“Η Γερμανία αξιοποιεί σε τεράστιο βαθμό το υποτιμημένο ευρώ για να εκμεταλλεύεται τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους εταίρους της”! Όχι πως δεν το ξέραμε, αλλά να το λέει επισήμως ο κορυφαίος σε εμπορικά θέματα σύμβουλος του Τραμπ, ο Πίτερ Ναβάρο, έχει ξεχωριστή σημασία και αναμφίβολα είναι προειδοποίηση. Μάλιστα ο Ναβάρο κατονόμασε τη Γερμανία ως ένα από τα κύρια εμπόδια για μια εμπορική συμφωνία ΗΠΑ - Ε.Ε. και ανακήρυξε νεκρή τη διαπραγμάτευση για την ΤΤΙΡ! Το ερώτημα είναι γιατί κανείς Ευρωπαίος ηγέτης δεν άσκησε ποτέ κριτική. Και δεν περιμέναμε βέβαια από τις μικρές και αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης κάτι τέτοιο. Έπρεπε όμως να έχουν αντιδράσει η Ιταλία, που υποφέρει από ελλείμματα και απειλείται από κυρώσεις, αλλά κυρίως η Γαλλία, που είναι ο ιδρυτικός πολιτικός πυλώνας της Ε.Ε.
ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας εκτιμάται ότι ανήλθε στο νέο υψηλό ρεκόρ των 297 δισ. δολαρίων (!) το 2016 ξεπερνώντας και πάλι αυτό της Κίνας και αποτελώντας το υψηλότερο στον κόσμο (!) όπως ανακοίνωσε το οικονομικό ινστιτούτο Ifo. «Η αλήθεια είναι», σχολιάζει η εφημερίδα του Μονάχου “SZ, «ότι υπάρχει πρόβλημα. Η Γερμανία παράγει διαρκώς περισσότερα από όσα καταναλώνει. Η Γερμανία είναι πρωταθλητής στο εξαγωγικό εμπόριο. Πρέπει όμως να δούμε ότι το μόνιμα τεράστιο εμπορικό μας πλεόνασμα έχει και την άλλη πλευρά του. Αντικατοπτρίζει τεράστιες οικονομικές ανισότητες. Τα πλεονάσματα των Γερμανών είναι τα χρέη άλλων χωρών. Αυτό υπαινίσσεται ο Τραμπ». Και μιλάμε για πλεονάσματα που σε μεγάλο βαθμό δεν επιστρέφουν στη γερμανική οικονομία.
ΜΠΟΡΕΙ αυτή η κατάσταση να συνεχιστεί; Σε ό,τι αφορά τους Αμερικανούς, αυτό πρέπει να σταματήσει. Που σημαίνει εμπορικός πόλεμος. Σε περίπτωση ενός τέτοιου πολέμου, έχει τα εφόδια η Ε.Ε. υπό την ηγεμονία της Γερμανίας να αντιμετωπίσει τη συμπαγή οικονομία των ΗΠΑ; Δύσκολο έως ακατόρθωτο με την κρίση αμφισβήτησης που σαρώνει την Ε.Ε. Απέναντι στη γερμανική Ευρώπη δεν θα είναι μόνον οι ΗΠΑ, αλλά και η Βρετανία με τη Ρωσία. Σαν να λέμε οι νικήτριες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εναντίον της ηττημένης Γερμανίας. Σενάριο εφιαλτικό για την ομαλή εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομίας και, γιατί όχι, της ειρήνης.
ΠΟΙΑ όμως ήταν η πρώτη κίνηση που έκανε το Βερολίνο; Ανέθεσε στον πρόεδρο της Ε.Ε., τον Πολωνό Ντόναλντ Τουσκ, να στείλει ένα μήνυμα στους 27 ηγέτες της Ένωσης ενόψει της συνόδου στη Μάλτα. Και τι είπε ο Τούσκ; Κάλεσε τις 27 χώρες - μέλη της Ε.Ε. να επιδείξουν τη μεγίστη δυνατή ενότητα μπροστά στους νέους κινδύνους, στους οποίους περιλαμβάνονται η αμερικανική αμφισβήτηση, η τρομοκρατία από το ισλάμ και η επιθετικότητα της Ρωσίας! Στην ουσία ο Τουσκ ζητάει μια μεγάλη συμμαχία προθύμων να δεχτούν τη γερμανική διεύθυνση της Ε.Ε.! Διότι για παράδειγμα τι ενότητα να παράσχουν οι Έλληνες όταν βασανίζονται ως πειραματόζωο εδώ και έξι χρόνια;
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς ότι αυτή η ανησυχία της Γερμανίας από το νέο δόγμα των ΗΠΑ στην οικονομική και γεωστρατηγική πολιτική θα έκανε τον Σόιμπλε πιο διαλλακτικό απέναντι στην Ελλάδα αποσύροντας τις κόκκινες γραμμές του, που οδηγούν μια χώρα - μέλος στη χρεοκοπία. Διότι αυτό θα σημάνει το ναυάγιο της δεύτερης αξιολόγησης. Και όμως, όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, χωρίς καμία ενόχληση από την Μέρκελ, επιχειρεί να υποχρεώσει την Ελλάδα σε μια ακόμα σκληρή συμφωνία για να απολαύσει την ταπείνωση των Ελλήνων και να ανατρέψει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
ΚΑΙ ΚΑΛΑ η Μέρκελ. Εμ, οι άλλες χώρες της Ένωσης τι κάνουν; Ποια είναι η δική τους γνώμη για τις νέες ισορροπίες που απαιτούν οι ΗΠΑ; Τι λέει η Γαλλία, τι θα κάνει η απειλούμενη με περιοριστικά μέτρα Ιταλία; Πώς θα πάει στις εκλογές η γερμανική αντιπολίτευση και κυρίως το SPD; Η αντίδραση του Ζ. Γκάμπριελ είναι για τη γραμμή Σόιμπλε ένα πρώτο δείγμα. Πιο σαφής ο αντιπρόεδρος της Κ.Ο. των Σοσιαλιστών Κάρστεν Σνάιντερ δήλωσε: “Ο Σόιμπλε θέλει και πάλι να ρίξει την Ευρωζώνη σε μια συζήτηση γύρω από το Grexit, όπως έκανε το 2015. Περιμένουμε από την καγκελάριο να πάρει θέση. Ο Σόιμπλε φαίνεται να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Στην Ιταλία, όταν το κράτος στηρίζει τις χρεοκοπημένες τράπεζες, κάνει πως δεν βλέπει, αλλά ασκεί κριτική στην Ελλάδα όταν οι μικροσυνταξιούχοι παίρνουν ένα μικρό επίδομα”. Χρήσιμα είναι αυτά που λέει ο κ. Σνάιντερ, πλην όμως, αν το ελληνικό ζήτημα δεν μπει στην ατζέντα του υποψηφίου καγκελαρίου Μάρτιν Σουλτς, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν θα έχει κανένα λόγο να σταματήσει.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Δεν ξέρω αν η τελική πρόταση των θεσμών προς τη χώρα μας θα κριθεί διαχειρίσιμη για ορισμένο χρόνο, ώστε οι πιθανές αλλαγές στους συσχετισμούς μετά τις εκλογές του φθινοπώρου στη Γερμανία να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για έξοδο από τα Μνημόνια με ρυθμίσεις για να γίνει το χρέος πραγματικά βιώσιμο.
Ξέρω όμως ότι μια κυβέρνηση χωρίς την παραμικρή στήριξη από τα υπόλοιπα κόμματα, και πολύ περισσότερο με σαμποτάζ στη διαπραγμάτευση, θα χρειαστεί πάλι τη βοήθεια της κοινωνίας για να τα καταφέρει. Θα την έχει;
