Τα στέκια, ως τόποι έκφρασης, ως χώροι συζητήσεων, ως πυρήνες ιδεών, ως αρωγοί όσων έχουν ανάγκη, ως κέντρα δημιουργικής απασχόλησης ή απλά ως ομάδες, διεκδικούν τον ζωτικό τους χώρο, κυρίως μέσα στη χαώδη πρωτεύουσα. Φυτρώνουν σε γειτονιές, στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα οικήματα ή προχωρούν σε ήπιες καταλήψεις ή δραστηριοποιούνται σε υπαίθριους χώρους. Οι ενέργειές τους είναι ποικίλες και επικεντρώνονται στην ανταλλαγή απόψεων, στην ενημέρωση πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά επίκαιρα θέματα, στον πολιτισμό και στην αλληλεγγύη.
Οι ρίζες είναι πολύ βαθιές, μπορεί να φθάνουν μέχρι την Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Ίσως να διακλαδώνονται με τις δομές Αλληλεγγύης του Εργατικού Κινήματος της Αγγλίας ή με τις παρόμοιες δράσεις της Σοσιαλδημοκρατίας στη Γερμανία κατά τις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30.
Ίσως να είναι πιο κοντά με το Σπίτι του Λαού, του Κομουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, του κυνηγημένου από τον φασισμό και ελεύθερου μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο να δραστηριοποιηθεί στην επιμόρφωση των αναλφάβητων, καθώς και σε ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ίσως να συγγενεύουν περισσότερο με το Κίνημα Κοινωνικών Κέντρων της Ιταλίας που άνθησε τη δεκαετία του ΄70 ως χώρος της αυτονομίας με συζητήσεις, προβολή ταινιών, επαναλειτουργία 10 θεάτρων που είχαν κλείσει (ανάμεσά τους το πολύ γνωστό «θέατρο Βάλλε» στη Ρώμη) και με προτεραιότητα στις προσπάθειές του την αλληλεγγύη προς τους μετανάστες και στους συμπολίτες θύματα της οικονομικής χρίσης.
Ίσως να φτάνουν πιο μακριά, στη Νότιο Αμερική. Στην Αργεντινή, το Μεξικό και ιδιαίτερα στη Βραζιλία, όπου το κίνημα των «απέξω», των οικονομικά, αλλά και κοινωνικά ανένταχτων, το κίνημα των πόλεων και το κίνημα της υπαίθρου εμφανίζουν ένα πλέγμα δραστηριοτήτων, το οποίο έχει ως προτεραιότητες την παιδεία, την αυτάρκεια τροφίμων και στην περίθαλψη. Για την επίτευξη του τελευταίου στόχου, ίδρυσαν αυτοδιαχειριζόμενα νοσοκομεία, που αντικαθιστούν με επιτυχία τα διαλυμένα κρατικά. Δίνουν μεγάλη σημασία στην κουλτούρα των ιθαγενών και απορρίπτουν αρνητικά μοντέλα του δήθεν δυτικού πολιτισμού.
Ίσως οι βαθιές ρίζες να ποτίστηκαν σχετικά πρόσφατα από τις συζητήσεις της «κάτω πλατείας», κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων του 2014 στο Σύνταγμα.
Ένα καινούργιο στέκι, ο χώρος κινημάτων αλληλεγγύης και πολιτισμού «π», δημιουργήθηκε στα Κάτω Πατήσια και στεγάζεται στη συμβολή των οδών Καμπούρογλου 44 και Σαμαρά. Οι δράσεις του εκτείνονται από διαλέξεις και ανοιχτές συζητήσεις, μέχρι ενισχυτικά μαθήματα για παιδιά (Σάββατο μεσημέρι), προβολή ταινιών (Παρασκευή βράδυ), μαθήματα Τάι Τσι (Τρίτη απόγευμα), σκακιστικούς αγώνες (Δευτέρα απόγευμα) και πολλά ακόμα που προγραμματίζονται για το επόμενο διάστημα.
Μεθαύριο Σάββατο το στέκι κόβει την πίτα του και θα διαθέτει σπιτικό φαγητό, καλό κρασί και ζωντανή μουσική. Η εκδήλωση θα αρχίσει στις 8 το βράδυ.
Όπως αναφέρει ο Πάολο Κοντσέτι, ένας από τους πρωτεργάτες του χώρου κινημάτων αλληλεγγύης και πολιτισμού «π» ([email protected]), σκοπός τού συνδυασμού δράσεων είναι να ανακαλύψει ο καθένας την κοσμοθεωρία χωρίς επιβολή και να βρει απαντήσεις μέσα από συζήτηση.
Τα στέκια είναι πάνω από όλα χώροι προβληματισμού, χώροι δημιουργίας. Έχουν ανοιχτή την πόρτα τους σε όλους, εκτός από τους παθητικούς δέκτες…
