Ζητείται σαφήνεια

Ένα μήνας πέρασε από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ μπήκε με κάθε επισημότητα στον Λευκό Οίκο. Στο διάστημα αυτό μεγάλωσε, αντί να μειωθεί, η αβεβαιότητα που είχε σκορπίσει η εκλογική νίκη του τον περασμένο Οκτώβριο. Αντί να κατακαθίσει η σκόνη που σήκωσε η επικράτηση του «αντισυστημικού» πολιτικού, πυκνώνουν τα σύννεφα στις ευρωατλαντικές σχέσεις, στη Μέση Ανατολή, στον Ειρηνικό και στην ίδια την Αμερική.
Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ και οι άνθρωποί του ανοίγουν μέτωπα και στέλνουν μηνύματα τα οποία υποτίθεται πως εντάσσονται σε μια νέα αντίληψη για τον κόσμο ή για να το πούμε με όρους Τραμπ, σε μια «επιχειρηματικού τύπου» διαχείριση καταστάσεων και επίλυση προβλημάτων. Με τα πρώτα διατάγματα που υπέγραψε, ο Ντόναλντ Τραμπ έδειξε τι σκοπεύει να καταργήσει. Στα πρώτα τηλεφωνήματα με ξένους ηγέτες έδειξε επιθετικότητα, ακόμα και άγνοια σύμφωνα με τις διαρροές που έκαναν άνθρωποί του μέσα από τον Λευκό Οίκο. Η διεξαγωγή έρευνας για τις διαρροές αυτές επιβεβαιώνει ότι βρίσκονταν περισσότερο κοντά στην αλήθεια, παρά στα «κακόβουλα ψέματα των ΜΜΕ», όπως διατείνεται ο ίδιος, επιχειρώντας να δικαιολογήσει -μεταξύ άλλων- την απομάκρυνση μέσα σε χρόνο ρεκόρ του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας που είχε ανοίξει «πρόωρα» κανάλι επικοινωνίας με τους Ρώσους.
Το μήνυμα που εκπέμπει ο Λευκός Οίκος είναι το εγώ και όχι το εμείς, ένα μείγμα απομονωτισμού και απαιτήσεων από τους άλλους. Οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Μόσχα ζητούν σαφήνεια, προσπαθούν ακόμα να διακρίνουν ποια και πόσο μεγάλα θα
είναι τα επόμενα βήματα του Αμερικανού προέδρου. Στο Λονδίνο κάνουν δεύτερες σκέψεις για τη συγκυρία Τραμπ - Brexit. Στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ο αντιπρόεδρος Πενς ίσως καταφέρει να διαλύσει τουλάχιστον κάποιες από τις παρεξηγήσεις, κάποιους από τους φόβους των νατοϊκών εταίρων, που ειδοποιήθηκαν από την Ουάσιγκτον ότι θα πρέπει να πληρώσουν κατιτίς παραπάνω για την ασφάλεια. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ απάντησε ότι και η Ευρώπη ξέρει να μετρά, αλλά βάζει στον λογαριασμό το κόστος της αναπτυξιακής και ανθρωπιστικής βοήθειας προς τρίτους, με την οποία μειώνονται οι κίνδυνοι για την ασφάλεια όλων. Οι ισχυρισμοί του Ντόναλντ Τραμπ ότι παρέλαβε χάος από τον Μπάρακ Ομπάμα, ότι υπονομεύεται από τους εχθρούς του, αλλά η κυβέρνησή του λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, είναι τουλάχιστον αντιφατικοί. Μπορεί να ικανοποιούν τους ψηφοφόρους του στην Αμερική, αλλά θα έπρεπε να γνω-
ρίζει ότι η αβεβαιότητα πλήττει την επιχειρηματική πίστη. Το επιχειρηματικό ρίσκο ίσως να μη γνωρίζει όρια, έχει όμως όρια η παγκόσμια ισορροπία και ασφάλεια, στρατιωτική και οικονομική, που καλό θα ήταν να μη δοκιμαστούν.