Στην τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα προβάλλει ένα καθοριστικό ερώτημα: Στο όνομα του δανεισμού της πατρίδας, μέχρι πού μπορούν να παρεμβαίνουν οι δανειστές στις κυβερνητικές επιλογές και γενικότερα στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα;
Η απαίτηση για πολιτικό και δημοσιονομικό χώρο αφορά το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, αφού σχετίζεται άμεσα με τη δυνατότητά τους να εφαρμόσουν τον όποιο πολιτικό τους σχεδιασμό. Αφορά όμως πρώτα απ’ όλα και κυρίως τον λαό μας, μιας και σχετίζεται άμεσα με τις πολιτικές, και όχι μόνον, επιλογές του.
Είναι προφανές ότι στη διαπραγμάτευσή μας με τις συντηρητικές δυνάμεις (αυτές εκπροσωπούν πολιτικά τους δανειστές μας) αντιλαμβάνονται πολιτική πίεση με οικονομικά εργαλεία οι πολιτικές δυνάμεις που αντιστέκονται στη νεοσυντηρητική επιδρομή, και όχι οι δυνάμεις που “αν δεν είχαν τρόικα θα ’πρεπε να εφεύρουν”, δηλαδή οι δυνάμεις που συζητούν τρόπους καλύτερης εφαρμογής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ή διαπραγματεύονται δευτερεύουσες διαφοροποιήσεις χωρίς να θίγουν την ουσία της.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές τα δύο τελευταία χρόνια. Οι εκπρόσωποι των δανειστών- “δυναστών” του λαού μας προσθέτουν συνεχώς νέα ζητήματα στη διαπραγμάτευση, παράλληλα με οικονομικά μέτρα που οδηγούν σε οικονομική ασφυξία την κυβέρνηση και την κοινωνία. Και στο εσωτερικό της χώρας, οι δυνάμεις που συγχρονίζουν τον βηματισμό τους με τις αντιδραστικότερες δυνάμεις της Ευρώπης, επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν κλείνει την αξιολόγηση (έτσι λένε), επειδή δεν απαντά “ναι" σε ό,τι του ζητάνε (αυτό δεν το λένε). Συμπέρασμα: Να φύγει γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ζημιώνει τη χώρα. Οποιαδήποτε δήλωση του αρχηγού της Ν.Δ. αυτά επαναλαμβάνει.
Ωστόσο, κανένα επικοινωνιακό παιχνίδι της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να κρύψει το σοβαρό ερώτημα “Μέχρι πού μπορούν να παρεμβαίνουν οι δανειστές;”. Καμιά επιλεκτική προβολή της επικαιρότητας δεν μπορεί να αποσιωπήσει την απαίτηση για έναν επαρκή πολιτικό-δημοσιονομικό χώρο μέσα στον οποίο θα μπορούσε να κινηθεί ελεύθερα η σημερινή κυβέρνηση για να καταπραΰνει τις πληγές που δημιουργήθηκαν στους εργαζόμενους.
Η πρόσφατη πολιτική επικαιρότητα αναδεικνύει ένα σημαντικό κατά τη γνώμη μου θέμα: το ΔΝΤ. Με ένα ελάχιστο ποσό της τάξης των 6,5 δισ., θέλει να συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση ως άλλοθι για να λειτουργεί ως ο κατ’ εξοχήν “πολιορκητικός κριός” πίεσης για άνευ προηγουμένου συντηρητικές πολιτικές επιλογές, χωρίς να εκτίθεται όσο θα έπρεπε ο Σόιμπλε. Άλλωστε τον Μάρτιο του 2016, σωστά αρνηθήκαμε την τελευταία δόση του ΔΝΤ που ξεπερνούσε τα 8 δισ., και δεν πάθαμε τίποτα. Και στο κάτω-κάτω, ας μας δώσουν οι δανειστές άμεσα τα 7,5 δισ. που παρακρατούν παράνομα οι κεντρικές τράπεζες των χωρών τους (εκτός της Γαλλίας) ως κέρδη από την πώληση στο ακέραιο ελληνικών ομολόγων που όμως απέκτησαν σε εξευτελιστικές τιμές.
Από την εμπειρία του λαού μας πηγάζει η απαίτηση να φύγει το ΔΝΤ από το τρέχον ελληνικό πρόγραμμα αφού μας δανείζει λίγα για μικρό διάστημα (η εξόφληση του προηγούμενου δανείου του λήγει το 2023) με τοκογλυφικό επιτόκιο και δεν δέχεται κουβέντα για κούρεμα του δικού του δανείου. Από αυτήν την απαίτηση προκύπτει καίριο το ερώτημα: Ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι υπέρ και ποιες κατά της παραμονής του ΔΝΤ;
Αυτό που δύο χρόνια τώρα ισχυριζόμαστε “Η Ευρώπη έχει τα εργαλεία να στηρίξει την Ελλάδα και χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ” το παραδέχθηκε δημόσια ακόμα και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Δεν ξεχνούμε ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι ο πρώτος που θέλει την παρουσία του ΔΝΤ και μάλιστα με τον συγκεκριμένο πολιτικό ρόλο του στο ελληνικό πρόγραμμα. Θα είμαστε φυσικά αντίθετοι σε άτυπους μηχανισμούς και λύσεις έξω από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και δεν μας ξεγελούν οι σύγχρονες Κασσάνδρες που την πολιτική τους θέση υπέρ του ΔΝΤ την καλύπτουν πίσω από τις πολιτικές “προφητείες” τους και βλέπουν στην προοπτική αποχώρησης του Tαμείου τέταρτο Μνημόνιο, νέα μέτρα ή νέες καταστροφές για την ελληνική οικονομία.
Η ηγεσία της Ν.Δ. όσο και οι ηγεσίες όλων των πολιτικών δυνάμεων οφείλουν στον λαό μας να απαντήσουν: “Είστε υπέρ ή κατά της παραμονής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα;”
Να σημειώσουμε: Αν αποχωρήσει το ΔΝΤ, η δεύτερη αξιολόγηση κλείνει άμεσα χωρίς νέα μέτρα, καθώς σήμερα η αντίθεση είναι δομική ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στο ΔΝΤ. Ευκαιρία να δούμε ποιοι θέλουν να κλείσει άμεσα η αξιολόγηση, και ποιοι με αφορμή την προκλητική στάση Σόιμπλε - ΔΝΤ βρίσκουν ευκαιρία να ζητήσουν εκλογές για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ “που οδηγεί τη χώρα στα βράχια”.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για τον λαό μας, τις μαχόμενες κοινωνικές δυνάμεις, δεν υπάρχει η παραμικρή ταλάντευση. Αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα τώρα!!!
Νίκος Ηγουμενίδης, βουλευτής Ν. Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ
