Ήμουν έξω από το καπνοπωλείο της γειτονιάς και διάβαζα τους τίτλους των εφημερίδων, όταν στάθηκε δίπλα μου μια νέα κυρία η οποία έσερνε από το χέρι ένα παιδάκι που χτυπιόταν και τσίριζε. «Τι θέλεις παιδάκι μου και κάνεις σαν αγρίμι;» του λέει. «Θέλω εκλογέεες!» ξεφώνιζε αυτό. «Μπράβο, μικρέ μου, απ’ το στόμα σου και στου Θεού το αυτί», λέω εγώ. «Μα δεν έχουμε ακόμα εκλογές» του λέει εκείνη, «έχουμε, μαμά, και παραέχουμε», επέμενε τσιρίζοντας ο μικρός, «χτες το βράδυ στην τηλεόραση εκείνος ο λιγνός κύριος με τα στριφογυριστά μάτια, με κοίταξε καρφωτά και μου είπε: εκλογές εδώ και τώρα!» της λέει. «Πες τα Χρυσόστομε!» Λέω εγώ. «Εντάξει,» λέει εκείνη στον μικρό, «θέλεις να σε στείλω σ’ εκείνο τον κύριο να παίξετε μαζί τις εκλογές;» «Ντροπή σας, κυρία μου», της λέω εγώ σε αυστηρότατο τόνο. “Και τι θέλετε να κάνω κυρία μου; Από το πρωί ώς το βράδυ δεν ακούμε τίποτ’ άλλο από τον κύριο Κούλη παρά μόνο αυτό: εκλογές θέλω, τώρα τις θέλω!” μου λέει αυτή. «Για να μας σώσει, κυρία μου, από τον τυχάρπαστο τον δικό σας, που έχει καρφωθεί στην καρέκλα και δεν το κουνάει, ενώ η Πατρίς μας βουλιάζει! Ακόμα και ο κ. Κουτσούμπας το βλέπει πως δεν πάει άλλο και στέλνει κάθε μέρα το ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και τους αγρότες του με τους δικούς μας να κλείνουν τους δρόμους με τα τρακτέρ! Ήμασταν μια χαρά και διαλύσατε την Ελλάδα μας και η μόνη σωτηρία είναι να πάμε εδώ και τώρα σε εκλογές!» της λέω. «Έλα, μαμά, πάμε στο σχολείο απέναντι, πάμε στις εκλογές, αφού το λέει και η κυρία», άρχισε να ξεφωνίζει πάλι ο μικρός.
Εκείνη τη στιγμή, μας πλησίασε ένας λαϊκός τύπος ο οποίος, με απίθανο θράσος, γυρίζει και μου λέει: «Τι λες μωρή; Ο ΣΥΡΙΖΑ σε κατέστρεψε και όχι αυτοί που για σαράντα χρόνια μάς ρούφαγαν το μεδούλι, κάνανε χρυσά πάρτι με τους αετονύχηδες και μας μπάσανε και στα μνημόνια; Ξεχνάς τον Παπακωνσταντίνου και το στικάκι με τη λίστα Λαγκάρντ -που να μη σώσει κι αυτή- και τον Χαρδούβελη που έστελνε κρυφά τα ευρώ στο εξωτερικό; Θυμάσαι τον κοσμάκη που απέλυσε ο Κούλης σου γιατί, λέει, το Δημόσιο βλάπτει σοβαρά την υγεία της Αγοράς; Θυμάσαι, μωρή, χρόνια και χρόνια πριν από την κρίση, τα νοσοκομεία με τα ράντζα στους διαδρόμους και τους συγγενείς να κρατάνε τους ορούς και τα φακελάκια και τα όργια με τις φαρμακοβιομηχανίες και τις κατσαρίδες μες στα φαγητά στα μαγειρεία; Γιατί δεν μας τα δείχνουν αυτά τα κανάλια, μόνο να βρίζουν τον Ξανθό ξέρουν που φτύνει αίμα για να βάλει μια τάξη; Και μου φέρνεις και μπαλαντέρ τον Κουτσούμπα! Μια σωστή κουβέντα είχε πει ο Γιωργάκης, τότε που ήταν στη Βουλή, που είπε την Αλέκα αριστερό ψάλτη της Νέας Δημοκρατίας! Εκλογές θέλεις, κυρά μου; Θα τις έχεις. Το 2019!» μου λέει, κι έβαλε επιτέλους μέσα τη γλώσσα του. «Είστε αμόρφωτος, αναιδέστατος, χυδαίος και ψεύτης!» του λέω, «αλλά πού θα σας πάει! Διαβάστε τις δημοσκοπήσεις για να δείτε πόσο εκτιμά ο λαός μας τον αξιότιμο πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως», του λέω κι εκείνος γυρίζει και μου λέει: “Κουλ, μαντάμ”, και σηκώνει από κάτω τον μικρό και του λέει: «Εντάξει, πάμε απέναντι στο σχολείο, στο δωμάτιο με τα κουρτινάκια και θα σου δώσω ψηφοδέλτια να ψηφίσεις κι εσύ, θέλεις;» του λέει, κι ο μικρός πετάχτηκε απάνω σα σουγιάς και του λέει: «Ναι, θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ δαγκωτό!».
Όταν άνοιξα τα μάτια μου, βρέθηκα καθισμένη σε μια καρέκλα μέσα στο καπνοπωλείο. Η κοπέλα με ράντιζε με νερό και μου έκανε αέρα με μια εφημερίδα. «Παρ’ την από 'δώ να μην την βλέπω στα μάτια μου», πρόφτασα να πω και λιποθύμησα ξανά. Ήταν Η ΑΥΓΗ!
