Η κατηγορία είναι παλιά. Την έχουν διατυπώσει πρώτα απ’ όλους κάποιοι τολμηροί Τούρκοι δημοσιογράφοι -οι περισσότεροι είναι σήμερα στη φυλακή ή εξορία ή, στην καλύτερη περίπτωση, ζουν με τον φόβο να χτυπήσει το πρωί η πόρτα τους και να μην είναι ο... γαλατάς- και στη συνέχεια, πιο κομψά, κάποιες ξένες κυβερνήσεις, με... ενοχλητικότερη τη γερμανική: Το κυβερνών ΑΚΡ, το κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στήριζε τα προηγούμενα χρόνια τους ισλαμιστές στη Συρία και τους επέτρεπε να χρησιμοποιούν τη χώρα και ως μετόπισθεν και ως δεξαμενή στρατολόγησης μελών, υποστήριζαν. Και ερμήνευαν αυτή τη στήριξη αφενός λόγω ιδεολογικής συγγένειας, αφετέρου επειδή εκτιμούσαν πως το ΑΚΡ πίστευε ότι “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου” και προσδοκούσε από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους να τσακίσουν τους Κούρδους της Συρίας, που λέγεται ότι έχουν αγαστές σχέσεις με το ΡΚΚ. Χθες την κατηγορία αυτή την επανέλαβε και ο αρχηγός της τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, προσθέτοντας μάλιστα ότι τώρα αυτή η στήριξη -και με μορφή οπλισμού- στρέφεται ενάντια στην Τουρκία.
Ακόμη κι αν οι κατηγορίες αυτές είναι υπερβολικές ή ακόμη και ανυπόστατες, το βέβαιο είναι ότι η εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο της Συρίας και η αρχική έστω ανοχή της στους τζιχαντιστές τώρα της έχει γυρίσει μπούμερανγκ. Όπως της γύρισε μπούμερανγκ και η στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών που έκανε ο Ερντογάν στο θέμα του κουρδικού όταν έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στις εκλογές του 2016, από τη στρατηγική της συμφιλίωσης και τις μυστικές επαφές με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν στο Ιμραλί, στην κατά μέτωπον επίθεση ενάντια όχι μόνο στο ΡΚΚ, αλλά και στους εκλεγμένους βουλευτές του ΗDΡ και τους Κούρδους γενικότερα.
Σήμερα, η Τουρκία κοντεύει να... συνηθίσει τον τρόμο. Σχεδόν κάθε εβδομάδα υφίσταται ένα χτύπημα είτε από τους τζιχαντιστές είτε από το ΡΚΚ. Και η αντίδραση του Ερντογάν είναι να ορκίζεται ότι θα πολεμήσει “αλύπητα” τους τρομοκράτες μέχρι την τελική νίκη. Και να απεκδύεται των ευθυνών του επικαλούμενος “σκοτεινές δυνάμεις” που θέλουν να καταστρέψουν το μεγαλείο της Τουρκίας. Ίσως, μάλιστα, να εκτιμά ότι αυτή η μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης -όχι απλώς αυτή που επιβάλλει για να συνεχίσει τις μαζικές εκκαθαρίσεις, αλλά αυτή που βιώνουν οι κάτοικοι της γείτονος εξαιτίας των συνεχών τρομοκρατικών επιθέσεων- θα του επιτρέψει να παγιώσει την παντοδυναμία του, τώρα που και η οικονομία στην Τουρκία έχει πάρει την κάτω βόλτα. Ωστόσο, ο κίνδυνος να βρεθεί εκτός ελέγχου η κατάσταση στην Τουρκία είναι πλέον ορατός. Κι αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και για τους γείτονες.
