Η περίπτωση Τραμπ είναι η εξόχως εντυπωσιακή περίπτωση του τι συμβαίνει στον κόσμο. Στην Ουκρανία δύο Τραμπ εναλλάσσονται στην εξουσία τα τελευταία χρόνια, με τους προσωπικούς στρατούς, παρακαλώ. Στην Ευρώπη, τέσσερις πρωθυπουργοί έχουν συντονίσει τις προσπάθειές τους να κλείσουν σε τείχη τις χώρες τους. Αγνοούν τις αποφάσεις της Ε.Ε.
Ένα ερώτημα είναι κατά πόσο είναι σωστές αυτές οι αποφάσεις. Ο κόσμος δεν τις εγκρίνει, προφανώς. Γνωρίζει ότι η «επανάσταση» ή όποια βίαια εξέγερση δεν θα τον βοηθήσει, επειδή ακόμη και τα όπλα που θα του χρειαστούν θα υποχρεωθεί να τα αγοράσει από το κατεστημένο, δηλαδή τον σημερινό του δυνάστη. Ψάχνοντας την διαφυγή από το αδιέξοδό του, στρέφεται σε καιροσκόπους. Αυτοί είναι η ρεζέρβα που έχει δημιουργήσει το κατεστημένο. (Ανάτρεξε στον μεσοπόλεμο: Ιταλία, Γερμανία, Ιβηρική.)
Αν αυτά που γράφω εκληφθούν ως απαισιοδοξία, θα είναι λάθος. Λάθος είναι και το βήμα που δίνει μερίδα των πολιτών στο κατεστημένο να τους παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο. Χωρίς αναγνώστες οι φυλλάδες, και χωρίς θεατές οι καναλάρχες, θα μείνουν ανίσχυροι. Ακόμη και οι καιροσκόποι θα μείνουν με «έργο» χωρίς απήχηση.
Με την υπερσυγκέντρωση του πλούτου όλου του κόσμου σε κάποιες δεκάδες άτομα, η ζωή μας θα οδηγείται από τη μιζέρια στην απελπισία. Στην Ελλάδα το ντόπιο κατεστημένο έβαλε και κερασάκι στην τούρτα του παγκόσμιου.
Όμως, το χειρότερο δεν είναι η έλλειψη των χρημάτων, αλλά η έκπτωση των αξιών μας. Όταν κάποιος δηλώνει στη Βουλή ότι θεωρεί εαυτόν αντιστασιακό, επειδή σε ηλικία έξι (6) μηνών ο μπαμπάς του τον οδήγησε στο μέγαρό τους στο Παρίσι επειδή δεν άντεχε τη χούντα. Όταν ο (υ)ιός Ψυχάρης δηλώνει στη Επιτροπή Ελέγχου των θαλασσοδανείων των καναλιών ότι έπαιρνε τα δάνεια με αέρα. Όταν ο Θέμος λέει στην ίδια Επιτροπή «Εγώ είμαι ο δημοσιογράφος, εσείς θα μου κάνετε ερωτήσεις!».
Όταν τα μέλη της ίδιας Επιτροπής, και μέλη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, δηλώνουν στο πέρας των εργασιών της ότι δεν διαπιστώσανε παρατυπίες. Όταν σκάνε τα σκάνδαλα το ένα μετά το άλλο και το κατεστημένο τα πλασάρει σαν παρωνυχίδες, μπροστά στο κρισιμότερο, να μην προχωράει το κλείσιμο της συμφωνίας με τους δανειστές. Το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων είναι κατοχυρωμένο στις ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα είναι αχρείαστες; Αυτό που μας λείπει είναι το κλείσιμο της συμφωνίας, για να εισπράξουμε; Όχι, δεν είναι έτσι.
