Στη μαύρη εποχή της φασιστοειδούς χούντας μετέφερε παράνομα έντυπα και άλλο υλικό από το εξωτερικό στην Ελλάδα. Μεταξύ άλλων βοηθούσε την αντίσταση και με την τέχνη του. Είχε φτιάξει αφίσες κατά των συνταγματαρχών.
Το καλοκαίρι του 1973, όταν η χούντα είχε επικηρύξει εμένα και άλλους δύο συντρόφους, χουντικά όργανα είχαν σταλεί στη Σαντορίνη, όπου ο Γιάννης Σανταντόνιο έκανε διακοπές, για να τον φέρουν σιδηροδέσμιο στην Αθήνα.
Κρατήθηκε στο κολαστήριο της Μπουμπουλίνας, όπου είχαν βασανιστεί τόσοι και τόσοι αντιστασιακοί, και τον υπέβαλαν σε εντατική ανάκριση. Τον άφησαν μετά από μία εβδομάδα, αφού δεν μπόρεσαν να βρουν στοιχεία εναντίον του.
Ήταν ενεργό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Αίγινας, αλλά τελευταία δεν μπορούσε να συμμετέχει λόγω προβλημάτων υγείας. Είχε αγωνιστεί για κοινωνικά, πολιτικά και οικολογικά προβλήματα μέσα από τον Σύλλογο Ενεργών Πολιτών του νησιού.
Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στη ζωγραφική. Σπούδασε για λίγο στην ΑΣΚΤ και έπειτα, το 1968, στην αντίστοιχη σχολή στο Παρίσι. Εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και έκανε πολλές εκθέσεις στο Παρίσι και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ατομικές και συλλογικές. Ζωγράφισε μεγάλες τοιχογραφίες σε σχολεία και άλλα κτίρια καθώς και σε ένα εργοστάσιο της Ρενώ.
Το 1983 ο Γιάννης Σανταντόνιο επέστρεψε στην Ελλάδα και έκανε νέες εκθέσεις στην Αθήνα ενώ φιλοτέχνησε τοιχογραφίες στην περιοχή του Δήμου Ζωγράφου. Μία από αυτές είχε θέμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Πριν από 20 χρόνια εγκαταστάθηκε στην Αίγινα, όπου παρουσίασε τη ζωγραφική του σε ατομικές και συλλογικές εκθέσεις.
Τα τελευταία σημαντικά έργα του ήταν οι τοιχογραφίες σε τσιμεντένιες δεξαμενές νερού στην Αίγινα. Για την αφιλοκερδή αυτή προσφορά του βραβεύθηκε από τον δήμο του νησιού.
Τον Αύγουστο του 2015 η «Αυγή της Κυριακής» δημοσίευσε ολοσέλιδη συνέντευξή του. Ατίθασος άνθρωπος και ζωγράφος, μιλώντας για τις τοιχογραφίες στην Αίγινα, έλεγε:
«Εδώ και πάνω από 20 χρόνια δεν έχω επιζητήσει να κάνω έκθεση σε γκαλερί... Ας το πούμε 'κοινωνικοποίηση της ζωγραφικής, έξω από τα εμπορικά πλαίσια'».
Ο Γιάννης Σανταντόνιο, εξάδελφός μου και πιστός φίλος ζωής, έφυγε στις 11 Ιανουαρίου από πνευμονικές επιπλοκές.
Αφήνει τη γυναίκα του Κυριακή, τον γιο του Αλέκο, συγγενείς και πολλούς φίλους που θα τον θυμούνται με μεγάλη νοσταλγία και αγάπη.
