβέρνηση -και κυρίως η χώρα- πήραν από το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας ένα πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας με τους δανειστές, η οποία -αν, όταν και εφόσον ολοκληρωθεί- θα σημάνει το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, θα χαράξει έναν οδικό χάρτη για την έξοδο από το τούνελ της λιτότητας και θα ανοίξει το δρόμο προς την επόμενη ημέρα για την οικονομία, την κοινωνία και τη χώρα. Τι κάνουμε λοιπόν; Πριν από όλα, καλό είναι να είμαστε σοβαροί, ψύχραιμοι αλλά και υποψιασμένοι.
Σοβαροί για να βάλουμε επιτέλους τέλος στις ανοησίες κάθε είδους και προέλευσης. Στις ανοησίες των... χαρούμενων, που πανηγυρίζουν και απονέμουν χρυσά μετάλλια στους «νικητές», αλλά και των... τεθλιμμένων, που οδύρονται και μοιράζουν... κόλλυβα στους «ηττημένους». Στους δήθεν αδιάφορους, που δεν βλέπουν να έγινε και κάτι σοβαρό στις Βρυξέλλες αλλά και στους μακαρίως απόντες, που περιφέρονται με το αριστερόμετρο υπό μάλης, πετροβολώντας από την ασφάλεια της εξέδρας τον αμίλητο Τσακαλώτο, τον Τσίπρα, που δεν λέει την αλήθεια, τον βάρβαρο καπιταλισμό και τον ίδιο τον θεό που μας μισεί.
Ας είμαστε ψύχραιμοι γιατί τα πράγματα είναι και σοβαρά και επικίνδυνα. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι σοβαρά και επικίνδυνα, γιατί η χώρα μπορεί να έχει την τύχη να είναι το καλύτερο «οικόπεδο» του πλανήτη, έχει όμως και την ατυχία να βρίσκεται κοντά σε μια φλεγόμενη γειτονιά, δίπλα σε ενοχλητικούς και επικίνδυνους γείτονες. Γιατί η οικονομία παραμένει ακόμα σε μηχανική υποστήριξη με τους «γιατρούς - δανειστές», αντί να της δίνουν οξυγόνο, να της αφαιρούν και αυτό το λιγοστό που της έχει απομείνει. Και γιατί η κοινωνία των πολλών, αποσβολωμένη από όσα συμβαίνουν γύρω της, παρατηρεί αποκαμωμένη, ανήμπορη ακόμα και να ελπίσει και να δει το φως, που της υπόσχονται, στο τούνελ της λιτότητας.
Το... παιχνίδι των δανειστών
Αλλά ας είμαστε και υποψιασμένοι γιατί το παιχνίδι των δανειστών είναι στημένο και από πριν συμφωνημένο. Οι αντίπαλοι παίκτες -ευτυχώς όχι όλοι- δεν ξέρουν δυστυχώς από fair play. Άλλοι παίζουν σκληρά, άλλοι βρόμικα και όλοι μαζί παίζουν... καθυστερήσεις. Εντός και εκτός συνόρων. Πάρτε για παράδειγμα το πρόσφατο Eurogroup. Μόλις τη Δευτέρα, αποφασίστηκαν προνομοθέτηση δημοσιονομικά ουδέτερων μέτρων, παρεμβάσεις στο χρέος, επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, χρηματοδότηση τριών δισ. ευρώ για 100.000 θέσεις εργασίας τα επόμενα δυόμισι χρόνια. Και πριν προλάβουμε να τα χωνέψουμε, πριν προλάβουμε να τα συγκεκριμενοποιήσουμε με το κουαρτέτο των θεσμών, πριν αλέκτωρ φωνήσαι, άρχισαν οι αμφισβητήσεις, η συσκότιση και οι υποδείξεις. Κόψτε κι άλλο τις συντάξεις των φτωχών, κόψτε γάζες, φάρμακα και θρανία, κόψτε κι άλλο το αφορολόγητο των πολλών, αλλά όχι τις απαλλαγές των λίγων. Και όλα αυτά για το καλό μας. Τα λένε μάλιστα και... μεταρρυθμίσεις, τις οποίες χρειάζεται η Ελλάδα για να ανακάμψει.
Το... νταραβέρι Μέρκελ - Λαγκάρντ
Ήρθε και η πολυαναμενόμενη συνάντηση Μέρκελ - Λαγκάρντ την Τετάρτη για να δέσει το γλυκό και να ολοκληρωθεί το... νταραβέρι ανάμεσα στις δύο κυρίες του νεοφιλελεύθερου κόσμου μας. Η διευθύντρια του ΔΝΤ «πρόσφερε» τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, που ήθελε διακαώς η Μέρκελ εν όψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου και «πήρε» πιθανότατα την υποστήριξη της καγκελαρίου για μια νέα θητεία στην ηγεσία του Ταμείου. Μετά από αυτό, το deal ήταν εύκολο για την Κ. Λαγκάρντ, εν μία νυκτί, να μετατρέψει το ελληνικό χρέος, από «εξαιρετικά μη βιώσιμο», σε διαχειρίσιμο, ώστε να μην χρειάζεται κούρεμα αλλά παράταση των ωριμάνσεων και μείωση των επιτοκίων. Το πόσο θα μας στοιχίσει αυτό το deal, μένει να το δούμε. Προς το παρόν αποφεύχθηκε η παράταση της κρίσης στις σχέσεις ΔΝΤ και Βερολίνου, οι διαφορές μπήκαν κάτω από το χαλί και μετατέθηκαν για το μέλλον, ενώ οι δανειστές εμφανίζονται ενωμένοι με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις διαπραγματεύσεις που συνεχίζονται την Τρίτη στην Αθήνα.
Στρατηγικό αδιέξοδο
Αυτά εκτός των συνόρων. Γιατί, για όσα συμβαίνουν εντός των συνόρων, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Εμπίπτουν περισσότερο στη σφαίρα της ψυχιατρικής και όχι της πολιτικής ανάλυσης και κριτικής. Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και το «στεγνό» Ποτάμι αδυνατούν να διαχειριστούν ψύχραιμα, σοβαρά και υπεύθυνα τις εξελίξεις. Αυτοί, Δευτέρα - Τετάρτη και Παρασκευή κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση ότι καθυστερεί τη διαπραγμάτευση και Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο την κατηγορούν ότι βιάζεται. Αυτοί που καλούσαν τον Τσακαλώτο να υπογράψει όπως όπως ό,τι του σερβίρουν, τώρα αρνούνται εκ των προτέρων να ψηφίσουν ακόμα και μέτρα που και οι ίδιοι θεωρούν θετικά. Ειδικά από τη Ν.Δ. δεν ακούστηκε, ούτε λέξη, έτσι για τα μάτια του κόσμου, για τις ευθύνες των δανειστών. ΔΝΤ και Σόιμπλε πιέζουν, εκβιάζουν και απειλούν τη χώρα, αλλά για τη Ν.Δ. για όλα φταίνε η κυβέρνηση, ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος.
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κρούσματα παραφροσύνης. Αλλά με σαφείς ενδείξεις πολιτικού και στρατηγικού αδιεξόδου. Όπως δεν επιβεβαιώθηκε το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης», έτσι δεν επιβεβαιώνεται το σενάριο της καταστροφής, ως αποτέλεσμα του αδιεξόδου στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι τίποτε δεν είναι όπως χθες στις σχέσεις της χώρας με τους δανειστές. Ότι η Ελλάδα δεν είναι μόνη πλέον στην Ευρώπη και ότι το σκορ 18-1 στα Eurogroup είναι πλέον μακρινό παρελθόν. Ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να αφήσει πίσω της τα χρόνια της ύφεσης και της κοινωνικής καταστροφής. Να γυρίσει σελίδα. Όλα αυτά με μία προϋπόθεση: έστω και στην τελική ευθεία να πρυτανεύσει η λογική και ο ρεαλισμός και να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση χωρίς υπεκφυγές, τρικλοποδιές και παρασπονδίες. Όχι ουδέτερα αλλά συγκεκριμένα. Με το βλέμμα στην κοινωνία και στις ανάγκες των πολλών.
